Μπορεί να υπάρχουν πολλοί δεσμοί οι οποίοι συνδέουν την Αραβαντινού με την Αναγνωστοπούλου. Λόγοι ιστορικοί που κυρίως σχετίζονται με την παρελθούσα οκταετία ή ακόμη και ιδεολογικοί. Τρόπος του λέγειν ιδεολογικοί. Αν ποτέ δηλαδή μπορούν να θεωρηθούν τέτοιο πράγμα, οι ταυτίσεις τους σε μείζονα θέματα. Από το Κυπριακό έως την οικονομία. Όπως και σε πολλά άλλα.

Μπορεί ακόμη να υπάρχει αλληλεγγύη εξ αιτίας της κοινής ιδιότητας που έχουν, ως πρώην πρωθυπουργοί. Μπορεί κάποιο από αυτά ή και όλα μαζί να επανέφεραν το ζήτημα της εκλογής προέδρου με αφορμή την πρόταση του ενός προς τον άλλον.

Μπορεί να αποτελεί έναν τρόπο ώστε να περνάει ο καιρός. Μπορεί ακόμη η πρόταση να στοχεύει στην ικανοποίηση ενδόμυχων πόθων, όπως η δια της απόρριψης της πρότασης οδήγηση σε κάποιας μορφής αδιέξοδο και επόμενα στην προσφυγή στις κάλπες, την επιστροφή συγγενών προσώπων και ανάληψη χαρτοφυλακίων εκ μέρους τους.

Και μπορεί ακόμη όλα αυτά να μην ενοχλούν την συντριπτική πλειοψηφία των μελών του κοινοβουλίου. Απεναντίας στους μεν παλαιότερους να προσθέτουν ένα επιπλέον ενεργό όσο συντάξιμο έτος στους δε νεότερους τη βέβαιη εξασφάλιση της συνταξιοδότησης. Λίστας ένεκεν.

Μπορεί να υπάρχουν και άλλα μπορεί, όμως μόνο πολιτική δεν μπορούν να είναι όλα αυτά. Πόσο μάλλον επανίδρυση, κατά τις εξαγγελίες των κυβερνώντων, και αναγέννηση κατά τις παλαιόθεν γραφές των αντιπολιτευόμενων.

Αν λοιπόν τόσο οι μεν όσο οι δε αναφερθέντες μόλις, ήθελαν να υπάρξει πολιτική, μπορούσαν, αντί να σιγοντάρουν, να ανοίξουν μια συζήτηση περί της επανίδρυσης και της αναγέννησης, πριν καούν εντελώς αμφότερες ως έννοιες και όροι. Να τεθεί επί τάπητος το πιο οξύ πρόβλημα που υπάρχει σε ολόκληρη τη γηραιά Ήπειρο. Το καθ ημάς περιφερειακό, όσο και το ζήτημα Δημοκρατίας με το οποίο συνδέεται πολύμορφα. Από τον αιρετό περιφερειάρχη μέχρι τη διοικητική και περιφερειακή αναδιάρθρωση της χώρας. Θέματα που αφού συζητηθούν επαρκώς, να μπορέσουν να οδηγήσουν σε ένα δημοψήφισμα για το περιφερειακό.

Ένας θεσμός που όχι μόνο μπορεί να αναστήσει την κλινικά νεκρή έμμεση Δημοκρατία αλλά και να εξασφαλίσει την πάνδημη συγκατάθεση των πολιτών. Να περάσουμε με έναν τέτοιο άμεσο τρόπο στην Δ΄ Ελληνική Δημοκρατία. Αυτό είναι ένα βήμα επανίδρυσης. Μπορεί ακόμη να αποδειχθεί και ένα βήμα αναγέννησης. Ένα μεγάλο βήμα προς τα εμπρός.

Αντίθετα, αυτά που κατατρύχουν μέσα από τα Μέσα την Ελληνική κοινωνία ούτε το ένα είναι ούτε το άλλο. Ειδικά για την αξιωματική αντιπολίτευση και αν ακόμη πρότειναν αξιωματούχους της, έπρεπε να σκεφθεί πως θα απαντήσει , όταν της πουν κάποια στιγμή «εμείς μέχρι δικό σας πρόεδρο βάλαμε, και εσείς ακόμη φωνάζετε;» Ας θυμηθούν τι έλεγαν οι ίδιοι το 2000 παρόλο που ο απερχόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας δεν ήταν οργανικά ενταγμένος από πολλών ετών στην αντιπολίτευση. Πόσο μάλλον λοιπόν σήμερα. Και πόσο μάλλον όταν όπως έδειξε η ιστορία, διαφέρουν σε πάρα πολλά σημεία οι δυο περιπτώσεις. 'Αλλο Στεφανόπουλος, άλλο το δίδυμο των πρώην πρωθυπουργών.

Όσο τέλος για τη σύγκληση ανάμεσα στους δυο τελευταίους μπορούσε, εφόσον συνεχισθεί η εμμονή στην ενεργό δράση του πλέον ηλικιωμένου, να οδηγηθεί και σε άλλες θετικές πολιτικές καταλήξεις. Αντί για τον εκτροχιασμό της χώρας από τα μεγάλα της ζητήματα. Εκτός και αν είναι και άλλοι μέσα στο παιχνίδι. Κυβερνώντες όσο αντιπολιτευόμενοι. Εκ του ιδίου φυράματος.

Σουφλί, Οκτώβριος 2004