Γράφει ο Διονύσης Ε. Κονταρίνης, Νέα Υόρκη, 19 Μαΐου 2007

Ήταν περίπου 9:00 η ώρα πρωί της 20^ης Μαΐου 1941. Ο στρατηγός Μπέρναρντ Φράϋμπεργκ, διοικητής των συμμαχικών δυνάμεων που είχαν συγκεντρωθεί στην Κρήτη μετά την κατάρρευση του μετώπου στη Ελλάδα, έπαιρνε το πρωινό του στον εξώστη του μικρού σπιτιού, λίγο έξω από τα Χανιά, που χρησιμοποιούσε γιά κατάλυμά του.

Από μακρυά ένας υπόκωφος θόρυβος ακουγόταν που ολοένα δυνάμωνε και πιό πολύ. Ο στρατηγός Φράυμπεργκ σήκωσε το βλέμμα του και κοίταξε ψηλά. Ο καταγάλανος Μαγιάτικος ουρανός της Κρήτης είχε γεμίσει από γερμανικά μεταγωγικά αεροπλάνα. Ο στρατηγός κοίταξε το ρολόϊ του και ψιθύρισε.

-Ήρθαν στην ώρα τους. Και συνέχισε ατάραχος το πρωινό του.

Μέρες πριν ο Φράυμπεργκ γνώριζε την ακριβή μέρα και ώρα που οι Γερμανοί θα επιχειρούσαν την επίθεση στην Κρήτη. Ο Βρεταννός διοικητής είχε στην διάθεσή του, από το συμμαχικό στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, μιά ανεκτίμητη πηγή πληροφοριών σχετικά με τις γερμανικές κινήσεις. Την ULTRA. Ήταν η συνθηματική ονομασία των μυστικών πληροφοριών που οι σύμμαχοι, υπέκλεπταν και αποκρυπτογραφούσαν τις γερμανικές ασύρματες επικοινωνίες. Από τους πρώτους παραλήπτες αυτών των πληροφοριών ήταν και ο στρατηγός Φράϋμπεργκ.

Κατεβαίνοντας στην Κρήτη από την Ελλάδα ο Φράϋμπεργκ διαπίστωσε ότι το αεροδρόμιο του Μάλεμε, κύριος στόχος των Γερμανών, δεν είχε την κατάλληλη προστασία. Όμως από τον αρχιστράτηγο των δυνάμεων της Μέσης Ανατολής, ’ρτσιμπαλ Γουέϊβελλ, είχε την εντολή "να μην μεταβάλει τις στρατιωτικές του θέσεις". Ένα από τα τραγικά λάθη που έγιναν στην Κρήτη από τους συμμάχους. Έτσι η τύχη της Μάχης της Κρήτης είχε περάσει στα χέρια των Γερμανών χωρίς και οι ίδιοι να το γνωρίζουν.

Μέσα στο ιδιωτικό τραίνο του Χίτλερ, που ήταν σταθμευμένο στο Σέμμερινγκ Πας της Αυστρίας αποφασίστηκε η επίθεση κατά της Κρήτης. Ο στρατηγός Κούρτ Στούντετ, ο δημιουργός και γνώστης της στρατηγικής των αλεξιπτωτιστών, ήταν ο υποκινητής στο συμβούλιο αυτό, που έγινε μέσα στο τραίνο στις 21 Απριλίου του 1941.

Ο Στούντετ είχε να αντιπαλέψει με τις απόψεις των στρατηγών Γιοντλ και Κάϊτελ οι οποίοι ορθά υποστήριζαν πως «...θα ήταν καλύτερα να εξαλείψουν και να κάμουν ακίνδυνη την Μάλτα, αυτό το θανατηφόρο αγκάθι στην καρδιά των γερμανικών και ιταλικών ανεφοδιαστικών γραμμών.»

Τελικά οι απόψεις του Στουντέντ επεκράτησαν αφού κατάφερε να πείσει τον Χίτλερ ότι με την κατάληψη της Κρήτης θα μπορούν να απειλούν τις Ρουμανικές πετρελαιοπηγές του Πλοέστι, ένα στόχο μεγάλης στρατιωτικής σημασίας, θα εξασφαλίσουν την ανατολική Μεσόγειο από τον αγγλικό στόλο, θα αποτελέσουν μιάν απειλή γιά τις βρεταννικές βάσεις της Αιγύπτου και θα εξασφαλίσουν μιά γερμανική βάση από την οποία θα μπορούν να απειλούν την Παλαιστίνη και την Κύπρο.

Πέρα από όλα αυτά εκ των υστέρων αποδείχτηκε ότι ο Στούντετ ήθελε πάρα πολύ να δοκιμάσει και να αποδείξει στον Χίτλερ ότι οι αλεξιπτωτιστές του θα μπορούσαν πλέον να παίξουν κάποιον αποφασιστικό ρόλο στην εξέλιξη του πολέμου. Όμως γιά τον υπερόπτη αυτόν στρατηγό, η δόξα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών θα άρχιζε και θα τελείωνε στην Κρήτη. Εκεί έμελλε να είναι η αρχή και το τέλος τους

Από τότε το Σώμα των Γερμανών αλεξιπτωτιστών αχρηστεύτηκε και δεν έλαβαν μέρος σε καμιά από τις μάχες του πολέμου.

Αρχικά ο Χίτλερ δεν ήθελε να συνεχίσει τις επιχειρήσεις του στα νησιά της Ελλάδας. Εξ ΄άλλου θεωρούσε αδύνατη την κατάκτηση της Κρήτης από αέρος.

-Αυτή η επιχείρηση θα αποτύχει και θα κοστίσει πολλές ζωές, είπε

Όμως ο Στούντετ κατάφερε να τον πείσει. Και ο Χίτλερ έδωσε το πράσινο φως γιά την επιχείρηση «ΕΡΜΗΣ» όπως ονομάστηκε η επέμβαση στην Κρήτη, αλλά έθεσε τους όρους του.

Η επιχείρηση να αρχίσει το συντομότερο και να τελειώσει σε μικρό χρονικό διάστημα. Αμέσως να ανασυνταχθούν οι μονάδες και τα μεταγωγικά αεροπλάνα να είναι διαθέσιμα γιά το σχέδιο ΜΠΑΡΜΠΑΡΟΣΑ, την επίθεση στη Ρωσσία.

Απ΄όλα αυτά το μόνο που επέτυχε ο Στούντετ ήταν η σύντομη αρχή της επιχείρησης. Τα υπόλοιπα τα διαχειρίστηκαν οι Κρητικοί και οι βρετανικές δυνάμεις που είχαν αναλάβει την άμυνα του νησιού. Κερδισμένη η Ρωσσία που, η Μάχη της Κρήτης καθυστέρηση την γερμανική εισβολή με αποτέλεσμα εκτός από τις ρωσσικές στρατιές οι Γερμανοί να έχουν να αντιμετωπίσουν και τον ρωσσικό χειμώνα.

Οι έντεκα ημέρες που κράτησε η Μάχη της Κρήτης, μπορεί να πει κανείς υπεύθυνα, ότι είναι οι έντεκα ημέρες που άλλαξαν την εξέλιξη του πολέμου. Τόσο οι Βρεταννικές δυνάμεις του νησιού αλλά πολύ περισσότερο οι κάτοικοί του έγραψαν τις πλέον ένδοξες σελίδες στην ιστορία του Β! παγκοσμίου πολέμου. Και θα μπορούσαν να γράψουν ακόμη περισσότερες αν είχαν καταφέρει να αποφύγουν κάποια καθοριστικά, γιά την μάχη, λάθη. Με κυριότερο την έλλειψη προστασίας στο αεροδρόμιο του Μάλεμε, εκεί όπου ήταν ο κύριος στόχος της γερμανικής επίθεσης αλλά και η θέση κλειδί της όλης μάχης.

Το αδύνατο αυτό σημείο στο νευραλγικό αεροδρόμιο στην Κρήτη εκείνη την εποχή, ήταν κάτι που ο Φράυμπεργκ το είχε διαπιστώσει από την πρώτη μέρα που έφτασε στο νησί. Όμως η διαταγή από το στρατηγείο της Μέσης Ανατολής ήταν ρητή. Να μην μεταβάλει τις στρατιωτικές του θέσεις. Έτσι όταν το πρώτο κλιμάκιο των Γερμανών κατάφερε να οχυρωθεί σε κάποιο απο τα υψώματα του αεροδρομίου ουσιαστικά η τύχη της Κρήτης είχε κριθεί.

Πόσο όμως γνώριζαν εκεί κάτω, στη Μέση Ανατολή, ποιες ακριβώς ήσαν οι στρατιωτικές θέσεις στο Μάλεμε; Αλλά και αν άλλαζε τις στρατιωτικές του θέσεις και ενίσχυε την άμυνα του αεροδρομίου, ο Φράϋμπργκ, πόσο θα μπορούσε να κρατήσει τους Γερμανούς.

Είναι πολλοί αυτοί που υποστηρίζουν πως αν οι Γερμανοί δεν καταλάμβαναν το Μάλεμε η επιχείρηση στην Κρήτη θα αποτύγχανε. Αυτό μάλλον δεν μπορεί να είναι σωστό. Οι Γερμανοί θα καταλάμβαναν όλο το υπόλοιπο νησί. Και όσο αν άντεχε ο Φράϋμπεργ το μόνο που θα κατάφερνε ήταν να αιχμαλωτιστεί αυτός και οι βρεταννικές δυνάμεις, αφού ο δρόμος της αποχώρησής του θα είχει κλεισθεί.

Τίποτε όμως από αυτά δεν έγινε και η πρωτοβουλία πλέον είχε περάσει στα χέρια των Γερμανών οι οποίοι κατάφεραν μέσα στα δύο πρώτα εικοσιτετράωρα να χαράξουν την τύχη της μάχης όπως αυτοί ήθελαν.

Μετά από αυτό δεν απέμενε τίποτα άλλο από την προετοιμασία της μεγάλης πορείας μέσω των Λευκών Ορέων, προς τα Σφακιά, το νοτιώτερο άκρο της Κρήτης γιά την επιστροφή στην Αίγυπτο.

Η αυτοθυσία του λαού της Κρήτης και ο τρόπος που αντιμετώπισαν τον εισβολέα έχει περάσει στην ιστορία του κόσμου σαν κάτι το ανεπανάληπτο. Έγραψαν σελίδες δόξας που ποτέ κανένας άλλος λαός στον κόσμο δεν θα μπορέσει να γράψει.

denniskontarinis@yahoo.com