Ανοίγουμε τα σύνορα μας σε κατεστραμμένες χώρες για να τις βοηθήσουμε. Δεχόμαστε με σεμνότητα και αγαθοσύνη τους Αλβανούς, τους ταΐζουμε, τους ποτίζουμε. Τους προσφέρουμε δουλειές, τους χαρίζουμε χρήματα, τους προτιμάμε στις δουλειές από τους Έλληνες, γιατί τους λυπόμαστε. Σαν γνήσιοι Έλληνες, που είμαστε ποτέ δεν το παίξαμε ότι είμαστε οι σωτήρες τους, ποτέ δεν ζητήσαμε να μας πουν ευχαριστώ. Πάντοτε είχαν την συμπάθεια και την κάλυψη μας σε κάθε άσχημο περιστατικό. Τους δεχτήκαμε στα σχολεία μας, τους δώσαμε δωρεάν εκπαίδευση, χωρίς να πληρώσουν ούτε μία δραχμή. Από λύπηση δεν τους φορολογήσαμε και ούτε τους φορολογούμε ακόμη, τους δώσαμε πανεύκολα την ελληνική υπηκοότητα και την πράσινη κάρτα χωρίς μόχθο. Τους βάλαμε στα σπίτια μας, τους δώσαμε ακόμη και περιουσίες. Σαν πραγματικοί φιλάνθρωποι ανοίξαμε τα νοσοκομεία μόνο για αυτούς, προκειμένου να έχουν δωρεάν ιατρική περίθαλψη, ενώ δίπλα ακριβώς πέθαιναν φτωχοί Έλληνες, που δεν είχαν λεφτά για απλές εγχειρήσεις. Τους επιτρέψαμε ευχαρίστως να γεννάνε ανεξέλεγκτα τα παιδιά τους στα μαιευτήρια σχεδόν τζάμπα, προκειμένου να παίρνουν αμέσως την ελληνική υπηκοότητα. Τους βαπτίσαμε και θεωρήσαμε καλό να γίνουμε νονοί τους, προκειμένου να μην τους λείψει τίποτα για την υπόλοιπη ζωή τους. Οι πολιτικοί μας ήταν πάντοτε στο πλάι τους, έτοιμοι να υπερασπιστούν ακόμη και τις πιο παράλογες απαιτήσεις τους, να τους μοιράσουν οποιοδήποτε εργατικό δικαίωμα ακόμη και αν δεν το άξιζαν. Στην αντίπερα όχθη Έλληνες εργάτες, άνεργοι, κατεστραμμένοι οικονομικά να βρίσκονται σε απόγνωση, να χύνουν το αίμα και τον ιδρώτα τους με σκληρούς αγώνες εναντίον της πλουτοκρατίας και να μην κερδίζουν τίποτα στην ζωή τους. Ούτε ακόμη και μια απλή σύνταξη. Στους Αλβανούς σπεύσαμε να τους δώσουμε ακόμη και σύνταξη ΟΓΑ (!) με αποδοχές πάνω από 130.000 δρχ, την στιγμή που η μέση σύνταξη για τους Έλληνες συνταξιούχους ήταν 40.000 δρχ. Μόλις οι ξένες Δυνάμεις έφαγαν τα λεφτά των Αλβανών εργατών μέσω των οικονομικών πυραμίδων, με αποτέλεσμα να χρεοκοπήσει το κράτος τους, εμείς προσφερθήκαμε σαν φιλεύσπλαχνοι και μεγαλόψυχοι άνθρωποι να κάνουμε τεράστιες κρατικές επιχορηγήσεις με χρήματα των ελλήνων φορολογουμένων, την στιγμή που η Ελλάδα πέρναγε άλλη μια περίοδο αυστηρής λιτότητας και ο ελληνικός λαός ζήταγε χρήματα για να ξεπεινάσει. Η ζημιά που είχε υποστεί η οικονομία της Αλβανίας ήταν τεράστια, ώστε καταλήξαμε να καλύπτουμε έως και σήμερα τα έξοδα του Αλβανικού Στρατού και της Αλβανικής Αστυνομίας με χρήματα του ελληνικού δημοσίου. Κι όμως είπαμε δεν πειράζει... Αυτοί να είναι καλά και εμείς θα τα βγάλουμε πέρα. Στην δεκαετία του '90 έκλεισε πάνω από το 50% των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων, καταστράφηκε η βιοτεχνία και ρήμαξε η αγροτική οικονομία από τις ελληνικές κυβερνήσεις (σε αυτό ΔΕΝ φταίνε βέβαια οι Αλβανοί). Στην δεκαετία του '90 γνωρίσαμε για πρώτη φορά τις πόρτες με τις πάμπολλες κλειδαριές και αλυσίδες, τις συνεχείς ληστείες και τους καθημερινούς βιασμούς ακόμη και σε γριές από Αλβανούς κατάδικους, που αφέθηκαν ελεύθεροι. Γνωρίσαμε τον φόβο στους δρόμους των πόλεων και τα χωριά μας μετατράπηκαν σε εύκολο θήραμα αλβανικών αγγέλων, που αλώνιζαν την χώρα με την πλήρη συμπαράσταση των κυβερνήσεων. Αυτές τις ένοιαζε μόνο πως θα εκμεταλλευτούν καλύτερα τους Αλβανούς, για να έχουν φτηνό εργατικό δυναμικό και να διαλύσουν τα εργατικά δικαιώματα των Ελλήνων, ούτως ώστε να κερδίσουν όλο και πιο πολλά οι πολυεθνικές, οι μεγαλοκαρχαρίες. 'Αλλωστε η κόντρα Ελλήνων-Αλβανών ωφελεί μόνο τις Ξένες Δυνάμεις, που συνεχίζουν ανενόχλητες μέσα στην φαγωμάρα να εκμεταλλεύονται και τις δύο χώρες.

Ανεχτήκαμε τα πάντα από τους Αλβανούς και ποτέ δεν μιλήσαμε. Μάλιστα τους συγχωρήσαμε και τους δώσαμε και δεύτερη ευκαιρία, μια και η εκδίκηση και τα αντίποινα δεν ήταν ποτέ μες στον πολιτισμό των Ελλήνων. Δεν τους πειράξαμε, ούτε καν μιλήσαμε όταν πριν τέσσερα χρόνια έκαιγαν προκλητικά την σημαία της χώρας που τους συντηρούσε στην ζωή μία δεκαετία, ούτε αντιδράσαμε μισαλλόδοξα, όταν έκαναν συλλαλητήρια στο κέντρο της Αθήνας και έκαιγαν αδιάντροπα για άλλη μια φορά την ελληνική σημαία μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες. Κανένας από εμάς ποτέ δεν αντέδρασε άσχημα, παρ' όλο που κάθε μέρα ακούει από διάφορους Αλβανούς βρισιές και κατάρες για την ίδια την Ελλάδα και τους Έλληνες, κατηγορώντας μας σε καθημερινή βάση ως ρατσιστές και καταπιεστικούς. Κι όμως όταν τους πεις να πάνε σε άλλη χώρα να δουν την γλύκα, χάνουν τα λόγια τους, δεν απαντούν και βέβαια ούτε σκέφτονται να αποχωριστούν τον ακόπιαστο παράδεισο, που τους έχουμε προσφέρει. Οι ίδιοι όμως δεν συγχώρησαν ποτέ την στάση των Ελλήνων να υποστηρίξουν τους Σέρβους και να διαδηλώσουν εναντίον του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού. Το μίσος τους μεγάλωνε μέρα με την μέρα όλο και πιο πολύ. Όσο πιο πολλά τους δίναμε, όσο πιο πολύ ανεκτικοί γινόμασταν τόσο πιο πολύ μεγάλωνε το μίσος τους εναντίον μας, τόσο πιο πολύ ένοιωθαν σίγουροι ότι μπορούν να μας κάνουν ότι θέλουν και να μην αντιδρούμε. Καίγανε σημαίες, κανείς Έλληνας δεν μίλαγε. Διαλύσανε τις ελληνικές εκκλησίες σε Κοσσυφοπέδιο και Αλβανία, αλλά κανείς δεν μίλησε. Είχαν αρχίσει να το διασκεδάζουν με την αποχαύνωση του Ελληνικού λαού και με την απροκάλυπτη υποστήριξη διάφορων πολιτικών και άρχισαν να μαχαιρώνουν Έλληνες κατοίκους της Β. Ηπείρου στις εκλογές. Ήξεραν ότι ποτέ κανείς δεν θα αντιδρούσε. Ήθελαν να δουν μέχρι πόσο μπορούσαν να το τραβήξουν. Επιτέθηκαν στην Ελληνική Πρεσβεία των Σκοπίων, επιτέθηκαν μόνο στους Έλληνες φαντάρους του Κοσσυφοπεδίου, λες και ήταν αυτοί οι εχθροί τους, απαγόρευσαν την ελληνική σημαία στους Έλληνες της Β. Ηπείρου καθώς και την γλώσσα μας κι όμως όλοι είπαν δεν πειράζει, μην θίξουμε τους φιλοξενούμενους. 'Αρχισαν να διαδίδουν οι ίδιοι οι Αλβανοί στα ξένα ΜΜΕ (κυρίως Σκανδιναβία, Αυστραλία και Αμερική) την θεωρία της Μεγάλης Αλβανίας (υποκινημένοι από τις ξένες δυνάμεις, που επιθυμούν διακαώς την αστάθεια στην περιοχή). 'Αρχισαν να μιλούν για εδάφη που πρέπει να επιστρέψει η Ελλάδα στην Αλβανία, για φανταστικές αποζημιώσεις των ναζιστών Τσάμηδων, που οφείλουμε. Ο UCK κήρυξε πόλεμο εναντίον όλων των χωρών, οι οποίες δήθεν καταπιέζουν τους κακόμοιρους και αδύναμους Αλβανούς (συμπεριλαμβανομένης της Σερβίας, Ελλάδας και Σκοπίων). Βέβαια η Αλβανία δεν δέχεται ποτέ την ύπαρξη ελληνικής μειονότητας. Και όμως ούτε και τότε, οι Έλληνες αντέδρασαν το κατάπιαν και αυτό, για την αποφυγή παρεξηγήσεων. Ούτε οι ίδιοι οι Αλβανοί δεν θα περίμεναν τόσο απαθή τον Ελληνικό λαό.

Και ήρθε το βράδυ της 4 Σεπτεμβρίου να αλλάξει αυτό το κλίμα. Μεθυσμένοι από την νίκη τους και σίγουροι ότι οι Έλληνες θα μείνουν χάνοι σε άλλη μια πρόκληση, αποφάσισαν να δείξουν ολοκληρωτικά το πραγματικό πρόσωπό τους. Κι αυτό ήταν το πρώτο λάθος τους. Μας έδειξαν πόσο εκτιμούν τον λαό που κυριολεκτικά τους έχει σώσει την ζωή ή μήπως ξεχνάνε πόσο εύκολα βούλιαζαν οι Ιταλοί τα γυναικόπαιδα τους μέσα στα πλοία. Κορόιδεψαν την χώρα που τους θρέφει, τους στηρίζει. Έδειξαν το αβυσσαλέο μίσος και την τεράστια κακία τους για τους ευεργέτες τους κραδαίνοντας δεκάδες τουρκικές και τουρκοκυπριακές σημαίες. Αυτό ήταν. Ένα κλικ ακούστηκε μέσα στην ψυχή κάθε Έλληνα και τότε κατάλαβαν την αχαριστία. Κατάλαβαν επιτέλους οι Έλληνες πόσο κορόιδα ήταν όλα αυτά τα χρόνια. Τελικά ό,τι δώσαμε ως λαός πετάχτηκε στα σκουπίδια. Τα αντανακλαστικά των Ελλήνων αντέδρασαν περίεργα και οι πρώτες συμπλοκές των Ελλήνων με Αλβανούς ήταν πια πραγματικότητα. Και εκεί ακριβώς ξύπνησαν οι Αλβανοί από την υπεροψία, που είχαν, νομίζοντας ότι ο Έλληνας θα κοιμηθεί και πάλι. Ο ραγιαδισμός δεν αρμόζει στους Έλληνες και αυτό δεν το έχουν καταλάβει κάποιοι ακόμη...

Φτάνει πια! Η λοιδορία εναντίον του απλού κόσμου ότι είμαστε ρατσιστές, πρέπει να τελειώσει. 'Αραγε έχει βοηθήσει κανείς από αυτούς που παρουσιάζονται υπερασπιστές και μονομάχοι των γειτόνων μας, πραγματικά κάποιον Αλβανό, που είχε ανάγκη; Εμείς οι αποκαλούμενοι ξενόφοβοι, ρατσιστές, φασίστες, κομπλεξικοί Έλληνες είμαστε οι πρώτοι που τείνουμε το χέρι βοηθείας σε όλους τους κατατρεγμένους και σωστά πράττουμε. Ποτέ δεν ακούσαμε παράπονα για ρατσισμό από μαύρους, Πακιστανούς, 'Αραβες, χιλιάδες Φιλιππινέζους, τους οποίους δεν έχουμε βοηθήσει ούτε στο μισό σε σχέση με τους Αλβανούς. Κρίμα...Τους αναστήσαμε, την στιγμή που όλοι τους κατεδίωκαν και τώρα μας κατηγορούν και για ρατσιστές. Αυτοί είναι οι Αλβανοί, αυτή είναι η παιδεία τους. Κρίμα...

Δεν ξέρουμε το τέλος αυτής της ιστορίας, ούτε γνωρίζουμε εάν είναι πράγματι ωραία ιστορία, ξέρουμε μόνο ότι είναι μια ιστορία στην οποία πρωταγωνιστούμε εμείς οι απλοί άνθρωποι και από τις δύο χώρες.

Απόλλων Δήλιος, 7.9.2004