Ένα ντοκουμέντο ντροπής γιά την Ελλάδα έχει αρχίσει ήδη, μέσα από τα τηλεοπτικά δίκτυα, να κάνει το γύρο του κόσμου αφήνοντας τις πλέον άσχημες εντυπώσεις σε όσους το βλέπουν. Πρόκειται για την βιντεοταινία του άγριου ξυλοδαρμού του Κύπριου φοιτητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Φίλιππου Δημητρίου, από ομάδα αστυνομικών με στολή αλλά και με πολιτική περιβολή σε κεντρικό δρόμο της συμπρωτεύουσας.

Χωρίς κανένα λόγο και χωρίς καμιά αιτία οι αστυνομικοί επετέθησαν στον νεαρό φοιτητή, τον έριξαν κάτω και επί αρκετή ώρα τον χτυπούσαν βάναυσα.

Την ίδια στιγμή χιλιάδες μίλια μακριά, στην Κύπρο, μια μάνα με έκπληξη έβλεπε τον γιο της, που με κάποιες στερήσεις είχε στείλει στην Ελλάδα για να σπουδάσει, τον έβλεπε να είναι πεσμένος στο έδαφος και ένα πλήθος αστυνομικών να τον δέρνει. Έβλεπε την "Εξουσία" της Ελλάδας να ξεσπά πάνω του όλη της την οργή, όλο της το μένος.

Οι σκηνές που είδαμε όλοι μας στην τηλεόραση μας μετέφεραν κάποιες δεκαετίες πίσω, τότε που το κράτος όλο ήταν ένας χωροφύλακας, που ενεργούσε μόνο και μόνο από το συναίσθημα ορμούμενος. Ένας χωροφύλακας, που πάνω του συγκέντρωνε όλες τις εξουσίες και δεν ελεγχόταν από κανέναν. Εκείνα τα πέτρινα χρόνια, που το παρακράτος της Ελλάδας, ανεξέλεγκτο κυβερνούσε με τους δικούς του νόμους.

Δυστυχώς οι αστυνομικοί της Ελλάδας φαίνεται να έχουν παρεξηγήσει τον ρόλο της αποστολής τους. Δείχνουν να μην γνωρίζουν ότι την δικαιοσύνη την αποδίδει μόνο η Δικαιοσύνη και όχι αυτοί. Δείχνουν να μην γνωρίζουν ότι η αποστολή τους είναι η σύλληψη του ενόχου ή του υπόπτου, η ανάκριση στο αστυνομικό τμήμα και η παράδοσή του στην Δικαιοσύνη. Εκεί τελειώνει ο ρόλος τους και η αποστολή τους.

Στην συγκεκριμένη περίπτωση όχι μόνο δεν ακολουθήθηκε η νόμιμη διαδικασία αλλά αυτοί οι κάποιοι αστυνομικοί, που τόσο ανάξια φορούν την στολή του Έλληνα αστυνομικού μετά τον άγριο ξυλοδαρμό του φοιτητή, τον οδήγησαν στο τμήμα όπου βαριά τραυματισμένο και αιμόφυρτο τον κράτησαν για πέντε ώρες στο κρατητήριο αγνοώντας τις παρακλήσεις του να τον μεταφέρουν σε κάποιο νοσοκομείο.

Από το σημείο αυτό και μετά όλοι περίμεναν την επέμβαση του Υπουργού Δημόσιας Τάξης, του γνωστού κ. Πολύδωρα, περίμεναν την αντίδραση της κυβέρνησης, κάποιων πολιτικών, κάποιων υπευθύνων τέλος πάντων. Κανείς όμως από όλους αυτούς δεν ένοιωσε την ανάγκη να βγει και ανθρώπινα να πει ένα συγνώμη στον άτυχο νέο και την οικογένειά του.

Αντ΄ αυτού εμφανίστηκε στα κανάλια των τηλεοράσεων κάποιος κύριος Σταύρος Παλάσκας, αστυνομικός, όπως δήλωσε, και μάλιστα αντιπρόσωπος στην Ένωση Συνδικαλιστών Αστυνομικών, ο οποίος με θράσος και αναίδεια επεχείρησε να διαστρεβλώσει την αλήθεια και να βγάλει τυφλούς τα εκατομμύρια των τηλεθεατών που είδαν καρέ-καρέ τον άγριο ξυλοδαρμό του άτυχου φοιτητή. Ο κ. Παλάσκας το μόνο που διαπίστωσε, όπως δήλωσε με αναίδεια, ήταν μια μικρή παράβαση καθήκοντος, όπως την χαρακτήρησε, αφού κάποιος από τους αστυνομικούς, που γιά ώρα πολύ έδερναν τον νεαρό φοιτητή, του έδωσε μιά κλωτσιά. Αυτό το κακό μόνο διαπίστωσε ο κ. Παλάσκας χωρίς κανένα ίχνος ντροπής. Βέβαια η ντροπή είναι κάτι άγνωστο στον κ. Παλάσκα αφού ο ίδιος κάνει ό,τι μπορεί για να μας θυμίζει τους αστυνομικούς της δεκαετίας του ΄50. Τότε που, με σηκωμένους τους γυακάδες και κατεβασμένη τη ρεπούμπλικα μέχρι τα φρύδια μας πλησίαζαν για να μας πούνε με το θράσος που τους διέκρινε ότι τους ενοχλούσε ακόμη και το χρώμα της γραβάτας που φορούσαμε. Κι΄ αν τολμούσαμε να διατυπώσουμε κάποια αντίρρηση είχαμε την τύχη του Κύπριου φοιτητή. Και μια κάποια ίσως συνέχεια σήμαινε την οδήγησή μας στα μπουντρούμια της Ασφάλειας, με όλα τα τότε γνωστά επακόλουθα. Δυστυχώς μια τέτοια εμπειρία την κουβαλάω στην ζωή μου από κάποιον κύριο Παλάσκα εκείνης της εποχής.

Τελικά ο κ. Παλάσκας το μόνο που κατάφερε με την εμφάνιση του στα τηλεοπτικά κανάλια ήταν να αμαυρώσει ακόμη πιο πολύ το πρόσωπο, που η αστυνομία της Ελλάδας αφήνει να φαίνεται προς τα έξω.

Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και ο κ. Πολύδωρας που ηγείται αυτού του Υπουργείου έχουν καθήκον απέναντι του ελληνικού λαού να απαλλάξουν την αστυνομία από τους Παλάσκες. Αλλά και η κυβέρνηση του κ. Καραμανλή έχει υποχρέωση να δώσει στον ταλαίπωρο ελληνικό λαό μια αστυνομία που να ταιριάζει στην χώρα μας και τους ανθρώπους της. Μια αστυνομία που να ενδιαφέρεται πραγματικά για τον πολίτη και να μην τον θεωρεί εχθρό της. Μια αστυνομία που θα καταφέρει να κάμει τον Έλληνα πολίτη φίλο της.