Στις βορειοελλαδικές εκείνες περιοχές που κάνουν σκηνές ζήλιας προς τα κίνητρα της Θράκης έχω να επισημάνω το εξής και θα καταλάβουν. Είναι καλύτερα να μη συγκρίνονται με την τελευταία. Να μη τους μένει το μάτι σε αυτή την περιοχή. Αν είχαν και οι ίδιες το τουρκικό προξενείο, τότε όχι μόνο να έμπαιναν στην Δ΄ ζώνη αλλά, θα προσέθετα, να γίνονταν και νέα, η Ε΄ ζώνη, με ακόμη μεγαλύτερα κίνητρα. Εγώ θα πρότεινα να εντάσσονταν σε αυτήν. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συμφωνώ ότι υπάρχει παντού μεγάλο και οξύτατο πρόβλημα. Υπάρχει. Όμως οι αιτίες βρίσκονται αλλού.

Εκεί ας αναζητήσουμε από κοινού, τη λύση του αναπτυξιακού. Με άλλα λόγια να συντονιστούμε ως προς το αίτημα για αναδιάταξη της περιφερειακής Ελλάδας. Οι όποιες μας αντιπροσωπεύσεις, δεν το έκαναν. Από τις κυβερνήσεις έως τις άλλες. Τις τοπικές. Η γνώμη μου είναι ότι δεν ξέρουν πως γίνεται ή φοβούνται να το βάλουν μπροστά. Και δεν φταίει σε τίποτε η πανίδα της γης να μείνει χωρίς καμήλες. Ούτε η Βόρεια Ελλάδα να γεμίσει με διυλιστήρια κωνώπων. Αν χρειάζεται να θυμηθούν κάτι, όσοι εξ αυτών έχουν επιλεκτική αμνησία, είναι τα κέρατα του ταύρου. Αυτά όφειλαν να πιάσουν. Τα λούσα της πρωτεύουσας τα οποία δεν έχουν τελειωμό. Και ταυτόχρονα, με πρώτους τους Θράκες θεσμικούς, να κάνουν αυτοκριτική. Δεν έτρεχα εγώ πίσω από τα φουστάνια της περιοδεύουσας Αθήνας 2004. Αυτοί έτρεχαν. Επτά χρόνια έτρεχαν να ζημιώσουν τις περιοχές τους.

Δεν υπάρχουν διακόσιες λύσεις του περιφερειακού. Μια που έχω δουλέψει και η οποία ταυτίζεται με την Τέταρτη Δημοκρατία -που καλείται να πάρει τη θέση της τηλεοπτικής κατοχής όσο και της νεκρής πλην άταφης προκατόχου της- έχει να κάνει με μια δέσμη θεσμικών αλλαγών, μέσα από ένα καλά προετοιμασμένο δημοψήφισμα. Από τις δώδεκα άμεσα αιρετές περιφέρειες -οι οποίες από το Α έως το Ω θα έχουν υπό την ευθύνη τους το αναπτυξιακό, επόμενα το δικό τους ταμείο για όλα- έως τον ορισμό των εκπροσώπων του κράτους στις ίδιες, από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Ο οποίος πρόκειται να αποκτήσει μια έστω αρμοδιότητα, αντί του διακοσμητικού ρόλου που έπαιζε και συνεχίζει να παίζει.

Από τη μια θα βρίσκεται ο Δημοκρατικός θεσμός της περιφερειακής κυβέρνησης. Το επίπεδο της Δημοκρατίας και της διακυβέρνησης που εκτείνεται και καλύπτει τα ιστορικά αποτυχημένα εργαλεία, γνωστά και ως Αθηναϊκά υπουργεία. Από δε την άλλη, τρία εξ αυτών -Εξωτερικών, 'Αμυνας και Δικαιοσύνης- είναι αυτά τα οποία υπάγονται στον καινούργιο συνταγματικό θεσμό. Πέραν των άλλων, ο συμβολισμός τότε της ενότητας του έθνους, θα εκτείνεται σε όλη την επικράτεια. Από το Ηράκλειο έως την Κομοτηνή και από την Κέρκυρα ως τη Μυτιλήνη. Όταν εκείνο που γίνεται σήμερα, όπως και χθες, με τους κομματικούς περιφερειάρχες-τοποτηρητές, είναι όχι μόνον η ταύτιση του κόμματος με το κράτος, αλλά με το έθνος.

Υπάρχουν δηλαδή και άλλοι λόγοι που επιβάλουν την υπερύψωση, όπως έγραφα, του Προεδρικού πήχη. Πέραν της πλήρωσης του κριτηρίου να μπορεί να προσθέτει ο νέος ανώτατος άρχων, κύρος στη χώρα, από το διαθέσιμο που έχει στις πολιτισμικές του αποσκευές, και πέραν των υψηλών ηθικών ασυμβίβαστων και της επιβεβαίωσης στο πρόσωπό του μιας διεθνούς καταξίωσης με μεγάλο πολιτισμικό αντίκρισμα, να πληρούται ένα επίσης υψηλό ευρωπαϊκό και Δημοκρατικό κριτήριο. Έστω και αργά, ένας άλλος Πρόεδρος, ο Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, κινήθηκε στη σφαίρα των αξιών αυτών. Πριν από λίγο, συναντήθηκε με αντιπροσωπεύσεις ιστορικών λαών της Ανατολίας στην Τουρκία. Σε χώρες, όπως η δική μας, όπου συνεχίζουν να υπάρχουν τέτοιες έντονες σκιές, ένας πολιτικός τρόπος να φύγουν, είναι η αυτοκριτική. Το όχι του Σαββάτου στη μεγαλόνησο, που το τίμησαν, να βρει τη συνέχεια στην πρόταση απελευθέρωσης του Κούρδου Νέλσον Μαντέλα από την ειρκτή της Προποντίδας.

Πρόσωπα που πληρούν τα μνημονευθέντα, πλην του τελευταίου, κριτήρια, και στα οποία δύνανται να προσθέσουν και αυτό, υπάρχουν. Σε αυτά αναφέρομαι. Και σε αυτά απευθύνομαι. Όχι βέβαια σε εκείνους που δεν πληρούν κανένα. Και νομίζω ότι το γνωρίζουν οι ίδιοι. Και γι αυτό το πήραν και απόφαση. Ε, δεν γίνεται Πρόεδρος με μειωμένα προσόντα ή με ποσόστωση. Ούτε τιμούν τα περί μη μαχίμου αξιώματος αν δεν είναι ύβρις. 'Αλλωστε αν αρχίσει μια νέα Ελληνική ανάπτυξη στις περιφέρειες της χώρας τότε, οφείλει να αρχίσει με τους άριστους οιωνούς. Η Προεδρική εκλογή είναι το κλειδί, σύμφωνα με όσα προτείνω για το περιφερειακό όσο και το αναπτυξιακό μας. Αυτό θα ξεκλειδώσει τη διαδικασία αναδιάταξης της χώρας. Γιατί νόμους είχαμε όλες τις εποχές. Ανάπτυξη δεν είχαμε. Αν είχαμε κάτι, ήταν η σύμπτυξη. Αντί για το άνοιγμα, το κλείσιμο.

Αλλιώς, τα μαντάτα για την περιφερειακή Ελλάδα μόνο καλά δεν πρόκειται να είναι. Για να έρθω δε στην περιοχή της Βόρειας Ελλάδας, από το Νευροκόπι Δράμας και τη Νυμφαία της Ροδόπης ως το Νυμφαίο της Φλώρινας και από τη Σταυρούπολη της Ξάνθης έως το Τρίγωνο του Έβρου και την Κίρκη, και τα φαντάσματα, λόγω της ΔΕΗ και άλλων αιτίων, χωριά της Κοζάνης, θα συνεχίσουν το χωρίς γυρισμό, μεγάλο ταξίδι. Είπα περί Νυμφαίων και Κίρκης και θυμήθηκα τις, εκτός Ολύμπου θεότητες, νύμφες. Από τις τελευταίες, πήγα στις νύφες του Βούλγαρη. Στις συμπατριώτισσές μου, τη Νίκη από τη Σαμοθράκη και τη Χαρώ από τη Θράκη. Ναι μεν με άρεσε το έργο, αλλά και τι με αυτό.

Η πρώτη, ναι μεν δεν ατίμασε το όνομα της οικογενείας της, όμως δεν θα πάψει να παραπέμπει στην ξενιτιά, έστω και αν αυτή είναι χρυσός κλωβός. Είτε είναι οι Η.Π.Α. ή ακόμη και το Μουσείο του Λούβρου. Το δε όνομα της άλλης αν και προέρχεται από τη χαρά, θα συνεχίζει να θυμίζει χάρο και Αχερουσία. Ίσως λόγω της ταινίας. Μόνο που αντί για λίμνη, υπάρχει ο ωκεανός. Πάλι όμως νερά. Όπως ακριβώς και στη μυθολογία. Ε λοιπόν, αν δεν γίνει κάτι που να φέρει τα πάνω κάτω, η εξέλιξη από τώρα, είναι προδιαγεγραμμένη. Αν δεν είναι από πριν. Τη θέση των νυφών, τόσο της μιας όσο και της άλλης, πρόκειται τότε να πάρουν οι τόποι και οι περιοχές που ανέφερα, οι οποίες κάποτε έσφιζαν από ζωή. Αυτές θα είναι -αν δεν είναι ήδη- οι νέες νύφες.

___________

Θράκη, Δεκέμβριος 2004

xkipuros@otenet.gr