Η ΣΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΡΘΡΩΝ ΑΥΤΩΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑΣ-ΘΕΟΓΟΝΙΑΣ ΔΙΔΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΟΤΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ-ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΟΙ ΞΕΝΟΙ ΕΙΠΑΝ "ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ" - ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΥΠΟ ΑΛΛΗΓΟΡΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ, Η ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΒΙΒΛΟΣ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ, ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ, ΣΚΟΤΑΔΙΣΤΙΚΕΣ, ΨΥΧΟΦΘΟΡΕΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ.
ΚΑΛΩ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ-ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΑ-ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΑΤΡΩΩΝ ΘΕΩΝ ΜΑΣ-ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
ΜΟΝΟΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΚΕΨΗ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΗΨΗ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ

Η Ελληνική Αρχαιολογία - την οποία αμαθείς Δυτικοί ονόμασαν «Μυθολογία»-δίνει μεγάλες κοσμολογικές αλήθειες υπό συμβολική μορφή. Η αποκωδικοποίηση αυτών των συμβολισμών αποδεικνύουν σύγχρονες επιστημονικές αλήθειες : Οι ιδιότητες του Διός και της Ήρας, όπως εμφαίνεται εκ του αποσπάσματος.[ΩΓΥΓΙΑ, τ. Α! σελ 324-327, Αθαν. Σταγειρίτης, Ελευθέρα Σκέψις] είναι ακριβώς οι ιδιότητες της ενέργειες και των σωματίων του Σύμπαντος [Ο Ζευς και η Ήρα σαν ζευγάρι δεν έζησαν ποτέ ειρηνικώς. Πάντοτε φιλονεικούσαν και διαφωνούσαν εις όλα τα πράγματα και μάλιστα δια την ασέλγεια του Διός και ζηλοτυπίαν εκείνης, η οποία μη δυνάμενη να εμποδίσει την ορμήν αυτού, και έχουσα δύναμιν απόλυτον, ως γυνή του Διός, και Βασίλισσα, κατέτρεχεν ασπόνδως τας παλλακίδας αυτού... Δια να ευχαριστήση δε την ακόλαστον επιθυμίαν του Διός, κατέβαινε και ελούετο κατ' έτος εις την πηγήν της Αργείας Κάναθον καλουμένην, πλησίον της Ναυπλίας, και εγίνετο πάλιν παρθένος(κάθαρση από τις προσμίξεις), επειδή το ύδωρ εκείνο είχε τοιαύτην ενέργειαν. Ο Ζευς όμως, και με τούτο δεν ευαριστείτο, αλλά έτρεχεν(πληρούσε τον Χωροχρόνο), όπου ήκουεν ωραίαν γυναίκα... Όθεν ο Ζευς μη υποφέρων πλέον , έδησεν αυτήν χείρας και πόδας, με αλύσους, και την εκρέμασε εκ του Ουρανού από της κόμης της κεφαλής(πρόκειται για την δημιουργία του κόσμου-Ο εν ύδασι την Γην κρεμάσας) ]

Η επιστημονική άποψη για το χαοτικό Σύμπαν προβλέπει τα εξής:

Ο Συμπαντικός Ζευς: Η συνεχώς διαχεομένη θέουσα ενέργεια αποτελεί τον Συμπαντικό Δία, ο οποίος με την ενοποιητική του ενέργεια πληροί ολόκληρο το Σύμπαν και αποτελεί ζωτική δύναμη και γόνο της υπάρξεως του. Η ενέργεια είναι άπειρη και άρρητη.

Η Συμπαντική Ήρα : Είναι η αρχέγονη και άπειρη θεά, που πάντοτε μοιράζεται(διαιρείται) σε σωμάτια και πάντοτε ενώνεται κατά την εξουδετέρωση τους . Δηλαδή βρίσκεται σε μια διαρκή διαδικασία διαμελισμού και επανένωσης της. Το μοίρασμα την κάνει να είναι μεριστή , όπως λέγει και ο Πλάτων στον Φαίδωνα, αλλά η επιστροφή των σωματίων δίνει και πάλι την ενότητα στο σώμα της. Ο κυρίαρχος Ζευς με την άπειρη και άρρητη ενέργεια του διαχέεται παντού , στον Χωροχρόνο και στο πεδίο των Σωματίων, όπως ο αέρας διαχέεται παντού στη Γη. Αυτές οι δύο συνιστώσες της Πρώτης Ουσίας συνυπάρχουν χωρίς προσμίξεις και δημιουργούν ισορροπία, η οποία καταλήγει στην θερμοδυναμική αταξία, η οποία συντελείται μέσα στον Συμπαντικό Χωροχρόνο. Η προσπάθεια για ζεύξη και ένωση του Διός με την Ήρα αποτυγχάνει διότι αυτή είναι η ιδεώδης κατάσταση της απόλυτης ισοδυναμίας και συνεπώς απόλυτης αταξίας. Σ' αυτήν την κατάσταση κυριαρχεί η μέγιστη κβαντική αβεβαιότητα, όπως λέγει ο Heisneberg κι' αυτό σημαίνει ότι το Σύμπαν είναι ακαθόριστο και απροσδιόριστο. Όμως το απόλυτο χάος στο Σύμπαν δεν είναι νομοτελειακό, αφού η νομοτέλεια προϋποθέτει τάξη. Σ' αυτό το επίπεδο δεν ισχύουν οι γνωστοί μας φυσικοί νόμοι . Επομένως, η προσπάθεια για ανεύρεση της Ενιαίας Αρχής (Θεός), η οποία ν' αγκαλιάζει τον Κόσμο και το Σύμπαν είναι μάταια. Όμως κάποια δόνηση στον Χωροχρόνο μπορεί να καταλήξει σε Ιερή Σύλληψη και την δημιουργία του Κόσμου ή των Κόσμων. Πως μπόρεσαν οι μεγάλοι εκείνοι Νόες (μυαλά) να συλλάβουν τα μυστικά του Σύμπαντος; Και γιατί έδωσαν συμβολικά τις ιδιότητες της Πρώτης Ουσίας; Ίσως γιατί τις θεωρούσαν θείες και γι' αυτό άρρητες. Αν τις έδιναν ανοιχτά θα ήτο ίσως δύσκολο να τις κατανοήσουν οι άνθρωποι της εποχής τους. Κι' όμως υπάρχουν παραπλανημένοι Έλληνες που κατηγορούν τους Πατρώους Θεούς σαν ψευτοθεούς κ.ο.κ. Κάποτε όμως πρέπει να τελειώσει αυτή η πλάνη και η παραποίηση της ιστορίας. Και σ' αυτό οι επιστήμονες έχουν πρωταρχική ευθύνη.

Ο Ησίοδος λέγει ότι «πρώτον εγεννήθη το Χάος, έπειτα η Γη, ύστερον τα Τάρταρα και τέλος ο Έρως ο παλαιός λεγόμενος και όχι ο γιός της Αφροδίτης». Ο Έρως είναι εκείνος που συνεργεί στην φυσική συνένωση των ομοειδών μερών της ύλης και της δημιουργίας των διαφόρων σωμάτων. Είναι δηλαδή η ελκτική και συνεκτική δύναμη που ενώνει τα αντίθετα και κρατεί τον κόσμο (σύμπαν ) ενωμένο. [Το αντίθετο του Έρωτος είναι η Έρις, η οποία χωρίζει. Ομοίως και το διώνυμο Ζευς (εκ του ζευγνύω=ενώνω) και Δίας (εκ του διαιρώ) έχει διττή έννοια, διότι στο σύμπαν ότι γεννιέται κάποια στιγμή θα καταστραφεί]. Δεδομένου δε ότι στο Χάος υπάρχουν υλικά και ενεργειακά σωμάτια είναι δυνατόν να δημιουργούνται στο διηνεκές νέα υλικά σώματα με την επενέργεια των ελκτικών δυνάμεων. Παράλληλα όμως υπάρχουν και αντίθετες δυνάμεις που συμβάλλουν στην συνεχή εντροπία και στη διάλυση των πάντων με την επενέργεια της Έριδος, δηλαδή των διαλυτικών δυνάμεων του σύμπαντος.

Τέσσαρες λοιπόν είναι οι αρχές που αναφέρει ο Ησίοδος ως αυτογεννήτους, ήτοι Χάος, Γαία, Τάρταρα και Έρως. Η σύγχρονη φυσική παραδέχεται ότι το Χάος κυριαρχείται από τρία στοιχεία ήτοι : Τα Σωμάτια (Συμπαντική Ήρα), την θέουσα Ενέργεια (Συμπαντικός Ζευς) και τον Χωροχρόνο ( Κρόνο). Αν αντικαταστήσουμε τη Γαία με τα Σωμάτια, τον Έρωτα με την θέουσα Ενέργεια και τα Τάρταρα με το Χωροχρόνο τότε διαπιστώνουμε ότι ο Ησίοδος εξέφρασε την πρώτη επιστημονική αλήθεια [Ο αριθμός τέσσερα είναι μυστηριακός για τους Έλληνες διότι συνθέτει εις έν όλον τέσσερα διαφορετικά εις είδος, αλλά όμοια εις γένος, όντα, ιδέες, ιδιότητες, καταστάσεις ή γεγονότα, τα οποία αρμονικώς συντονισθέντα παραδίδουν την σφαιρικήν, φιλοσοφικήν αντίληψη του ορατού και του αοράτου κόσμου. Τέσσερα στοιχεία ήτοι Γη-Υδωρ-Αήρ-Πυρ, τέσσαρες κινήσιες ψυχής, ήτοι Αισθήσεις-Συναίσθημα-Νόησις-Γνώσις, τέσσαρες ιδιότητες αρετής ήτοι, Σωφροσύνη-Ανδρεία-Φρόνηση-Δικαιοσύνη]. Δεν είναι δε τυχαίον ότι ο Όρκος των Πυθαγορείων εγένετο στην «Ιεράν Τετρακτύν» και έλεγεν «ου μα τον αμετέρα γενεά παραδόντα Τετρακτύν, παγάν αενάου φύσεως ριζώματ' έχουσαν». Επομένως ο Όρκος είναι η βάση επι της οποίας θεμελιούται το Οικοδόμημα του Κόσμου (Σύμπαντος) και του Πολιτισμού. 'Ανευ της γνώσεως των τεσσάρων στοιχείων δεν γίνεται κατανοητόν το θαύμα του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος. Σπάει η νοητική άλυσος και συνθλίβεται καθώς λιθοβολείται η αλήθεια από το σκότος της αγνοίας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν μπορούμε ν' αντιληφθούμε την ρήση του μεγαλυτέρου πνεύματος όλων των εποχών , του Ηράκλειτου, που έλεγε : «Κόσμον τόνδε, τον αυτόν απάντων, ούτε τις θεών ούτε ανθρώπων εποίησεν, αλλ' ήν αεί και έστιν και έσται πυρ αείζωον, απτόμενον μέτρα και αποσβεννύμενον μέτρα » (Αυτόν εδώ τον κόσμον, που είναι ο ίδιος για όλα τα όντα, δεν τον έπλασε ούτε κανένας θεός ούτε κανένας άνθρωπος, αλλά ήταν πάντα και είναι και θα είναι φωτιά αείζωη, που με μέτρο ανάβει και με μέτρο σβήνει). Και είπε αυτόν εδώ διότι είχεν ακράδαντη πεποίθηση ότι υπάρχουν κι' άλλοι κόσμοι (σύμπαντα) εκτός από δικό μας, κάτι που αποδεικνύεται με τις πρόσφατες έρευνες . Την ίδια πεποίθηση είχεν εξ άλλου και ο Πυθαγόρας για την δωδεκαδική συγκρότηση του ηλιακού μας συστήματος και μόλις πρόσφατα δικαιώθηκε με την ανακάλυψη των δύο χαμένων πλανητών.

Πόσο αλήθεια θα είχε προχωρήσει η ανθρώπινη σκέψη αν είχε επικρατήσει η σκέψη του Ηρακλείτου, αντί αυτής του θεού-δημιουργού των πάντων, εν ονόματι του οποίου σκοτώνονται ακόμη οι λαοί;

Ο Ησίοδος δεν εννοεί Χάος μόνον το Σκότος που κυριαρχεί στον κενό χώρο του σύμπαντος, αλλά και τον ενεργειακόν εκείνον χώρον που ύλη και ενέργεια βρίσκονται εν δυνάμει και σε αταξία (δεν έχουν πάρει μορφή).

Κατά τον κορυφαίο φυσικό Πριγκοζίν το Χάος έχει την ικανότητα να αυτοοργανώνεται και να παράγει νέες ουσίες και νέες καταστάσεις που ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να προβλέψει. Τούτο σημαίνει ότι το Χάος δεν είναι στατικό αλλά δυναμικό και δημιουργός των πάντων. Το Σύμπαν κινείται διαρκώς προς την αποσύνθεση («τα πάντα ρει» του Ηρακλείτου).

Αυτή ακολουθεί τα εξής τέσσερα στάδια:

Πρώτον. Εις ένα σημείον πεδίου του συμπαντικού χώρου, όταν οι διακυμάνσεις της γεωμετρίας του υποστούν ασυνήθως βίαιες δυναμικές αλλαγές από κάποια ακτινοβολία, τότε μπαίνει σε φάση δημιουργίας . Οι έντονοι αυτοί κυματισμοί προκαλούν την μαζική εμφάνιση εν δυνάμει σωματιδίων ετοίμων να μεταμορφωθούν σε σωμάτια ύλης. Σε εκείνο το σημείον το δυναμικόν προς δημιουργίαν φθάνει στο υψηλότατον σημείον. Τότε το ενεργειακό πεδίον φθάνει τα δημιουργικά επίπεδα (10 στην 12^ην , 10 στην 13^ην δύναμιν GeV) και ακολουθεί μια μαζική μεταμόρφωση των εν δυνάμει σωματιδίων σε πραγματικά σωματίδια και έτσι ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο που είναι η γέννηση ενός νέου Σύμπαντος.

Δεύτερον. Εντός απειροελχίστου κλάματος του χρόνου δημιουργείται «σούπα» πλάσματος αποτελουμένη από ηλεκτρόνια , κουάρκ, φωτόνια και νετρίνα. Εντός του πρώτου δευτερολέπτου εμφανίζονται έντονες βαρυτικές δυνάμεις , οι οποίες προκύπτουν συγχρόνως με την εμφάνιση της ύλης και οδηγούν στο τρίτο στάδιον.

Τρίτον. Κατ' αυτό παρατηρείται η συμπύκωνση του νέφους με μια πύρινη μάζα (το «αείζωον πυρ» του Ηρακλείτου), η οποία στο κέντρο της έχει ένα στεραιό πυρήνα. σωματιδίων και ακτινοβολίας και μια τρομακτική θερμοκρασία (10 στην 20^ην, έως 10 στην 26^ην δύναμιν Κ) Τότε οι θερμικές δυνάμεις υπερτερούν των βαρυτικών και το νέο σύμπαν εισέρχεται στο τέταρτον στάδιον.

Τέταρτον. Κατ' αυτό έχουμε την Μεγάλη Εκρηξη, την γνωστή ως BIG BANG. Το δημιουργηθέν σύμπαν θα συνεχίσει να επεκτείνεται αν και με μια συνεχώς μειουμένη ταχύτητα επι μια περίοδο 17,5 δισεκατομμύρια ετών -τούτο τουλάχιστον ισχύει για το δικό μας σύμπαν- έως ότου καταλήξει σε πλήρη στάση. Η θερμοκρασία του θα έχει ελαττωθεί και τελικά θα φθάσει το απόλυτο μηδέν. Τότε η βαρύτης θα καταστεί κυρίαρχος άνευ αντιπάλου δυνάμεως και θ' αρχίσει η φάση της συρρικνώσεως του, η οποία θα είναι ακριβώς αντίστροφος . Το τέλος του σύμπαντος θα είναι και πάλι η μεγάλη έκρηξη και κ.ο.κ. Συνεχής Ροή ή Ζωή και Θάνατος, φαίνεται ότι είναι ο αδυσώπητος κύκλος του κόσμου.

Ενώ μερικοί ασχολούνται με τους ανοήτους πολέμους, κάποιοι άλλοι, ημίθεοι, κοιτάζουν υπερβολικώς μπροστά , άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών φωτός, και σχίζουν τα πέρατα του σύμπαντος για να το ιδούν τότε, που το Σύμπαν μόλις είχε βγει από το πρωτόγονο αυγό του.

[Πρώτοι οι Έλληνες με την Ορφική τους λατρεία μίλησαν για το αγέννητο αυγό, που όταν έσπασε βγήκε από μέσα ο Φάνης, δηλαδή το Φως. Ο Κρόνος =Χρόνος εγέννησε τον Αιθέρα και τον Έρωτα (συνένωση) διφυή (Φάνητα) κάτι που πρεσβεύουν και οι σύγχρονοι κοσμολόγοι].

Αυτοί οι ημίθεοι με το ραδιοτηλεσκόπιο HUBBLE της NASA έλαβαν φωτογραφίες των ορίων του Σύμπαντος ηλικίας άνω των 10 δισεκατομμυρίων ετών. Ελήφθησαν από τις 18/12-28/12 1995 και θεωρούνται ένα από τα θαύματα της επιστήμης και της τεχνολογίας. Θα λέγαμε ότι οι επιστήμονες είναι πίσω από τις εξελίξεις , όπως και η ανθρωπότης είναι πίσω από την νέα ηθική της Ειρήνης ,που επιβάλλει η ραγδαία Επιστημονική και τεχνολογική Γνώση. Και το λέγω αυτό διότι οι φωτογραφίες αυτές ακόμη δεν έχουν αναλυθεί και μελετηθεί από τους επιστήμονες και δεν έχουν δώσει απαντήσεις στα βασικά ερωτήματα, ήτοι:

1/ Επεκτείνεται(διαστέλλεται) το Σύμπαν;

2/ Πότε παρουσιάσθηκαν οι πρώτοι Γαλαξίες;

3/Ποια είναι έκτοτε η εξέλιξη των Γαλαξιών;

Βρισκόμαστε λοιπόν στα όρια του χρόνου και του χώρου κι' αυτό είναι ένα μεγαλειώδες κατόρθωμα του ανθρώπου και της επιστήμης, που γεννήθηκε σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο, χάρις στη σοφία του Ηρακλείτου, στην λογική και τους ορισμούς του Σωκράτους και των λοιπών Ελλήνων σοφών. Τι βρήκαν; Ανακάλυψαν μια μικρή περιοχή του διαστήματος κοντά στην Μεγάλη 'Αρκτο που περιλαμβάνει 1500 Γαλαξίες συγκεντρωμένους όλους μαζί, όπως ήσαν το πρώτο δισεκατομμύριο χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang). Είναι ορατός ο ορίζοντας του μικρότατου τότε σύμπαντος, που ακόμη δεν είχε ξεχειλώσει στα σημερινά του όρια. Κι' εμείς είμαστε εκεί μέσα σ' αυτήν την φωτογραφία με τις αχνές και ελάχιστα ορατές κουκίδες των γαλαξιών , που ακόμη δεν είχαν εξελιχθεί όπως είναι σήμερον. Τα μόρια μας έχουν ασφαλώς καταγράψει την αγωνία και τον φόβο εκείνης της τρομακτικής εκρήξεως, αλλά και την αιωνιότητα της αέναης ροής στο χρόνο-χώρο, σύμφωνα με την ρήση του Ηρακλείτου.

Κατά τους Έλληνες το «πνεύμα» είναι δυναμική οντότης, χάρη στην συνεχή κίνηση του. Τούτο μπορεί να κινείται σε χρόνο μηδέν στα πέρατα του σύμπαντος και να υπερνικά και τον τελειότερο υπολογιστή. Είναι δηλαδή μια δύναμη, ή ενέργεια, παρά ένα υλικό αντικείμενο και οι Στωικοί τόνισαν την αραιότητα και την λεπτότητα της δομής του. Τούτο ευρίσκεται στον πανταχού παρόντα αιθέρα των αρχαίων, τον οποίον ξανανακάλυψαν οι σύγχρονοι επιστήμονες για να επιβεβαιώσουν την ορθότητα του Ελληνικού Πνεύματος. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχει και πληροφοριακός αιθέρας, ο οποίος ευκολύνει την μετάδοση των πληροφοριών, χωρίς φυσικά τα συμβατικά μέσα. Το πνεύμα παρομοιάζεται με Φως. Αλά το Φως έχει διαβαθμίσεις. Εκ του Σκότους πρός το Ημίφως και προοδευτικώς εις το Φως. Οι Έλληνες αλληγορούσαν το Σκότος με την μητέρα Λητώ (Ληθώ/Λήθη/σκότος). Το Ημίφως και το Φως με τα δίδυμα τέκνα 'Αρτεμιν (ημίφως) και Απόλλωνα (Φως). Συμβολισμοί αυτών είναι ο Ήλιος του Απόλλωνος και η Σελήνη της Λητούς. Υπέρτατος Νους και ο πατέρας απάντων είναι ο Δίας (Νους/ Αιτία του Παντός/ Δίας των Λογισμών των Συλλογισμών και του μη δύοντος Φωτός). Το σκότος σημαίνει άγνοια , αμάθεια, δοκησισοφία και δογματισμός, ενώ αντίθετα το Φως σημαίνει Γνώση, Νοημοσύνη, Κατανόηση, διαλεκτική σκέψη μετά λόγου.

Η αρχή της Κοσμογονίας και Θεογονίας, που όπως φαίνεται αποτελεί σήμερον κοινή πίστη , έχει αρχαίες καταβολές. Επομένως, πρέπει να επιστρέψουμε στην Ελληνική σκέψη περί θεότητος , η οποία φαίνεται να είναι αληθέστερη της χριστιανικής και πλησιέστερα προς την επιστημονική αλήθεια. Όμως η ενοποίηση του Κόσμου και του Λόγου δεν λύνει αυτομάτως όλα τα θέματα της κοσμοαντιλήψεως. Είναι ανάγκη να τεθεί εξ αρχής το θέμα της Πρώτης Αρχής. Και για την απάντηση δεν αρκεί μόνον η θεολογία, αλλά απαιτείται η επιστράτευση της μέχρι τώρα επιστημονικής γνώσεως. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα η Κοσμολογία εισέρχεται ολοένα και περισσότερο στο χώρο της Θεολογίας και ίσως κάποτε ενωθούν, όπως συνέβαινε κατά την αρχαιότητα, πριν χωρισθεί η ψυχή από το πνεύμα και η πράξη από την θεωρία. Σήμερα, με την χρεωκοπία των δογματικών θρησκειών, οι νέοι αναζητούν το θείον μέσω της επιστημονικής οδού. Όταν τούτο επιτευχθεί, θα εκτοπίσει την ανθρώπινη δεισιδαιμονία , τα ψέματα, τους παραλογισμούς , τις προφητείες και τις ψευδαισθήσεις που επικρατούν σήμερα στο χώρο της θεολογίας και θα βάλει τέρμα στην λαϊκή αυθαιρεσία και στην ψυχασθενική φαντασίωση και δολιότητα του ιερατείου και των φανατικών μεσσιανιστών καλογήρων και των «ταλεμπάν» των διαφόρων θρησκειών. Σήμερα η διαρκής καλλιέργεια της νοημοσύνης ανεβάζει ακόμη περισσότερο το γνωσιακό επίπεδο και αυτό με την σειρά του οξύνει την νοημοσύνη σ' έναν ανώτερο σπειροειδή κύκλο. Η συνείδηση των νέων ανθρώπων δεν διαπλάθεται πλέον από την δεισιδαιμονία και τις προκαταλήψεις του παρελθόντος αλλά από την νοημοσύνη και την γνώση της Φύσεως, η οποία κυριαρχεί σε όλα τα επίπεδα, ακόμη και στην γνώση του θεού. Και ο θεός πλέον πολιορκείται τόσο πολύ ώστε δεν έχει την δυνατότητα να κρύβεται πίσω από τα θαύματα και τις φαντασιώσεις εξ αποκαλύψεως σε κάποιους επιλέκτους, αλλά να αφήνει τον εαυτόν του να φανεί μέσω της νοημοσύνης και της γνωσογενέσεως. Η νέα παγκόσμια συνείδηση απαιτεί λοιπόν ένα θεό της νοημοσύνης και αυτός ο θεός , ως νοήμων Λόγος, να είναι εντός του Κόσμου και όχι έξωσυμπαντικός και απόμακρος από τον Κόσμο και τους ανθρώπους. Βέβαια μην αυταπατάσθε ότι θα μπορέσουμε ποτέ να φθάσουμε στην Πρώτη Ουσία, διότι τότε θα έχουμε γίνει οι ίδιοι θεοί, ενώ από την αποστολή της Φύσεως γίναμε άνθρωποι με τους πνευματικούς και βιολογικούς περιορισμούς μας. Ας αρκεσθούμε λοιπόν να γίνουμε έστω και ημίθεοι , όπως έγιναν και μερικοί εκ των πρόγονων μας .

Κάθε οργανωμένο σύστημα έχει ως τέλος την διάλυση του και την επιστροφή του στην αταξία.. Η Γη , το ηλιακό Σύστημα και ο Γαλαξίας μας κάποτε θα καταστραφούν και θα επιστρέψουν στην αταξία. Αυτό είναι ζήτημα χρόνου, αλλά μην φοβάσθε διότι αυτά θα συμβούν σε δισεκατομμύρια ή και τρισεκατομμύρια χρόνια. Κι' αυτό συμβαίνει διότι, το κόστος που απαιτείται για να κρατηθεί η τάξη είναι υψηλό. [Αυτό το αντιλαμβάνεται καλύτερα παντός άλλου ο κ. Μπους που πληρώνει 240 εκατ. δολάρια το μήνα για να βάλει τάξη στο Ιράκ, χωρίς και να το επιτυγχάνει]. Όταν όμως διαχωρισθούν οι ουσίες, τότε συντηρούν αιωνίως την αταξία. Διότι όταν είναι διαχωρισμένες, είναι αιωνίως καθαρές από προσμίξεις. Το παράδοξο όμως είναι ότι αυτές οι ουσίες εμφανίζονται πάντα μαζί και όχι χωριστά και συνθέτουν ένα Ενωμένο Συμπαντικό Πεδίο, το πεδίο των διαχωρισμένων αιωνίων και απολύτων αντιθέτων.

Επομένως η συνύπαρξις των αντιθέτων είναι βασική αρχή του Σύμπαντος, όπως διετύπωσε ο Ηράκλειτος και οι Ίωνες φιλόσοφοι και πιο πριν ο Ερμής ο Τρισμέγιστος . Το Ενωμένο Πεδίο δεν είναι παρά η έκφραση και ο Τόπος των αντιθέτων. Στον Χωροχρόνο βρίσκεται το κβαντικό κενό, όπου επικρατεί μια αρχέγονη δυναμική δόνηση. Αυτό το κενό είναι πλήρες από τις προαιώνιες ουσίες του Διός και της Ήρας, ήτοι Ενέργεια και Σωμάτια. Πως όμως δημιουργούνται οι ορατοί κόσμοι από το κενό; Οι κοσμολόγοι λέγουν ότι ο αυθύπαρκτος Χωροχρόνος είναι το αίτιο του σχηματισμού των Κόσμων. Διότι ο Χωροχρόνος παρεμβαίνει στο Ενωμένο Πεδίο των δύο θερμοδυναμικών δυνάμεων, του Διός και της Ήρας, σαν μια Τρίτη δύναμη και, συν τω χρόνω, παγιδεύει ελάχιστο μέρος των δύο ουσιών (Ενέργεια- Σωμάτια).

Στο Σύμπαν συμβαίνουν τρεις βασικές κινήσεις, ήτοι:

1/ Η κίνηση των προαιωνίων Σωματίων της Ήρας,

2/ Η κίνηση της προαιωνίας λεπτοτάτης ενεργείας του Διός και

3/ Η κοινή κίνηση του Χωροχρόνου.

Διαγραμματικώς θα το παριστάναμε σαν μια γραμμή με ελαφρότατη κυμάτωση. Σε κάθε γραμμή υπάρχουν ταυτοχρόνως και οι δύο ουσίες. Μπορούμε να φαντασθούμε τον Χωροχρόνο ως ένα απέραντο χαρτί επί του οποίου αναπηδούν αενάως και εξαφανίζονται αενάως τα συμπαντικά σωμάτια της Ήρας και η ενέργεια του Διός να διαχέεται με αυτόματη ταχύτητα. Αυτά όλα μαζί αποτελούν το Σύμπαν ή τον Δημιουργικό Χώρο του Hawking, χωρίς καμιά κατεύθυνση και τάξη. [Μέλλον: Ελληνισμός ή Όλεθρος, Τρύφων Ολύμπιος, Εκδ. Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου].

Σ' αυτόν τον χώρο που είναι η αρχή και η γέννηση των πάντων, κυριαρχεί το χάος και η αταξία. Ουδεμία δε δύναμη μπορεί να επιβάλλει την δική της τάξη. Παρουσιάζεται δε σαν ανεπαίσθητες δυναμικές δονήσεις. Όμως ενίοτε συμβαίνει οι δονήσεις να είναι πιο έντονες. Τότε είναι δυνατόν να συμβεί η Ιερά Σύλληψη.