Του Πασχάλη
Χριστοδούλου*
Ασφαλώς πολλοί, πάρα πολλοί
πολίτες, θα φέρονταν διαφορετικά κατά
την ημέρα της ψηφοφορίας για εκλογή
αρχηγού, αν έγκαιρα γνώριζαν τι έμελλε
να τους συμβεί. Ποιοι την επαύριον θα
αποτελούσαν νέα επίλεκτα μέλη της "εκκλησίας"
τους. Πολύ περισσότερο αν τους
εμφάνιζαν στο λεγόμενο συνέδριο. Μην
σπεύδουν στη σημειωτική, γιατί
εκτίθενται βαρύτατα. Γιατί άλλο Μαύρος,
άλλο Μάνος. 'Αλλο Μάρκος, άλλο Μαρία.
Οι αρχιτέκτονες της
απόκρυψης διέπραξαν μεγάλη
ανηθικότητα. Δεν ξέρω πόσοι ψήφισαν.
Ξέρω ότι θα περιορίζονταν σε ελάχιστο
κλάσμα εάν από την προηγούμενη
γνώριζαν τις προαποφασισμένες
κινήσεις της επομένης. Και που όπως θα
αποδειχθεί, προετοιμάζονταν από πολύ
παλιά.
Μπορεί ως προς τη
Δημοκρατικότητα των διαδικασιών, να
μην ενοχλούσε πολύ το Βουκουρέστι, όμως
δεν θα συνέβαινε το ίδιο με τη
Βουκουρεστίου. Πέραν από αυτά και το
κουτοπόνηρο του χειρισμού, επιτελείται
αυθαιρεσία που προκαλεί και παράλληλα
συνιστά μεγάλη ύβρη. Ο λόγος για την
πιστοποίηση ως νέων επίτιμων και
επίσημων μελών της "Δημοκρατικής
παράταξης", γνωστών καθώς και
απροκάλυπτων προπαγανδιστών των κατά
καιρούς -πότε στα Βαλκάνια, πότε στη
Μέση Ανατολή- αμερικανικών κυρίως
εισβολών.
Ας μην επεκταθούμε στα
Ανατολικά μας ή ακόμη στα της
οικονομίας, όπου οι μεταξύ τους
διαφορές ούτως ή άλλως είναι
δυσδιάκριτες αν όχι ταυτόσημες. Ας
μείνουμε στο γεγονός ότι για
συγκεκριμένες προσφερθείσες εργασίες
ανταμείβονται με τα πιο τιμητικά εκ των
εδράνων της επόμενης Βουλής των
Ελλήνων μέσα μάλιστα από το ψηφοδέλτιο
επικρατείας, που θεσμοθετήθηκε ώστε να
προσανατολίζει προς ποια σύγχρονα
διανοητικά, πολιτικά και ηθικά πρότυπα
χρειάζεται να ατενίζουν οι Έλληνες
Δημοκρατικοί πολίτες. Να
παραδειγματίζονται από το βίο και την
πολιτεία τους, και να πράττουν αναλόγως.
Όμως τα πρότυπα αυτά σε κάθε
κοινή γνώμη, άρα και στην Ελληνική, δεν
έχουν αντίκρισμα στην υπαρκτή πολιτική
Ελλάδα. Τελούν υπό αναστολή παλαιόθεν.
Ποτέ όμως δεν είχαν αποκαλυφθεί τόσο
όσο αυτή τη φορά. Και θα εξακολουθήσουν
όσο λείπει η Δημοκρατία και κυριαρχεί ο
αμοραλισμός. Κάτι που δεν εξαιρεί
κανέναν καριερίστα του ευρύτερου
φάσματος και κανέναν από τους δυο
πυλώνες αν όχι χωματερές του
σαπισμένου ως το μεδούλι πολιτικού
συστήματος. Δεν εξαιρεί καν τον
λεγόμενο τρίτο πόλο, όπου όσο
κυριαρχούν τα προσωπικά τόσο λείπουν
τα πρόσωπα που θα έχτιζαν μια
καινούργια ΕΔΑ.
Κατά τα άλλα ο "κοινός
γνωστός" βρήκε και έκανε. Όμως δεν
είναι ο μόνος ο οποίος ενέχεται. Αυτό
επίσης που έφερε τα δυο μέρη, που έλεγα
στην αρχή, το ένα εγγύτατα του άλλου,
είναι το κοινό των χρόνιων αμαρτιών,
των πολλών και των μεγάλων. Στην ουσία
πρόκειται για κοινό ασώτων αφού ούτε
καν η ειλικρινής τους συγγνώμη μπορεί
πια να κάνει κάτι. Πρέπει κανείς να
υπενθυμίσει στον επικεφαλής τους ότι
εάν η οφειλόμενη και μηδέποτε δοθείσα
δική του είχε ως παραλήπτη τον Ελληνικό
κυρίως λαό, η αντίστοιχη των
νεοφιλελεύθερων εταίρων του
χρειάζεται να ζητηθεί από
περισσότερους λαούς. Τουλάχιστον από
τρεις.
Πολύ σύντομα η ιστορία θα
δείξει ότι κάνουν λάθος όσοι νομίζουν
ότι μέσω του διαρκούς τηλεοπτικού
ψεκασμού, το νέο συμβάν θα περιοριστεί
στα του επιπέδου της γνωστής
τροπολογίας, και ότι θα έχει λησμονηθεί
μέσα σε λίγες ημέρες. Αγνοούν αν δεν
αδιαφορούν και περιφρονούν ότι έχουν
προσβάλει ακόμη και αυτόν τον κεντρικό
πυρήνα της συνείδησης των Δημοκρατικών
πολιτών. Λησμονούν τελικά σε τίνων χέρι
εναπόκειται το να εξελιχθούν οι
εκλογές σε μια νέα αφετηρία
αναγέννησης της Δημοκρατικής
παράταξης. Είναι η ίδια οδός για την
οποία εμείς, από δεκαετιών, πασχίζουμε
με λόγια και κυρίως έργα, να ανοίξει.
Η άλλη είναι το πρότυπο του
μακαρίτη Σοφοκλή Βενιζέλου. Αυτό για το
οποίο διαγκωνίζονται μετά των επιτελών
οι αχθοφόροι των δυο άλλων, μεγάλων
επίσης, ιστορικών ονομάτων. Πράγματα
όμως ξένα και ασύμβατα ως προς το τι
μπορεί να κάνει η 7Η Μαρτίου.
Σουφλί 13 Φεβρουαρίου 2004
*Ο Πασχάλης Χριστοδούλου
είναι πρώην Δήμαρχος Σουφλίου και
υποψήφιος Νομάρχης Έβρου το 2002.