Πριν τριάντα χρόνια στο σπίτι ενός γερμανού δάσκαλου, όπου έκανα μαθήματα της γερμανικής γλώσσας, στην παρατήρησή μου για το ρολόι χεριού που κρεμόταν στο κέντρο ενός κάδρου πάνω στον τοίχο, εκείνος τον ξεκρέμασε με προσοχή, τον έφερε μπροστά μου λέγοντας:

«Αυτή η πυξίδα, που την είχα κρυμμένη στο μανίκι της χλαίνης μου, έσωσε την ζωή μου κατά την άτακτη οπισθοχώρηση μας από το τη Ρωσία.

Δεκατέσσερις νοματαίοι βρεθήκαμε σ΄ ένα κάτασπρο, σκεπασμένο από ένα μέτρο χιόνι, σ΄ ένα χάος όπου ούτε ήλιο βλέπαμε ούτε ουρανό. Αυτή η πυξίδα πάνω στην πλάκα του ρολογιού, μάς έδειχνε το Βορρά και το Νότο και εμείς βρίσκαμε τη Δύση, αν και οι περισσότεροι από την ομάδα πέθαναν από κακουχίες...»

«Οι θρησκείες είναι το όποιο των λαών» τόνιζαν οι δάσκαλοι του Σοσιαλισμού, για να τονίσουν την κοινωνική σημασία της φιλοσοφίας τους και να ξεχωρίσουν την πολιτική από την Εκκλησία, που όσο «άδικη» κι αν ήταν είχε έναν προσανατολισμό για μια δικαιότερη ανθρωπινή κοινωνία.

Σήμερα μετά τη «δολοφονία» του Σοσιαλισμού και τον ενταφιασμό όλων των πολιτικών ιδεολογιών, σε μια κρίση καμπή οπισθοχώρησης των πνευματικών επιτευγμάτων του ανθρώπου, όπου επικρατεί σύγχυση και ο αποπροσανατολισμός. Ξαναγεμίζουν οι εκκλησίες από πανικοβλημένες μάζες, που θεωρούν τη θρησκεία σαν τελευταία βίγλα άμυνας και προστασίας από τη λαίλαπα των ανθρωπόμορφων τεράτων των ιδιοκτητών των οικονομικών κολοσσών.

Ποιος και πόσοι είναι όμως εκείνοι που έχουν σήμερα στο μανίκι τους «πυξίδα» ώστε να μπορούν να διατηρούν κοινωνικό προσανατολισμό;

Η αναπάντεχη για την πλειονότητα εξοστράκιση του George Tenet, αρχηγού της CIA, για το καταναλωτικό κοινό των ΜΜ(Ε) Διαστρέβλωσης, ήταν είδηση «βόμβα» ενώ για μερικούς αναμενόμενο γεγονός.

Με τα ανεπανάληπτα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, αλλά και κατά των πιο στενών συνεργατών τους, με τον πράκτορα της MOSSAD, Tenet, οι Σιωνοφασίστες έφτασαν στο «μπρος βαθύ και πίσω ρέμα», έτσι που ο άνθρωπός τους να πάρει το καπέλο του, να ξεκουμπιστεί, συνοδευόμενος από διπλωματικά επικήδεια, από εκείνους που δεν τον ανεχόντουσαν πλέον, και δήθεν στενοχωριόντουσαν μπροστά στους φακούς, όταν έφευγε.

Δεκάδες χιλιάδες συμπατριωτών μας, μέσα και έξω από την Ελλάδα, που είναι δυστυχώς απληροφόρητοι, λυπήθηκαν, όταν είδαν να χάνουν ένα «δικό τους» άνθρωπο από ένα τόσο πρόστυχο πολιτικό πόστο, αφού γι αυτούς αυτό το σιωνοφασιστικό μίασμα θεωρείται ελληνικής καταγωγής ενώ είναι πούρος Εβραίος.

Σαν Εβραίος έχει βέβαια το εθνικό δικαίωμα της καταγωγής του να νοιώθει περήφανος, όχι όμως σαν επιλεγμένος και προωθημένος «κάτσα» της MOSSAD για να αιματοκυλήσει την ανθρωπότητα.

Ούτως ή άλλως το γεγονός αποτελεί την αρχή ανοιχτής ρήξης μεταξύ MOSSAD και CIA που σηματοδοτεί την κορυφή του παγόβουνου των διαφορών της Σιωνοφασιστικής κάστας μ΄ εκείνη των Προτεσταντών.

Ο Σιωνοφασισμός κάνει απεγνωσμένο πολιτικό αγώνα για να αναρριχηθεί στις επερχόμενες εκλογές στην εξουσία, ξοδεύει αστρονομικά ποσά.

Μολονότι οι ποσοστιαίες μονάδες του γέρακα Bush έχουν πάθει αισθητή μείωση σταθεροποιηθήκανε στο 44% και δεν έχει χαθεί η ελπίδα να παραμείνουν οι Προτεστάντες στην εξουσία.

Φυσικά το τι έχουν στο μανίκι τους οι Σιωνοφασίστες δεν το γνωρίζει κανείς. Δεν αποκλείεται να οδηγήσουν τους WASP σε νέα θρησκευτικοπολιτική διάσπαση τύπου 19^ου αιώνα που θα σήμαινε και την αρχή του τέλους του παγκοσμιοκρατικού τους οράματος.

(Το κομμάτι αυτό το αντιπαραθέτω και είναι παρμένο από το άρθρο μου «Ορατά και αόρατα» που είναι δημοσιευμένο στο www.metanastis.com στις 16.05.2004, δηλαδή 15 μέρες πριν εξοστρακιστεί, ο Tenet από τον κραταιό του πόστο, αρχές του Ιούνη 2004)

«Εντολές άνωθεν είχαν λάβει οι Αμερικανοί στρατιώτες που βασάνιζαν κρατουμένους στο Ιράκ. Οι διαταγές είχαν έρθει από πολύ ψηλά, καταγγέλλει Αμερικανίδα υποστράτηγος που είχε την ευθύνη των διαβόητων φυλακών Αμπού Γράιμπ».

Στο απώτερο μέλλον, αν μείνει ο Bush στην εξουσία, για την αποσταθεροποίηση των αραβικού χώρου, η MOSSAD θα αναπτύξει περισσότερο τη δική της δραστηριότητα, βοηθώντας τους φουνταμενταλιστές, ανεξάρτητα από την CIA.

Στην ανθρωπότητα δεν συμφέρει, η από κοινού χωρίς διενέξεις δράση των δύο συνεταίρων, -χειρ χείρα νίπτει-, να επιβάλλουν την παγκοσμιοκρατία τους. Δεν έχουμε παρά να προτιμήσουμε το κακό από το χειρότερο και να ενισχυθούν χωρίς επιφυλάξεις οι Προτεστάντες-Βαπτιστές, από τους οποίους προωθείται ο G.W.Bush, ούτως ώστε να ξαναβρεθεί στην εξουσία, γεγονός που θα βαθύνει τις διαφορές των δύο επιδόξων κοσμοκρατόρων και θα δώσει τη δυνατότητα:

α) από τη μια μεριά λόγω της δυσαρμονίας θα ξεσκεπάζεται ο ρόλος τους

β) θα δίνεται μεγαλύτερη δυνατότητα στην Ενωμένη Ευρώπη να μεταφέρει τη διαπραγμάτευση των διακαών διεθνών προβλημάτων στα πλαίσια του ΟΗΕ που παράκαμψαν οι επίδοξοι παγκοσμιοκράτες ρεβανσιστές.

Γεγονός που ήδη οδήγησε τελευταία στα πρώτα αγκαλιάσματα μεταξύ των ΗΠΑ και ΕΕ.

Σε περίπτωση νίκης των αυτοαποκαλούμενων «Δημοκρατικών» θα γίνουν όλα πλακάκια. Όλα θα υπόκεινται στον έλεγχο των Σιωνοφασιστών, χωρίς διαφορές. Θα αναλάβουν το χαμένο τους πόστο, το Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και η «νόμιμη» διπλωματία θα αντικαταστήσει την αόρατη βαρβαρότητα των «πεφωτισμένων» και που θα σημαίνει πάλι ΗΠΑ = Ισραήλ, ενώ από την αναρρίχηση του Bush στην εξουσία οι διαφορές που στην ουσία βρίσκονται σε δραματική ανοιχτή ρήξη όλο και περισσότερο θα βαθαίνουν.

Μια που το θέμα μας αφορά τη διαστρέβλωση και την κακή πληροφόρηση των ανίδεων μαζών, να αναφερθούμε και λίγο στα ενδότερα του φούρνου που ψήνει «Σημίτια».

«H υποψηφιότητα Σημίτη, παρότι ανεπίσημη, μνημονεύεται στις Βρυξέλλες ενώ σχετική αναφορά έκαναν και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς», που θεωρούνται η «Βίβλος της Ένωσης». Μάλιστα, ένα σενάριο κάνει λόγο για ανάδειξη του κ. Σημίτη στην προεδρία της Κομισιόν, με μεταπήδησή του ύστερα από δυόμισι χρόνια στην προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου»

«Σε κίνηση-έκπληξη προχώρησε χθες η κυβέρνηση, αναφορικά με την υποψηφιότητα του Κώστα Σημίτη για υψηλόβαθμο πόστο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Θόδωρος Ρουσόπουλος, απαντώντας σε σχετική ερώτηση, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να προτείνει η ίδια η ελληνική κυβέρνηση τον κ. Σημίτη»

Α. Γιατί είναι τόσο δυσέφικτο για τους «25» της ΕΕ να συμφωνήσουν σ΄ ένα πρόσωπο της κοινής εμπιστοσύνης τους, όσον αφορά την προεδρεία και μάλιστα σε μια δοσμένη ιστορική περίοδο όπου έχουν βάλλει την υπογραφή τους για ένα κοινό Σύνταγμα;

Β. Πως το διάβολο ανέβηκε, ανεξήγητα, η φιλοπατρία μιας συντηρητικής κυβέρνησης να διαχωρίσει τη θέση της από τα υπόλοιπα αδελφά κόμματα της ΕΕ και να συμφωνήσει με το «μυστικά» αυτοπροβαλλόμενο πρόσωπο «Σημίτη» ηγήτορα της αντιπολίτευσης μέσα στην ίδια τη χώρα; Δεν είναι, «οξύα μωρία»;

Λέτε εκείνοι που εκπαιδεύουν Κούρδους κομάντο στην Μέση Ανατολή, να κάθονται με δεμένα χέρια στο χώρο του πολιτικού γίγνεσθαι της ΕΕ;