η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 DIAGORAS

ΔΙΑΓΟΡΑΣ
 ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ
 

Στον ρου των προεκλογικών εντυπώσεων και η Αριστερά
Ανοιχτή επιστολή για την Αριστερά, κοινοβουλευτική και μη
Από το Βάιο Φασούλα, Γερμανία, 21.02.2004

Ξεκινώντας με το εξοφλημένο «Πασόκ», το οποίο πρέπει να συγχαρούμε για το ξεκαθάρισμα της ιδεολογικοπολιτικής του φυσιογνωμίας, ένα κυριολεκτικό ξεκαθάρισμα, το οποίο άριστα επιμελήθηκε ο «δοτός» αμερικανοέμπνευστος νέος πρόεδρος των σοσιαλφιλελευθέρων, σαν μια συμπαγή μάζα -καπιταλιστικό εξάρτημα- κατεβαίνουν στην κομματική αρένα διεκδικώντας την ψήφο των χορταροταϊσμένων φίλων, οπαδών και μελών, ιδιαίτερα των «αριστερών-σοσιαλιστών», «δημοκρατών» και «κεντρώων» τους οποίους, το άλλοτε «Σοσιαλιστικό Κίνημα» μάντρωσε και τους μετέβαλε σε ένα άχρωμο όχλο, κοινώς αποβλακωμένο πλήθος. Κι αυτό το λέμε διότι δεν φταίνε μονό τα κόμματα αλλά και οι ψηφοφόροι-Πολίτες, οι οποίοι, ενώ καταβαίνουν συχνά στους δρόμους και συχνά τρώνε ξύλο, πεινούν και είναι εξαθλιωμένοι, την τελευταία στιγμή ξεχνούν και δέχονται αδιαμαρτύρητα τη «χειραφέτησή» τους.

Αυτό επιβεβαιώνεται από τη ροή των «πολιτικών» εξελίξεων σε όλους τους τομείς και τελευταία, (στο χώρο του «Πασόκ»), δειλά, δειλά το βλέπουμε στις νεοφιλελεύθερες αρένες, πώς δηλαδή περάσανε απ' το πράσινο στο άσπρο και απ' το άσπρο στο κίτρινο!! σύμβολο του νεοφιλελευθερισμού, εμφανίζοντας έτσι το πραγματικό τους πρόσωπο.

Ασφαλώς και είναι αναφαίρετο δικαίωμα της «Δημοκρατικής Παράταξης», δηλαδή της παρέας του σημερινού νέου αρχηγού των άλλοτε «πασόκων» να κάνει τις επιλογές της και σε σύμβολα και σε προεκλογικά προγράμματα και με άνευ όρων παραδόσεων-παραχωρήσεων στο κεφάλαιο εργατικών επιτευγμάτων, μπράβο τους και πάλι για το ξεκαθάρισμά τους και την ντε φάκτο εξαφάνιση του διαχωρισμού «Δεξιάς-Αριστεράς». Δεν υπάρχει πλέον για τα δυο μεγάλα κόμματα η ταξική αντιπαράθεση και ουσιαστικά μας οδηγούν στο πολιτικό πρότυπο της Αμερικής, με την πολιτική ισοπέδωση. Σίγουρα αυτά κάποιους άλλους καιρούς θα αποτελούσαν ένα ανέκδοτο. Σήμερα όμως παρουσιάζουν την πραγματικότητα, η οποία επίμονα εκκολάπτηκε στις «κλωσαριές» του «Πασόκ».

Έτσι ο αντίπαλος έναντι των συμφερόντων του λαού και της Χώρας δεν είναι ένας, αλλά δυο: Δυο δίδυμες φιλελεύθερες παρατάξεις. Μόνο που ο ένας, η Ν.Δ., είναι αρκετά γνωστή στο Πανελλήνιο, μένει πιστή στις απόψεις της και στα οράματα της, τουλάχιστον δεν έγινε ακόμα «σοσιαλιστική» και συνεχίζει απτόητη την πορεία της. Αυτονόητα ένα μεγάλο τμήμα του εργατόκοσμου και γεωργοκόσμου αλλά και άλλων κοινωνικών κλάδων, αντιτίθενται στο πρόγραμμά της, κι εκεί ακριβώς είχαμε την «παρέμβαση» πρώτα με το «Πασόκ» και τώρα με τη «Δημοκρατική Παράταξη» ώστε και τη Ν.Δ. να «αδειάσει» καταληστεύοντας το πρόγραμμά της και την Αριστερά να έχει εξοστρακίσει, ενώ μετάβαλε το λαό των άλλοτε «πασόκων» σε ακατέργαστο όχλο. Μάλιστα όπως το λέμε. Και δε το λέμε μόνο λέμε. Το λέει και η Δεξιά το λέει και η Αριστερά, κοινοβουλευτική και μη.

Όλα αυτά έχουν πλέον γίνει εργαλεία στα χέρια της Αριστεράς τα οποία χρησιμοποιεί σαν «όπλα», και καλώς κάνει. Όμως, και πάλι η Αριστερά (ιδιαίτερα η κοινοβουλευτική) δεν χρησιμοποιεί αυτά τα «όπλα» προς το συμφέρων του λαού, αλλά τα αντιστρέφει ενάντια στο λαό υπό τη μορφή των ανούσιων αντιπαραθέσεων μεταξύ του ΚΚΕ, του ΣΥΝ και του ΔΗΚΚΙ. Όλοι μιλούν για συνεργασία αλλά στην ουσία την υποθάλπουν επιτρέποντας την αειθαλή αιμορραγία της Αριστεράς διοχετεύοντας το αίμα της στους στυλοβάτες του κεφαλαίου. Με άλλα λόγια πληγές που δεν στάθηκε ικανή να τις κλείσει ή να τις θεραπεύσει στο ελάχιστο δίνοντας μια ενιαία παρουσία στο Πανελλήνιο.

Η πολιτική των αριστερών κομμάτων εξακολουθεί και μένει ανυποχώρητη στα «χαρακώματα» βοηθώντας έτσι τους φιλελεύθερους να στήνουν το διπολικό τους σύστημα επιμένοντας στη στενοκεφαλιά τους. Πώς θα αντιμετωπισθούν τα μεγάλα προβλήματα; Με διαδηλώσεις, με αφορισμούς και κατάρες έναντι του κεφαλαίου; Μπορεί να αντιμετωπιστεί το κεφάλαιο όταν η ίδια η Αριστερά είναι ανίκανη να ενωθεί; Αλλά η Αριστερά έμαθε να κριτικάρει, να γράφει ωραία μηνύματα και άρθρα αλλά από κει και μετά της αρκούν τα κουκιά έτσι για να λένε ότι κάτι κάνουνε.

'Αποψή μας είναι ότι κι αυτή τη στιγμή μπορούν, αν θέλουν, να εκπροσωπηθούν στη βουλή και να αδυνατίσουν το διπολισμό στο όνομα της Πολυφωνίας, που απαγγέλλονται. Από κει και μετά τα λόγια περισσεύουν. Το στρωμένο έδαφος για τους μονομάχους η «κορώνα» της Αριστεράς το συντηρεί.

Ε .Ε.-Γερμανία, Φεβρουάριος του 2004

www.fasoulas.de

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.
 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

Θερμοπύλες
Κ.Καβάφης 1903

Τιμή σ' εκείνους όπου στην ζωή των
Ώρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες
Ποτέ απ' το χρέος μη κινούντες.
Δίκαιοι κ' ίσιοι σ' όλες των τες πράξεις.
Αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία.
Γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
Είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
Πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε.
Πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τους πρέπει
Όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
Πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος.
Κ΄ οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
(θα ξεσκεπαστούνε)
ο σχολιαστής

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

 ΑΡΧΕΙΟ

Ούλε τε καί μάλα χαίρε, θεοί δέ τοι όλβια δοίεν
Νά είσαι καλά καί νά χαίρεσαι, οι θεοί δέ νά σού δίδουν ευτυχία. (Οδύσσεια Ω 402.)