η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

Η ΚΑΘΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΤΕΙΧΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ
Συνέντευξη του Χρήστου Κηπουρού {*}, 21.03.2004

- Κύριε Κηπουρέ, διατελέσατε επί δύο τετραετίες Βουλευτής του Νομού Έβρου. Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η κύρια αιτία που οδήγησε το πρώην κόμμα σας σε αυτή την μεγάλη ήττα.

- Χ.Κ.: Το γιατί και τι ακριβώς θα συνέβαινε -δεν ήταν άλλωστε δύσκολο- το περιέγραψα προεκλογικά στους «κλικλήδες» Έλεγα και λέω: «Τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά αν υπήρχε Δημοκρατία. Η 7^Η Μαρτίου του 2004 δεν θα θύμιζε τις Πόρτες της Πάρου. Ούτε η Νέα Δημοκρατία θα παλινορθώνονταν. Θα είχαμε άνθηση νέων κινημάτων και πολιτικών». Επίσης: "Απέρχονται επειδή παλαιόθεν κατάργησαν την πολιτική Δημοκρατία. Από την άλλη, αυτοί που επέρχονται, πετυχαίνουν, όχι γιατί προτίθενται να την παλιννοστήσουν αλλά λόγω της μόνιμης απουσίας της. Αν υπήρχε, ούτε διαπλοκές μπορούσαν να ευδοκιμήσουν ούτε διαφθορές". Αν θέλετε μπορώ να σας το εκφράσω με όρους φυτολογίας και δασολογίας: τα δενδρύλλια των όποιων χρηστών εξουσίας δεν έγιναν τυχαία ψηλά σαν κυπαρίσσια.
Αυτό που θεωρώ εξ αρχής ότι ενοχοποιείται είναι μια μακροχρόνια και ανίατη πολιτική παθογένεια. Κάτι βέβαια που δεν περιορίζεται στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. αφού διατρέχει σύμπασα την Ελληνική πολιτική τάξη. Μιλώ για τη διάχυτη κρατίτιδα των κάθε βαθμίδας αξιωματούχων του. Ειδικά στην τελευταία οκταετία αν δεν αναπαράγονταν μέσα από τη μικροκρατία, τότε εμπόδιζαν με προεξάρχον το Μαξίμου και τις χωματερές των Μέσων, κάθε ροή σοβαρών διανοητικών και πολιτικών προϊόντων. Δεν έχει καμιά σημασία αν κάποτε ήταν Δημοκράτες. Για περιπτώσεις σαν αυτές ισχύει άλλωστε το «προς γαρ το τελευταίο εκβάν κλπ». Πόσο μάλλον όταν έχουμε ένα εκβάν, μακράς διάρκειας, πολυετές.

-Εννοείτε ότι για όλα αυτά ευθύνεται ο κ. Σημίτης;

- Χ.Κ. Για την πτώχευση της πολιτικής Δημοκρατίας σαφώς ναι. Ευθύνεται κυρίως αυτός. Η εκλογική όμως ήττα περιλαμβάνει εξ αδιαιρέτου και τον έτερο των δυο εταίρων της πολυετούς, όπως έδειξαν οι εξελίξεις, άτυπης διαρχίας. Τον υιό μεν Ανδρέα, κλώνο δε Σημίτη που αυτός κι αν δεν υπήρξε κλώνος. Κλώνος των Μέσων. Τύφλα να χει μπροστά στην πολιτική εκδοχή του φαινομένου, ο γνωστός Κύπριος γενετιστής Ζαβός.

- Σκληρά λόγια δεν εκστομίζετε κύριε Κηπουρέ;

- Χ.Κ. Η τρέχουσα εθνική, αναπτυξιακή και περιφερειακή μας πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή. Από την Κύπρο έως τις υπόλοιπες εθνικές περιφέρειες του Ελληνισμού. Και από τους Ολυμπιακούς μικρομεγαλισμούς μέχρι τον επιθανάτιο αγροτικό ρόγχο. Εδώ θα είμαστε. Ο παρελθών χιονιάς και το τσουχτερότερο από αιώνος αθηναϊκό κρύο θα ωχριούν οσονούπω απέναντι στον ήδη εντός των πυλών της εξουσίας, νέο πολιτικό χειμώνα. Λες και δεν υπάρχουν άλλες εποχές σε αυτή την, κατά τα άλλα, Μεσογειακή και Ευρωπαϊκή χώρα και ντε και καλά η πολιτική έπρεπε να παραγάγει αποκλειστικά χειμώνες. Τον πρασινωπό να διαδέχεται ο κυανούς, το καθοδόν όπως το είχα ονομάσει σύγκρυο. Το ήδη αφιχθέν.

- Θεωρείτε δηλαδή πως δεν άξιζε να δοθεί αυτή η ευκαιρία στον Κώστα Καραμανλή και στη Νέα Δημοκρατία; Αλήθεια θα τον συγχαίρατε αν τον συναντούσατε;

- Χ.Κ. Θα σας θυμίσω τη ρήση του αείμνηστου Τσιτσάνη για το μακαρίτη επίσης Σοφοκλή Βενιζέλο. Ότι ο κλικλής δεν γίνεται Λευτέρης. Ανάλογα λοιπόν ισχύουν για τους υπόλοιπους γόνους ιστορικών ονομάτων. Τον νέο πρωθυπουργό όσο και τον νέο αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Επίσης και άλλους. Έγραψα πριν από καιρό, για όλα αυτά στο κείμενο, «πολιτικοί βίοι παράλληλοι». Χωρίς την πολιτική αναγέννηση η διαπίστωση της σημειωτικής αυτής, γίνεται οριστική και αμετάκλητη.
Ας μη σχολιάσω τους υπουργικούς εναγκαλισμούς και ασπασμούς των διαδόχων με τους προκατόχους τους, που δεν τους βλέπαμε καν στις αλλαγές υπουργών της ίδιας κυβέρνησης κατά τη διάρκεια της παρελθούσας δεκαετίας. Ούτε ανασχηματισμός λοιπόν να γίνονταν. Ας έλθω όμως στα συγχαρητήρια που είπατε. Κοιτάξτε. Η πρόθεση «συν» στη λέξη «συγχαίρω» σημαίνει ότι πρέπει να έχω χαρεί και εγώ. Όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Κατά τα άλλα θα τον χαιρετούσα ευγενικά, σεβόμενος βαθιά τον πολιτειακό θεσμό που εκπροσωπεί. 'Αλλοι για δικούς τους διαφορετικούς λόγους, προσέτρεξαν. Τόσο προεκλογικά, όσο μετεκλογικά.

-Όταν λέτε προεκλογικά, εννοείτε τον Στέλιο Παπαθεμελή και μετεκλογικά, το Μίκη Θεοδωράκη;

- Χ.Κ. Συ είπας. Ειδικά για το δεύτερο ήθελα να προσθέσω κάτι. Όσο λάμπρυνε το όνομα της Ελλάδας με τη μουσική του άλλο τόσο το συσκότισε με την παγκομματική του πολιτική στάση σε όλο αυτόν τον λεγόμενο μεταπολιτευτικό κύκλο. Το λέω αυτό διότι στην πιο πριν περίοδο, και ιδίως στην προδικτατορική, οι αγωνιστικές του σελίδες είναι εφάμιλλες με τις συνθέσεις του. 'Αλλωστε άλλο Γρηγόρης Λαμπράκης άλλο Χρήστος.

- Δεν είστε δηλαδή υπέρ των διευρύνσεων. Πόσο μάλλον θα αντιτίθεστε σε εκείνες που συνέβησαν προεκλογικά στο ΠΑ.ΣΟ.Κ.

- Χ.Κ. Δεν απορρίπτω τον ιστορικό συμβιβασμό. Απεναντίας πιστεύω ότι δικαιούται ένα πολιτικό πρόσωπο ή ένας χώρος -δεν μιλώ για μορμολύκεια- να τον κάνει μια φορά στη πολιτική του ιστορία και διαδρομή. Διαφορετικά, άμα γίνεται κάθε τρεις και μια, τότε βέβαια πρόκειται για ανιστόρητο. Με άλλα λόγια, για πολιτικό καιροσκοπισμό.
'Αλλης όμως κατηγορίας είναι οι διευρύνσεις στις οποίες προέβη το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και μάλιστα κατόπιν εορτής του ονομασθέντος συνεδρίου που κάθε άλλο παρά τέτοιο ήταν. Αυτές πέραν των άλλων, όπως το πρότυπο της αντιπαροχής, των προκλήσεων και των ύβρεων που συνιστούσαν απέναντι στην ιστορική μνήμη, προσέβαλαν επίσης βάναυσα τον ίδιο τον πυρήνα της συνείδησης των Ελλήνων Δημοκρατικών πολιτών. Οι εμπνευστές μάλιστα της εισαγόμενης και πρωτόγνωρης πολιτικής αυτής ανιερότητας είχαν το θράσος να επικαλεσθούν τις αμφίπλευρες διευρύνσεις της δεκαετίας του ΄80. Λες και ο Γ. Μαύρος έπαιζε τουβλάκια ή ήταν υπέρ της Αμερικανικής εισβολής στο Βιετνάμ. Λες και ο μετά τα βουνά και την εθνική αντίσταση Μάρκος είχε προσφύγει σε κάποιον ισχυρό οικονομικό παράγοντα, εργολήπτη και ιδιοκτήτη Μέσων, προς εξασφάλιση μισθού ή ως οικότροφος.
Δυο φορές αιδώς για αυτούς που ενώ τα γνώριζαν όλα αυτά, εν τούτοις στην προεκλογική περίοδο, έκαμναν καντάδες στους επικεφαλείς. Πλην ενός που παραιτήθηκε από την Κ.Ε.

- Αναφέρεστε στο Γιώργο Βασιλακόπουλο της Ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας Μπάσκετ;

- Χ.Κ. Ακριβώς. Η στάση του τον τιμά. Τον εκτιμώ από τότε που εναντιώθηκε στην ανάληψη των Ολυμπιακών. Θυμάμαι που είχαμε συναντηθεί προ ετών στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, όταν παρουσία του μακαρίτη Καπαφέρωφ, μου μετέφερε το τι είχε πει ο Φιντέλ Κάστρο απευθυνόμενος στο γνωστό από το Ναϊρόμπι καθώς επίσης και δικό του γνωστό και συνονόματο, τον πρέσβη Γιώργο Κωστούλα, κατά τη στιγμή που ο τελευταίος προσήλθε να επιδώσει τα διαπιστευτήριά του στο προεδρικό μέγαρο στην Αβάνα: «δεν πιστεύω να με παραδώσετε και μένα, όπως τον Οτζαλάν».
Σας τα λέω αυτά να δείτε την άλλη όψη της «ισχυρής» πολιτικής Ελλάδας. Είπα τότε από μέσα μου, χίλιες φορές να παραμείνω σπίτι μου, στο Διδυμότειχο.
Κατά τα άλλα αν στο μαύρο ΄99 οι κυβερνώντες υπήρξαν αυτουργοί, οι αντιπολιτευόμενοι -ανάμεσά τους και σημερινοί υπουργοί- σιγούσαν, αν δεν σιγόνταραν με τη στάση τους στο ανοσιούργημα της παράδοσης. Και το πιο σημαντικό από την άλλη, είχαν θέσει φαρδιά πλατειά την υπογραφή στο κείμενο με το οποίο μάζευα υπογραφές για την πρόσκληση όσο και τη σωτηρία του Κούρδου ηγέτη. Ήθελα με τη σημερινή ευκαιρία που μου δίνετε, υπουργοί, πρωθυπουργοί και αρχηγοί να γνωρίζουν, ότι δεν μπορούν να παραδώσουν και την Κύπρο. Να γίνει ένα νέο και απέραντο Ίμραλι, να Ιμβροποιηθεί. Εντός της Βουλής βέβαια θα ήταν πιο εύκολα. Μπορούσαμε να κάνουμε διάφορα πράγματα. Όμως και τώρα μπορούν να γίνουν πολλά. Και θα γίνουν.

- Τι εννοείτε;

- Χ.Κ. Δεν θα ήθελα αυτή τη στιγμή να πω κάτι περισσότερο.

- Είναι όμως δυνατόν κ. Κηπουρέ μια χώρα όπως η σημερινή Ελλάδα να χαράξει δική της πορεία και να μη τηρήσει τις διεθνείς της δεσμεύσεις;

- X.K. Αυτό ακριβώς υπερασπίζομαι. Να αναλάβει τις ευθύνες της που απορρέουν από το ρόλο της ως εγγυήτριας δύναμης. Να είχε ήδη από καιρό σχεδιασμένες και επεξεργασμένες τις απαιτούμενες τακτικές διπλωματικές κινήσεις προκειμένου να απεμπλακεί από το αδιέξοδο πολιτικής στο οποίο την οδήγησε το δίδυμο Σημίτη και Παπανδρέου, και που για το λόγο αυτό, σήμερα σιγεί.
Δεν μας τιμά να κρεμαστούμε από την αγωνία για τη συνέχεια και τον αγώνα των Ελλήνων της Κύπρου και στην ήδη εκφρασμένη τους λογική, λογικότατη κατά τα άλλα βούληση, όπως λένε οι σφυγμομετρήσεις, να ψηφίσουν ενάντια στο Κυπροκτόνο σχέδιο Ανάν. Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει τον τουρίστα. Θετική κίνηση αποτελεί το ιδρυθέν υπουργείο τουρισμού όμως θα μείνει αχρείαστο αν υπάρξει ομώνυμο πρωθυπουργείο.

- Τι συγκεκριμένα ζητήσατε;

- Χ.Κ. Με επεξεργασμένο κείμενο που δημοσιοποίησα στις 10 Νοεμβρίου 2002, την προηγούμενη της κατάθεσης του σχεδίου Ανάν, πρότεινα να γίνει Δημοψήφισμα για την Κύπρο στην Ελλάδα. Έχω δε τη γνώμη ότι μπορεί ακόμη και τώρα, μετά από ενάμιση χρόνο, να προσφέρει στη χώρα μας ένα γερό ατού όπως λέγεται, μέσα φυσικά στα πλαίσια της συνταγματικής νομιμότητας καθώς και μιας έξυπνης αμυντικής διπλωματικής διάταξης. Ψωμοτύρι για κάθε Ευρωπαϊκή διπλωματική πολιτική παιδεία. Να μπορέσει να εκτραπεί η υπαρκτή εκτροπή των εθνικών μας πραγμάτων. Αυτός είναι ο ρόλος άλλωστε της εθνικής περιφέρειας του Ελληνισμού όταν λείπει το εθνικό κέντρο ή ασθενεί. Να προτείνει πολιτικές και να τις παλέψει. Αυτό έκανα και κάνω. Καταγγελίες και αναθεματισμοί ή και μοιρολόγια, όπως κάνουν διάφοροι, αξιόλογοι κατά τα άλλα διανοητές αλλά και κόμματα, δεν βοηθούν σε κάτι την εθνική αυτή υπόθεση και συνέχεια. Στο σημείο δε που έφτασαν τα πράγματα ούτε άλλα κείμενα μπορούν να προσφέρουν πέραν της εμψύχωσης. Είναι η ώρα της πολιτικής. Η ώρα του αναντικατάστατου ρόλου της. Δεν μιλώ για τους πολιτικάντηδες που είπαν και ξείπαν. Πολλούς άλλωστε εξ αυτών τους αντάμειψαν οι πολίτες κατά τα έργα τους. Δυστυχώς όχι όλους.

- Δεν μιλήσατε όμως ούτε για την τύχη που περίμενε την πρόταση σας ούτε ποια ακριβώς είναι η στάση της Τουρκίας απέναντι στην έκβαση του Κυπριακού.

- Χ.Κ. Κοιτάξτε. Μπορεί οι ένθεν κακείθεν θερμαστές των εν Αθήναις ηλεκτρονικών πυρών να κατέκαψαν και να εξαφάνισαν, όλα όσα λέμε, όμως επιβεβαιωθήκαμε για άλλη μια φορά. Μόλις χθές ο πρόεδρος της Τουρκικής Βουλής επικαλούμενος το άρθρο ενενήντα, αν θυμάμαι καλά, του τουρκικού συντάγματος, διεκδικεί για τη μεγάλη, όπως την ονομάζει, τουρκική εθνοσυνέλευση, να έχει δικό της τον τελευταίο λόγο. Τη διάταξη του διπλωματικού σχεδίου που σας έλεγα πιο πριν. Δίχτυ μαζί και ομπρέλα προστασίας εκ μέρους της «μητέρας πατρίδας». Αν όμως αυτό δεν είναι μια ακόμη τουρκική διπλωματική επιτυχία, και επόμενα Ελληνική ήττα, τότε τι είναι; Μήπως δεν έγινε το ίδιο την περίοδο της Αμερικανοβρετανικής εισβολής στο Ιράκ;
Τι σημαίνουν όμως όλα αυτά. Να υπερψηφίσουν οι Κύπριοι τη διχοτόμηση και τη διάλυση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατά τα λοιπά είναι ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να αναγνωρίσουν ως νόμιμο το «τουρκικό συνιστών κράτος της Βόρειας Κύπρου». Να καταψηφίσουν κάθε έννοια Ευρωπαϊκών θεσμών. Συν δε όλα αυτά να αναμένουν από πάνω την τελική έγκριση της «υψηλής πύλης». Να τελούν υπό την αίρεσή της. Αν αυτό, που εκτός των Ελληνοκυπρίων περιλαμβάνει και τους Τουρκοκυπρίους, και προοιωνίζεται πλείστα όσα δεινά για αμφότερους, δεν είναι η νέα εκδοχή του «σφάξε με αγά μου να αγιάσω», τότε τι άλλο είναι;
Επιτέλους κάποιοι στην Αθήνα οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι η πρώτη προϋπόθεση για το μέρισμα της ειρήνης είναι το μέρισμα του μυαλού. Όχι του άχυρου. Με αυτό μόνο η προπαγάνδα έχει σχέση. Αυτή αποτελεί την ανθούσα πολιτική μονοκαλλιέργεια της χώρας και τον πολιτικό της αστερισμό. Γι αυτό υπάρχει τέτοια υπερπαραγωγή και υπερεπάρκεια του προϊόντος και των υποπροϊόντων του.

- Αν δεν γίνει -που δεν θα γίνει- αποδεκτό αυτό που ζητάτε και είσαστε στη Βουλή μπορώ να συμπεράνω με όσα λέτε, ότι θα καταψηφίζατε το σχέδιο Ανάν. Με την ευκαιρία τι ψηφίσατε στις εκλογές της 7^ΗΣ Μαρτίου; Αν θέλετε μου απαντάτε.

- Χ.Κ. Ευχαρίστως. Μόνο θα επιτρέψετε να ξεκινήσω από το τελευταίο. Θα συμφωνείτε πιστεύω ότι με δεδομένο το λόγο της πρόωρης προσφυγής στις κάλπες που ήταν το φλέγον θέμα της Κύπρου, όφειλα να συνδέσω την πολιτική μου ψήφο με τις ιδέες και φυσικά την πρόταση που έκανα για το Δημοψήφισμα στην Ελλάδα για το ίδιο ζήτημα. Πολύ έγκαιρα λοιπόν το δημοσιοποίησα με γραπτό όσο ηλεκτρονικό τρόπο. Εξάρτησα τη στάση μου στις εκλογές επόμενα και την ψήφο μου από τη δέσμευση προκήρυξης δημοψηφίσματος. Δεν άκουσα ούτε διάβασα πουθενά κάτι σχετικό. Ούτε φυσικά περίμενα να υπάρξει. ’λλωστε δεν το έκανα μόνο για μένα. Απευθυνόμουν επίσης σε φίλους που μας διαβάζουν και που είναι διάσπαρτοι σε όλα τα πολιτικά κόμματα και σε όλη τη χώρα και στον κόσμο.

- Λευκό, δηλαδή ρίξατε.

- Χ.Κ. Κρίμα που δεν είχαμε γνωριστεί νωρίτερα. Μπορεί να σας έπειθα. Όσο για την ψήφο στη Βουλή, η τελευταία δεν νομιμοποιείται να αναλάβει την ευθύνη επικύρωσης. Πέραν των άλλων δεν προηγήθηκε καμιά συζήτηση. Και δεν έγινε, επειδή δεν είχαν τι να πουν. Το μόνο που είχαν να δείξουν οι δυο υποψήφιοι πρωθυπουργοί ήταν το φαξ κοινού τους γνωστού. Σε ό,τι με αφορά επιτρέψτε να σας θυμίσω ότι για ένα μικρό νησί, τις βραχονησίδες των Υμίων, αρνήθηκα να δώσω ψήφο εμπιστοσύνης το 1996.

- θα δίνατε θα μου πείτε τώρα, για την μεγαλόνησο;

- Χ.Κ. Με προλάβατε. Υπάρχει όμως και κάτι άλλο πολύ πιο σοβαρό. Σήμερα δεν αρκεί η απλή καταψήφιση από κάποιους Βουλευτές. Μπορεί οι επικεφαλείς ακόμη και να την επιτρέψουν, να φανούν και άνετοι, αφού ούτως ή άλλως θα περάσει και θα επικυρωθεί και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Όποιου Βουλευτή το λέει η ψυχή οφείλει να γνωρίζει ότι αυτό που απαιτεί η ιστορία, η ηθική και η αληθινή πολιτική είναι άλλες κινήσεις. Ας τις βρει μόνος του. Τόσο από τη μια όσο από την άλλη πλευρά. Κατά τα άλλα, επειδή δεν χρειάζονται ψευδαισθήσεις, η λύση χρειάζεται να αναζητηθεί κυρίως εκτός Βουλής. Όμως και οι πολίτες καιρός είναι να μάθουν με τι έχουν να κάνουν. Να μην κοροϊδεύουν εαυτούς. Γιατί αν στην Κύπρο το 63 % του λαού της είναι εναντίον του σχεδίου εδώ θα είναι  το 93 %. Γι αυτό και έπνιξαν την πρότασή μας. Χιλιάδες ερωτήσεις έκαναν προεκλογικά οι δημοσκόποι. Ούτε μια αφορούσε το σχέδιο Ανάν που έπρεπε να συνιστά μια από τις πρώτες ερωτήσεις αν όχι την πρώτη. Αυτή είναι η Ελλάδα, όπως θα έλεγε και ένας δικός της άνθρωπος.

- Παρόλα όμως αυτά, ο Ελληνικός λαός είτε δεν είναι καλά ενημερωμένος για όλα αυτά είτε προτιμά τις πολιτικές των δυο μεγάλων κομμάτων.

- Χ.Κ. Μα ήδη σας είπα επί τούτου δεν έγινε καμιά συζήτηση στην προεκλογική περίοδο για το ζήτημα το οποίο χρησίμευσε για τρίτη φορά, ως πρόσχημα πρόωρης προσφυγής στις κάλπες. Το τραγικό είναι ότι ούτε τα υπόλοιπα, τα μικρά κόμματα, διαθέτουν επεξεργασμένη πολιτική έστω μια διαδικαστική πρόταση απεμπλοκής για το Κυπριακό. Όπως δυστυχώς δεν διαθέτουν Πασαλίδη που θα έκτιζε μια νέα Ε.Δ.Α. Όσο τώρα για το δικομματισμό, που πολλοί τον παρομοιάζουν με το Αμερικανικό μοντέλο, δυστυχώς τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το Αμερικανικό είχε πρότυπο το κλασσικό Ελληνικό. Πρόκειται για την ιστορική μας κατάρα. Την πιο αρνητική παρενέργεια της τόσο μεγάλης όσο πλούσιας αρχαίας πολιτισμικής ιστορίας και παρακαταθήκης.

- Εν τοιαύτη περιπτώσει είναι πολιτικά ρεαλιστικό να ξαναδούμε μια αναβίωση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τη μορφή του κινήματος που είχε στις αρχές της δεκαετίας του 80; Εάν αυτό συνέβαινε θα δεχόσαστε να ενώσετε τις δυνάμεις σας μαζί του;

- X.K. Θα σας απαντήσω για το πρόσωπό μου. Κοιτάξτε. Οι λόγοι που επέβαλαν την αποχώρησή μου από την κοινοβουλευτική ομάδα όχι μόνο δεν έχουν αρθεί αλλά έχουν προστεθεί και πολλοί νέοι. Μερικούς ήδη σας τους ανέπτυξα προηγουμένως. Ταυτόχρονα όμως αν και ο νους, η λογική, η ιστορία και η ηθική επιβάλουν τη στάση που τήρησα, να τη συνεχίσω, σας ομολογώ ότι θλίβομαι πολύ που τους βλέπω να μην έχουν τι να πουν. Διερωτώμαι τι είδους αντιπολίτευση θα κάνουν. Κάτι που ήδη προδιαγράφεται. Σιγή στα σοβαρά, πληθωρισμός αν όχι φωνασκίες στα επουσιώδη. Κάτι σαν τη Νέα Δημοκρατία των περασμένων δεκαετιών, που όμως παραπέμπουν στο 2015 αν όχι στο έτος 2027 για επιστροφή στην εξουσία. Και που έως τότε το πολιτικό ζεύγος Ηρώδου του Αττικού και Ρηγίλλης θα αναβιώνει τη Ρωμαιοκρατία κατά την οποία υπήρξαν επίσης ζεύγος. Ας μην επεκταθώ στο περί αυτοσυντήρησης ένστικτο που σαφώς είναι πολύ πιο ισχυρό, εκτός των άλλων και λόγω ονόματος, στη συντηρητική παράταξη, γιατί τότε η βαλίτσα μπορεί να πάει και μακρύτερα από τους χρονικούς ορίζοντες που σας ανέφερα λίγο πριν.

- Τότε τι νόημα έχει η νικηφόρα ήττα για την οποία μιλήσατε προεκλογικά; Πως εννοείτε την μετατροπή της διαφαινόμενης όπως λέγατε νίκης της Ν. Δ. σε πύρρειο;

- Χ.Κ. Να σας πω. Πέραν της ειλικρινούς συγνώμης των επικεφαλής -όχι μασημένα λόγια- από τη Δημοκρατική παράταξη όσο από τον ίδιο τον Ελληνικό λαό, μια σοβαρή προσπάθεια ανάκτησης της χαμένης πλέον διανοητικής, πολιτικής και ηθικής ηγεμονίας, προϋποθέτει επίσης και κάτι άλλο. Ένα ανοιχτό δημόσιο διάλογο, στο φως της ημέρας, για τα πολιτικά πρόσωπα που είναι σε θέση να αναλάβουν να τη φέρουν σε πέρας όπως και ποια πεδία προσφέρονται να αποτελέσουν φιλικούς και συμμαχικούς χώρους διεκδίκησής της. Από το περιφερειακό και το αγροτικό έως τη γεωοικονομία, τη χωροταξία και το εθνικό. Και πριν από όλα την βαρύτατα τραυματισμένη αν όχι ημιθανή πολιτική Δημοκρατία την οποία φυσικά και δεν μπορούν να αποκαταστήσουν, πόσο μάλλον να τη διδάξουν οι χρόνιοι λογοκριτές της. Αν μη τι άλλο θα αποτελέσουν τον πλέον ευάλωτο αντίπαλο. Επίσης το άλλοθι και το μέτρο σύγκρισης για τη νέα κυβέρνηση να επαναλάβει τα ίδια και χειρότερα της προηγουμένης.
Το «άλλαξέ τα όλα» εννοεί κατ αρχήν τα πολιτικά πρόσωπα. Αυτά αφορά, μεταξύ άλλων, η ονομαστική πληθυντικού ουδετέρου γένους της λέξης «όλα». Το άνοιγμα του διαλόγου που μπορεί να πάρει ακόμη και ηλεκτρονική μορφή, είναι το αμέσως επόμενο βήμα.

- Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν βλέπω που έγκειται ο δικός σας συμβιβασμός.

- Χ.Κ. Πρόκειται για μια βαριά, για όσους μας γνωρίζουν, λέξη. Την αυστηρότητα άλλωστε αυτή την εφαρμόσαμε και συνεχίζουμε να το πράττουμε πρώτα στους εαυτούς μας. Μιλώ για την επί εύλογο διάστημα αποδοχή του επικεφαλής. Μη μου πείτε τώρα για το εκατομμύριο που τον ψήφισαν. Τους σέβομαι πολύ, όμως άλλο οι ιδέες άλλο τα μαθηματικά. 'Αλλωστε ιδού η Ρόδος. Η συμμετοχή τους δηλαδή στον ανοιχτό διάλογο με προτάσεις για τα δυο ζητήματα που έλεγα. Ας μην επεκταθούμε σε Δημοκρατικά υποκατάστατα και σε ιστορικά γραφειοκρατικά. Ο φιλόσοφος και συμπατριώτης εκ Κωνσταντινουπόλεως Θράκης Κορνήλιος Καστοριάδης έχει γράψει πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα περί ανάλογων γραφειοκρατικών δομών, καθώς επίσης κοινωνιών και χωρών. Πρόσφατα τον ξαναδιάβασα.

- Και πως μπορεί να γίνει αυτό όταν την ίδια στιγμή διατηρείτε στο ακέραιο τις απόψεις σας. Και κυρίως πως συνάδει με την εκφρασθείσα προ ολίγου γνώμη σας για τη νέα ηγεσία του ΠΑ.ΣΟ.Κ.;

- Χ.Κ. Με συγχωρείτε αλλά τόσο στη συνύπαρξη όσο στη συμβατότητα αν όχι αρμονική σχέση ανάμεσα σε αυτά που υπερασπίζομαι, απαντά πέραν των άλλων, η ίδια η ιστορική πραγματικότητα. Ακούστε. Χωρίς την πολιτική και τις τεράστιες δυνατότητες και θετικές της επενέργειες δεν μπορεί να ελπίζει κανείς στο όντως δύσκολο εγχείρημα της αναγέννησης. Κάτι που αν γίνει φυσικά δεν θα τσιγκουνευτεί τα δώρα, με πιο μεγάλο, την επανέμπνευση των Δημοκρατικών πολιτών. Το πρωτεύον είναι αυτό. 'Αλλωστε που θα δοκιμάσει την τύχη του ένας ηττημένος, όπως το ΠΑ.ΣΟ.Κ., πολιτικός χώρος, αν όχι στο πεδίο της διανοητικής, πολιτικής και ηθικής αναγέννησης; Όπως και ο επικεφαλής που φιλοδοξεί να αποδειχθεί ηγεσία. Πολλοί τα συγχέουν τα δυο αυτά, αλλά είναι διαφορετικά. Δεν μιλώ για τηλεοπτική «αναγέννηση», νεκρανάσταση δηλαδή της γραφειοκρατικής ομάδας, όπως εκείνη μετά από το ΄89. Και κάτι ακόμη. Εγώ αυτό που έκανα επί δεκαετίες, αυτό θα συνεχίσω. 'Αλλοι να δουν τι θα κάνουν. Πρέπει κάποιος να τους πει ότι η αλά Ελληνικά ελιά, όπως πάνε να τη χτίσουν -παρά τα όποια προβλήματα της τελευταίας στην Ιταλία- το μόνο κοινό που έχει με εκείνη, είναι το κουκούτσι. Πρώτη απόδειξη αποτελεί η απόρριψη του μοσχεύματος. Η στάση του όσο ποτέ άλλοτε πικραμένου σήμερα Δημοκρατικού κόσμου απέναντι στην όχι μόνο στην πράξη αλλά και στα λόγια, νεοφιλελεύθερη συνιστώσα. Και να φανταστεί κανείς ότι η ελιά, το πανάρχαιο Ελληνικό όσο οικουμενικό αυτό σύμβολο της ειρήνης όπως επίσης Μεσογειακό διατροφικό και πολιτισμικό προϊόν -όχι made in England, σαν το συμμετοχισμό του Hirst- αλλά με Ελληνική μυθολογική όσο ιστορική ονομασία προέλευσης, φυτρώνει ακόμη και στα βράχια.
Ας μείνουμε όμως λίγο ακόμη στην ιστορία. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, που απ ότι φαίνεται εντρύφησε πολύ στη ζωολογία πριν από τον περί ανθρώπου γνωστό κοσμοϊστορικό ορισμό, δεν τον περιόρισε στο «άνθρωπος ζώο πολιτικό». Δικό του είναι επίσης ότι η ηθική αποτελεί μέρος της πολιτικής. Με άλλα λόγια, για να έρθουμε στις ημέρες μας, αυτοί που έδωσαν εξετάσεις και απέτυχαν επειδή δεν είχαν πολιτική, δεν είχαν ούτε ηθική. Δεν είχαν ηθική, επειδή δεν είχαν ιδέες και γι αυτό δεν μπορούσαν να κυβερνήσουν. Το ζήτημα δεν είναι αν ήθελαν ή δεν ήθελαν να αναπτυχθεί ο τόπος. Είναι το στράφι που πήγαν τελικά οι μοναδικές παγκόσμια ευκαιρίες της Ελληνικής γεωοικονομίας. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν για τους επελθόντες. Το γιατί ενέσκηψαν σας το εξήγησα. Επειδή όμως πολλοί από την μια ή την άλλη πλευρά συνεχίζουν να επιμένουν ότι είναι το νέο, ας μιλήσουν για τη σχέση τους με το αρχέτυπο. Αν ποτέ κάτι που έκαναν ήταν τέτοιο πράγμα.

- Προσωπικά, κύριε Κηπουρέ, με τι ασχολείστε τα τελευταία χρόνια;

- Χ.Κ. Έζησα το πέρασμα από την διαρκώς μάχιμη πλην όμως μαθητική πολιτική παιδεία, στην παραγωγή διανοητικών και πολιτικών προϊόντων. Καλή και άγια η πολιτική σχολή του Μιχάλη Χαραλαμπίδη που θήτευσα -όχι βέβαια μόνο εγώ- επί δυο περίπου δεκαετίες, και εξακολουθώ να σέβομαι και να τιμώ ως έναν από τους σοβαρούς σύγχρονους Έλληνες πολιτικούς και διανοουμένους, όμως έχω αποφοιτήσει. Θα έλεγα προ πολλού. Τόσο η ιστορία όσο η πολιτική αλλά και άλλες επιστήμες και τέχνες βρίθουν από παρόμοιες περιπτώσεις. Επιπλέον σας ομολογώ ότι έκτοτε διανύω την καλύτερη περίοδο της έως τώρα πολιτικής μου διαδρομής. Μεγαλύτερη ευτυχία από τη δημιουργία και την ευγενή φιλοδοξία, ο λόγος, οι ιδέες και οι προτάσεις ενός προσώπου, να γίνονται αρχέτυπα, δεν υπάρχει. Έχει να κάνει καταρχήν με το ότι δεν παρατηρείται συχνά. Και φυσικά προϋποθέτει να υπάρχει αντίκρισμα και στις άλλες όψεις της ζωής και της πολιτικής του διαδρομής. Να περάσει δηλαδή κανείς προηγουμένως στις πρακτικές, ας πούμε, εξετάσεις.

- Τι εννοείτε; Αναφέρεστε προφανώς στο ότι δεν μείνατε μόνο στα λόγια. Ταρακουνήσατε πολλές φορές τα νερά, όσο είσαστε στη Βουλή.

- Χ.Κ. Mε βοήθησαν πολύ οι δυο 4ετίες της. Κάποτε είπα: "αν εμείς δεν δεχόμαστε μύγα στο σπαθί μας, αυτωνών τα σπαθιά, δεν φαίνονται από τις μύγες". Τους γνωρίζω και με γνωρίζουν. Για το κοινοβουλευτικό αυτό πρότυπο, πέραν από τις κατασυκοφαντήσεις και τις παραχαράξεις της αλήθειας, χρειάστηκε πλήθος από παραπομπές στο πειθαρχικό, αποπομπές και διαγραφές, ων ουκ έστιν αριθμός. Μπορεί να πρόκειται όντως για περιφερειακούς ή εθνικούς τίτλους τιμής, κυρίως όμως αποτελούν αδιάψευστους μάρτυρες της δημιουργίας του προτύπου, που σας έλεγα. Χωρίς πολιτικά πρότυπα η πολιτική ρίχνει φαλιμέντο. Κυριαρχούν φαινόμενα κλωνοποίησης. Όπως εδώ όπου η πολιτική αγορά και κυρίως η τηλεόραση δεν αδειάζει αφού είναι συνεχώς γεμάτη από τροφίμους -όπως οι φυλακές- που λεν τα ίδια και τα ίδια και που στην καλύτερη περίπτωση, πλασάρουν πρότυπα μαϊμού. Αν τολμούν ας έρθουν σε διάλογο. Δεν το κάνουν ούτε και πρόκειται. Ας όψεται η απουσία της πρωτότοκης κόρης της Αρχαίας Αθήνας, της Δημοκρατίας όσο της δευτερότοκης αλλά και προστάτιδάς της, της Αθηνάς, και επόμενα της Σοφίας. Η απουσία της πρώτης τους προστατεύει, της δεύτερης ευθύνεται που αντί του Ναού της Δημοκρατίας και των αξιών της, αξίζουν μόνο τα ντουβάρια του όντως περικαλλούς κλασσικού Οθωνικού πρώην ανακτόρου.

- Σκληρός και πάλι.

-Χ.Κ. Αυτή είναι η αλήθεια. "το αληθές εθνικό" έλεγε ο μεγάλος Επτανήσιος ποιητής. Δεν έλεγε, "το εθνικό αληθές" Ούτε βέβαια θα έλεγε ποτέ "το Κυβερνητικό αληθές" ή το αντιπολιτευτικό. 'Αλλοι τα κάνουν αυτά. Όπως χθες και όπως και σήμερα. Και όπως τον 19ο αιώνα όταν οι τότε "εκσυγχρονιστές" έλεγαν ότι ο ύμνος στην Ελευθερία πρέπει να πάψει να ονομάζεται εθνικός. Αν μπορούσα λοιπόν να παραφράσω το Σολωμό, του οποίου το όνομα, ξαναθύμισε πριν λίγα χρόνια με την επιστροφή -αντί του ύμνου- στην ελευθερία, ο όχι τυχαία φέρων το ίδιο όνομα και επίθετο, Σολωμός Σολωμού, θα έλεγα: "το αληθές πολιτικό". Γι αυτό έγραψα το άρθρο "Στο πλάι της αλήθειας και της Κύπρου". Επειδή ακριβώς η φράση "στο πλάι της Κύπρου" που λένε κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι, δεν είναι άλλο από υποκρισία. Αυτό έδειξε η ιστορία όσο κυρίως το παρόν. Κατά τα άλλα θέλω να σας ευχαριστήσω για την ερώτηση-διαπίστωση που κάνατε μόλις, έστω και αν με αδικήσατε, αφού γίνατε η αιτία να βγει ο τίτλος ενός επόμενου πολιτικού κειμένου.

- Μιλάτε για "το αληθές πολιτικό". Ήθελα όμως να σας ρωτήσω για τη χαρά που είπατε πιο πριν και με διακόψατε. Είναι μεγαλύτερη ακόμη και από όσα ζήσατε κατά την κοινοβουλευτική σας θητεία όταν ούτε μια ούτε δυο αλλά πολλές φορές πρωταγωνιστήσατε, αντιμετωπίζοντας ποικίλα σχόλια. Μεταξύ άλλων και από συναδέλφους σας.

- X.Κ. Με συγχωρείτε. Δεν συγκρίνεται. Είναι άλλης κατηγορίας. Πολύ πιο μεγάλη. 'Αλλο τώρα αν η απουσία των απόψεών μας φτώχυνε και ασχήμισε τη Βουλή των Ελλήνων. Τα βλέπετε, από την ανιαρότητα και τις φλυαρίες μέχρι τους "καϊκτσί καυγασί". Τους καυγάδες δηλαδή του καϊκιού. Καραβίσιους. Αυτό σημαίνει τουρκιστί. Μια όμως και ο λόγος πήγε στα πλεούμενα, η γνώμη μου είναι ότι θυμίζει διπύθμενο σκάφος χωρίς όμως το επάνω του μέρος. Αν σας παραξενεύουν αυτά που σας λέω σκεφτείτε και πέστε μου ποιο από τα εν ζωή και εν ενεργεία μέλη της, τα πρώην ή τα νυν, έχει γράψει κάτι σοβαρό ή έστω έχει κάτι να πει που να αξίζει τον κόπο. Αυτοί που πατούν στα πόδια τους είναι μετρημένοι στα δάχτυλα, σε αντίθεση με πολλούς άλλους που κάνουν με ξένα κόλλυβα μνημόσυνο. Εισαγόμενα ή και αυτόχθονα. Μιλώ για την πολιτική καθεαυτή και την πολιτική φιλοκαλία με πρώτη την Ελληνίδα πόλη, την ασχημότερη της Ευρώπης. Όχι άλλου τύπου φιλοκαλίες, σαν αυτή που συστηματικά προπαγανδίζουν μετά των Μέσων, ως λαμπερά πρόσωπα, αι γεναιαί αι πάσαι από τις κάθε σχεδόν χρώματος νομενκλατούρες, προκειμένου να μπορούν να κρύβουν το εκτρωματικό τους πρόσωπο καλύπτοντάς το με μάσκα αν όχι με μπούργκα. Μιλώ για τα κομματικά καθώς επίσης τα τηλεοπτικά έρματα, γνωστά και ως σαβούρα.

- Δεν απαντήσατε όμως με τι καταπιαστήκατε όλο αυτό το διάστημα. Επιπλέον πως εξελίχθηκε η παρουσία σας στο διαδίκτυο.

- Χ.Κ. Εκεί θα πήγαινα. Με συγχωρείτε και πάλι που μακρυγόρησα. Προτιμώ όμως τον άνθρωπο που είναι ανθρώπινος και που έχει απωθημένα, από τον ήρωα του Αντρέι Βάιντα. Τον άνθρωπο από μάρμαρο. Στην περίπτωση της κομματικής Ελλάδας τον άνθρωπο από τσιμέντο. Θα σας έλεγα δε ότι δεν υπάρχει πιο τρυφερό και πιο ευγενικό αίσθημα και μεγαλύτερη ικανοποίηση από την πνευματική παραγωγή και ιδιαίτερα από την επιβεβαίωσή της από την ίδια τη ζωή και την πραγματικότητα. Ο «Αγώνας για τη γεωοικονομική Δημοκρατίας» αποτελεί το πρώτο έργο της νέας περιόδου. Οι «Σημειώσεις πολιτικής γεωοικονομίας» είναι το δεύτερο. Το τελευταίο, όπως ήδη ξέρετε, είναι σε ηλεκτρονική μορφή και στις προθέσεις μου είναι να εξελιχθεί σε ένα συνεχές ηλεκτρονικό πολιτικό βιβλίο. Με την ευκαιρία επιτρέψτε να σας ευχαριστήσω -όπως και τους υπόλοιπους εννιά δικτυακούς τόπους- που το έχετε αναρτήσει στην ιστοσελίδα σας. Τόσο την πρώτη του έκδοση όσο τη δεύτερη, πιστεύω και τις επόμενες που πρόκειται να ακολουθήσουν και θα περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, και τη σημερινή μας συζήτηση. Η οποία θα δημοσιοποιηθεί χωριστά και από δεκάδες επίσης άλλους κόμβους αφού ανέρχονται ήδη στους εβδομήντα σε ολόκληρη την Οικουμένη αυτοί που μου έχουν βάλει πολιτικά κείμενα κατά καιρούς. Όπως επίσης αρκετές δεκάδες περιφερειακές και ομογενειακές εφημερίδες.

- Μπορείτε να προσθέσετε και μερικές δεκάδες δικτυακούς τόπους που θα τη στείλουμε εμείς.

- Χ.Κ. Τόσο το καλύτερο. Το λέω δε αυτό όχι τόσο για την επισκεψιμότητα και την αναγνωσιμότητα ή τη διασπορά μέσω του διαδικτύου, όσο κυρίως για την αναμονή με μεγάλο ενδιαφέρον της χρονικής στιγμής κατά την οποία θα υπάρξει σύγκριση με παρόμοιες συνεντεύξεις άλλων πολιτικών προσώπων. Το ενδιαφέρον αυτό γίνεται μεγαλύτερο όταν τα γραπτά μένουν ενώ η εικόνα φεύγει. Και έστω κι αν κανένα συμβατικό Μέσο ή ακόμη και εναλλακτικό, δεν μπορεί να αποτελέσει υποκατάστατο της απευθείας επικοινωνίας, του αληθινού πολιτικού διαλόγου στην κοινωνία. Όπως άλλωστε ήδη συμβαίνει από χιλιετιών με την Πόλη, την αρχαία της Εκκλησία, την Αγορά, το Δήμο.

- Όλη η παρουσία και η δραστηριοποίησή σας, ιδιαίτερα στο χώρο του Διαδικτύου, δείχνουν πως είστε παρών στα δρώμενα του τόπου. Θα σας ξαναδούμε στο πολιτικό προσκήνιο;

- Χ.Κ. Όσο και να σας φαίνεται παράξενο, η σχέση μου με το internet είναι σχέση πολιτικού πρόσφυγα με μια νέα φιλόξενη χώρα, που προηγουμένως βέβαια είχε απελαθεί από την Ελλάδα των συμβατικών Μέσων. Δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο από αυτό που έκανα. Έφτασαν να δημοσιεύουν κείμενά μου στην Λευκωσία, ακόμη και στην Κωνσταντινούπολη, όχι όμως και στην Αθήνα. Η τσιμεντένια πόλη ωχριά μπροστά στο επίσης τσιμεντένιο όσο και αόρατο έντυπο και τηλεοπτικό τείχος της. Αντί όμως της προσδοκώμενης κατεδάφισής του, με το internet σε ρόλo κομπρεσέρ, ελλοχεύουν πλείστοι όσοι κίνδυνοι η υφιστάμενη λογοκρισία στη διακίνηση των πολιτικών ιδεών, το επόμενο διάστημα, να επεκταθεί και στο διαδίκτυο. Αν δεν έχει ήδη συμβεί, όπως στη Μαλαισία, το Τατζικιστάν και αλλού. Εύχομαι τα μεμονωμένα Ελληνικά κρούσματα να μην εξελιχθούν σε καμιά επιδημία.
Ένα εξ αυτών αφορά την τύχη της μελέτης μου για τη Ρούμελη και την αποκάλυψη που κάνει για την εις βάρος της μεγάλη Αθηναϊκή αναπτυξιακή απάτη. Ελπίζω η απόσυρση του κειμένου από κάποιες πύλες να μην είναι μόνιμη. Όπως και κάποια τελευταία κρούσματα, που θα μας δοθεί η ευκαιρία να επανέλθουμε, με «ονόματα και διευθύνσεις».

- Μήπως δεν επιθυμείτε να απαντήσετε για την εκ νέου ενασχόλησή σας με τα κοινά;

- Χ.Κ. Απεναντίας. Η επιστροφή από μια φιλόξενη ηλεκτρονική Δημοκρατία σε μια ανύπαρκτη πολιτική Δημοκρατία, έχει κυρίως να κάνει με τους Θράκες πολίτες. Αυτοί θα αποφασίσουν. Σπεύδω όμως να διευκρινίσω ότι όπως και να φερθούν, και παρά τα παλιότερα καθώς και τα πρόσφατα λάθη τους, δεν θα πάψω ποτέ να τους αγαπώ και να αγωνίζομαι για τον κοινό ιστορικό μας χώρο. Οι τελευταίες εργασίες τόσο για το Βατάτζη όσο τον Εμμανουήλ Δουλά, στον οποίο αφιερώνω το τελευταίο βιβλίο, αυτό κάνουν. Με βάση μια νέα επιστημονική επιστροφή και πολιτική οπτική, ξαναγράφουν την ιστορία. Και όχι μόνο αυτό. Την κάνουν σημαίες και πρότυπα που έχουν ήδη υιοθετηθεί και προωθούνται από την αυτοδιοίκηση.
Ανάλογα ισχύουν με τις προτάσεις για τις περιφερειακές χωροταξίες, τη γεωοικονομία, και τον πρώτο μας συλλογικό έρωτα με την Εγνατία, εμπλουτισμένο όμως σήμερα με πλήθος νέων μορφών και ιστορικά δικαιωμένων πρωτοβουλιών. Από τη σιδηροδρομική και την ενεργειακή έως την ακαδημαϊκή και την αμπελοοινική της εκδοχή. Την εκ νέου μετατροπή της γενέτειρας του Διόνυσου σε αμπελόεσσα όσο τη γαστρονομική αναγέννηση της συμπατριώτισσας της Πολίτικης κουζίνας, Θρακικής πατρίδας.

- Αν σας έλεγα να αφιερώσετε κάπου τη σημερινή μας συζήτηση κ. Κηπουρέ ποιον θα επιλέγατε;

- Χ.Κ. Τον ιστορικό Θρακικό λαό των Πομάκων. Πρώτη φορά έγραψα γι αυτούς το 1985, επαναφέροντας τον όρο μουσουλμανικές μειονότητες, όπως προβλέπει άλλωστε η συμφωνία της Λοζάννης. Τον πληθυντικό αριθμό υιοθέτησαν κατά καιρούς, μόνο όμως προς στιγμή, υπουργοί και αρχηγοί. Μεταξύ τους συγκαταλέγεται ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, το Μάιο του 2001. Η λέξη «κλικλήδες» δεν προέκυψε βέβαια τυχαία. Αμφότεροι οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί αρνήθηκαν κατά τις εδώ προεκλογικές τους πρόσφατες επισκέψεις την ύπαρξη των Πομάκων. Όπως άλλωστε ο κοινός τους φίλος Ταγίπ που για τον ίδιο ίσως λόγο δεν θέλησε να δυσαρεστήσει κανέναν εκ των δυο, κατά την πριμοδότηση και σταυροδοσία των μειονοτήτων. Τα μοίρασε, όπως λέγεται.

- Ενδιαφέροντα πράγματα.

- Χ.Κ. Οφείλω μάλιστα να προσθέσω ότι όταν Μεγάλο αθηναϊκό τηλεοπτικό Μέσο προβόκαρε τον Καραμανλή μεταδίδοντας ως προεκλογική του δέσμευση τη διδασκαλία της μητρικής γλώσσας των Πομάκων, τοπικό στέλεχος της Ν. Δ. διαρρήγνυε τα ιμάτιά του σε συνεντεύξεις προς τα Μέσα, επιμένοντας ότι ποτέ δεν μίλησε ο αρχηγός του για τέτοιο πράγμα. Δεν γνωρίζω κατά πόσο η στάση του αυτή τον υπουργοποίησε, γνωρίζω όμως ότι έλεγε την αλήθεια. Όντως δεν ειπώθηκε, η λέξη Πομάκοι. Όπως επίσης γνωρίζω ότι κάποιες φορές η αλήθεια, όπως η συγκεκριμένη, ταυτίζεται με την παραχάραξη της ιστορίας καθώς και με τον Κεμαλισμό στην περιοχή. Να σας το πω διαφορετικά. Δεν αναγκαστήκαμε τυχαία να δηλώσουμε ότι εμείς είμαστε Πομάκοι.

- Πότε έγινε πάλι  αυτό;

- Χ.Κ. Λίγο πιο πριν από τις εκλογές. Το είπε ο φίλος μου και πρώην Δήμαρχος Σουφλίου, Πασχάλης Χριστοδούλου σε δημόσια τοποθέτησή του στην ίδια πόλη μετά από ομιλία του καθηγητή Γιανναρά, βρίσκοντας τον τελευταίο να συμφωνεί.
- Επιτρέψτε μου τελειώνοντας να αφιερώσω επίσης την κουβέντα που κάναμε εις μνήμην μιας Μανιάτισσας. Της αυτόχειρος Ρουμπίνης Σταθέα. Δεν είμαι δικαστής ώστε να γνωρίζω αν υπάρχουν υπηρεσιακές ευθύνες ή είναι αποκλειστικά υπουργικές και οι αυτουργοί πολιτικοί. Οφείλω όμως να πω ότι αν ήμουν στη θέση των τελευταίων, θα είχα παραιτηθεί από την πρώτη κιόλας στιγμή. Πόσο μάλλον αν είχα αναμειχθεί. Κατά τα άλλα οι πολίτες θα θυμούνται τόσο το άνωθεν κυβερνητικό παράγγελμα όσο τη διακομματική συναίνεση για το συντονισμένο πυρ ομαδόν της Αθηναϊκής και πάλι έντυπης όσο τηλεοπτικής κτηνωδίας εις βάρος μιας άψυχης και γι αυτό ανυπεράσπιστης σωρού. Νομίζω ότι αν τα έβλεπε από ένα μέρος θα ξαναέπεφτε στο γκρεμό.

- Θεωρείτε πως το Διαδίκτυο μπορούσε να αποκαταστήσει όλα αυτά ή ακόμη και κάποια στιγμή να καταφέρει να παίξει και πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό παιχνίδι;

- Χ.Κ. Δεν το ξέρω. Θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, ο πρώτος εκ των οποίων είναι η λειτουργία του ως καναλιού που επιτρέπει την ομαλή δίαιτα ροής των διανοητικών και των πολιτικών προϊόντων. Ένας καλός αγωγός της Δημοκρατίας. Σε ό,τι μας αφορά μέχρι στιγμής είναι το μόνο Μέσο που μαζί με περιφερειακές και ομογενειακές εφημερίδες έχουν φιλική και φιλόξενη στάση απέναντί μας. Κάτι που είναι προς τιμήν τους. Όπως τιμά και σας.
Διερωτώμαι πολλές φορές ποια μπορεί να είναι αν υπάρξει νέα 3 Σεπτέμβρη. Ποιο μπορεί να είναι το νέο «Σύνταμα», όπως το αποκαλούσε ο Μακρυγιάννης. Από πού τέλος οφείλει να αρχίσει αν υπάρξει ποτέ αναγέννηση. Και για όλα αυτά, όπως και πολλά άλλα, δεν βρίσκει κανείς σοβαρότερη απάντηση από την αποκατάσταση της πολιτικής και της κινηματικής Δημοκρατίας. Μια ιστορικών διαστάσεων πολιτική, ηθική και πολιτισμική ροή πλούτου που μπορεί να την εξασφαλίσει ένα συγκεκριμένο και μεγάλο όσο όμως και δύσκολο πολιτικό εγχείρημα. Η καθαίρεση του τείχους της Αθήνας. Προϋπόθεση για την αληθινή αναγέννηση της Δημοκρατικής παράταξης.

_____________

* Κείμενο-προϊόν απομαγνητοφώνησης. Η συνέντευξη δόθηκε στον evros1.gr και στο Σωτήρη Μπουζάρα, προς τους οποίους εκφράζονται ευχαριστίες. Επίσης για την πρότασή τους να αποτελέσει τρόπον τινά διαδραστική, αποστελλόμενη από τα δυο μέρη, ταυτόχρονα, και πριν φυσικά από τη δημοσιοποίησή της, προς όλους τους γνωστούς τους δικτυακούς τόπους. Θα αποτελούσε μεγάλη παράλειψη αν δεν εκφράζονταν άλλη μια φορά οι ευχαριστίες προς τους τελευταίους. Ιδιαίτερα που επιμένουν να μην απελάσουν από τους τόπους τους τον Ξένιο Δία. Να συνεχίζουν να φιλοξενούν πολιτικές απόψεις, σε αντίθεση με τα γνωστά Αθηναϊκά συμβατικά Μέσα που μετά των εκάστοτε υποβολέων τους επιστρέφουν πιο πίσω ακόμη και από την εποχή του Βολτέρου και τη γνωστή του ρήση. Εκείνη που την εφαρμόζουν ως εξής: «Μπορεί να διαφωνούμε με όσα λέτε αλλά θα αγωνιστούμε με όλες τις δυνάμεις μας, να μην μπορείτε να τα λέτε».

Χρήστος Κηπουρός, Θράκη21 Μαρτίου 2004
xkipuros@otenet.gr

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ΜΕΤΑΝΑΣΤΗΣ

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
(θα ξεσκεπαστούνε)
ο σχολιαστής

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

 ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)