Την αφορμή για το σχόλιο που
ακολουθεί την πήραμε από έναν καλό φίλο
Ηπειρώτη-ελληνοαμερικανό από την
Αμερική, που γράφει μεταξύ άλλων και
τούτα: «Πόσο όμορφα θα ήτανε να υπήρχαν
λίγοι οι παρατηρητές στην κερκίδα και
πιο πολλοί οι αγωνιστές στο στάδιο;»
έτσι έγινε μια αόρατη «πάσα» μιας «μπάλας»
σε μας, για να βρεθούμε με μιας στο
ποδοσφαιρικό στάδιο, που λέγεται
Ελλάδα.
Λοιπόν θα ξεκινήσουμε από το
χώρο μας, χώρο της διασποράς, (αναφερόμαστε
στην Ε.Ε) (για την οποία κανενός «πολιτικού»
δεν καίγεται καρφί κι ούτε του ιδρώνει
το αφτί. Αλλά θα αρχίσουν να φτάνουν
αυτό τον καιρό του προεκλογικού αγώνα
έμψυχα πρώτα (βουλευτές) και άψυχα μετά
υλικά (μέσα μαζικής μεταφοράς) που θα
μεταφέρουν δωρεάν μερίδα Πολιτών στην
Πατρίδα να ψηφίσουν τους εκλεκτούς
τους.
Αυτοί οι απόδημοι ψηφοφόροι
ανήκουν στην κατηγορία ως φανατικά
κομματικοποιημένοι -χωρίς να γνωρίζουν
τι σημαίνει πολιτικοποιημένος Πολίτης-
στα πλαίσια των μεγάλων κομμάτων, που
θέλουν να ψηφίσουν τους εκλεκτούς τους
αποβλέποντας σε κάποια προσωπικά οφέλη
και διευκολύνσεις, που οι εκλεκτοί τους
τούς τάζουν και δεν βλέπουν ποτέ.
Υπάρχει και η άλλη κατηγορία των
αργόσχολων (μπόγος) που συνδυάζουν το
ψήφισμά τους με τη διασκέδαση, που και
στις δυο περιπτώσεις τα έξοδα είναι
δωρεάν!! Ασφαλώς υπάρχει και μια άλλη
κατηγορία πολιτικοποιημένων
Πολιτών που θέλουν να ψηφίσουν στους
τόπους παραμονής τους μέσω επιστολικής
ψήφου, αλλά, άλλο πράγμα ο
κομματικοποιημένος Πολίτης και άλλο
πράγμα ο πολιτικοποιημένος. Μια
διαφορά, φως με σκοτάδι, την οποία σαφώς
γνωρίζουν πολύ καλά οι «μεγάλοι»
μονομάχοι και τα σαΐνια τους και μας
αφαιρούν αυτό το δικαίωμα
Έτσι βλέπουμε εμείς την
Ελλάδα, η οποία, εκτός από το ότι
βρίσκεται υπό συνεχή διαμόρφωση από
Κράτος σε καντόνι ή Ευρωπαϊκή επαρχία,
βλέπουμε πως μεταβλήθηκε και σε
ποδοσφαιρικό γήπεδο με τις δυο
πανηγυρομάδες, οι οποίες, στις μέρες
μας, δίνουν τζάμπα εισιτήρια στους «φιλάθλους»
για να απολαύσουν το «ντέρμπι», που ήδη
ξεκίνησε. Πολιτική «κουλτούρα», μ' άλλα
λόγια, ήπιος και συμβιβαστικός
διάλογος μεταξύ των δυο μονομάχων ως
προς την διεξαγωγή του «αγώνα» και για
την οποιαδήποτε έκβαση-αποτέλεσμα
προκύψει υπέρ του ενός ή του άλλου κι
αυτή τη συζητούν. Το κίτρινο χαρτί
πρωτοστατεί και η κονόμα, χάρη στην
αποβλάκωση των Πολιτών, πάει σύννεφο.
Όλοι γνωρίζουν ότι με μια
αλλαγή προσώπων ή εναλλαγή της
εξουσίας δεν πρόκειται να αλλάξει το
σκηνικό και κάνει πολύ μεγάλο λάθος η Ν.
Δ. που τάζει μεγάλες αλλαγές όταν,
πρώτον και κύριο είναι υπέρ του μεγάλου
κεφαλαίου και της ελεύθερης αγοράς,
δεύτερον οι πολιτικές της Ε.Ε και των
ΗΠΑ είναι κατευθυνόμενες και σ' αυτές
θα υπακούσει και τρίτο εδώ και χρόνια
έχει χάσει τη συμπάθεία της από τους
Αμερικάνους, δηλαδή και εδώ το Πασόκ
αποδείχτηκε πιο φιλικό, πιστό και
υπάκουο από τη Ν. Δ.
Βέβαια την εθνική οικονομία
το κυβερνών κόμμα τη στράγγισε
κυριολεκτικά και με τους Ολυμπιακούς
αγώνες, ιδιαίτερα η επαρχία θα υποστεί
το μεγαλύτερο και τελειωτικό ρεζίλη (οικονομική
ταπείνωση) και η μόνη «σωτηρία» των
Ελλήνων είναι η γνωστή «θεά» του
διπολισμού, που λέγεται λιτότητα και
πολύ σύντομα θα εφαρμοστή, ανεξάρτητα
ποιος θα είναι ο νικητής.
Λοιπόν στον ρου του
διπολισμού εισήλθε σαν στάδιο η Ελλάδα
προσφέροντας το χώρο της για ένα «ντέρμπυ»,
μοναδικό στο είδος του. Αυτά βλέπουμε
στους δέκτες μας αυτές τις μέρες και
αναρωτιόμαστε, γιατί οι δυο μονομάχοι
δεν κάνουν μια ομάδα και κάθονται και
κουράζονται καθώς γυρνούν γύρω από την
ουρά τους ψάχνοντας να βρουν χαμένες
ευκαιρίες -ιδιαίτερα το Πασόκ- για να
κάνουν όσους παρακολουθούν τα
τεκταινόμενα να αγριεύει το μάτι τους
από την κοροϊδία και να αηδιάζουν από
την ασύλληπτη προπαγάνδα που εκπέμπουν
τα σαχλά κουτιά. Με το «τσακ» που κάνεις
στο διακόπτη γεμίζει ο χώρος από ήχους
και σκιές. Πώς θα περάσει αυτός ο καιρός
της αποβλάκωσης και της κομματικής
υστερίας δύσκολο να τον
προκαταγράψουμε.
Σίγουρο είναι ότι η
κομματική «αντιπαράθεση», όπως αυτή
προβάλλεται, αποτελεί πλέον παρελθόν,
αφού οι δυο μονομάχοι έχουν κοινά
σημεία και στόχους. Η «υπερπολιτισμένη»
προσέγγιση μεταξύ τους δείχνει την
πραγματική εξέλιξη-διάσταση ως προ τις
προθέσεις τους στα γνωστά θέματα, που
δεκαετίες ταλανίζουν τη χώρα. Όσο για
την «κριτική» που ασκούν ο ένας στον
άλλον αυτό είναι το ατού τους,
παμπάλαιο και αναχρονιστικό χαρτί, που
άλλοτε σαν «βαλές» και άλλοτε σαν «Ρήγας»
καλύπτει τις τσόχες του παιχνιδιού
τους ώστε να χτυπούν παλαμάκια οι ..θεατές
και να.. ελπίζουν.
«Αντιπαράθεση» λοιπόν για το
«ντέρμπι», το οποίο μέσω κορυφαίων
στελεχών και προέδρων βρίσκεται σε
εξέλιξη. Εδώ καλούντα για την κουτάλα
και οι παροπλισμένοι ή αδρανοποιημένοι
βολευτές, όπως και ο «αρχιτέκτονας» του
περιβόητου «Ι. Καποδίστρια» κ.
Παπαδόπουλος ο οποίος με τις «εκσυγχρονιστικές»
του μεθοδεύσεις ερήμωσε την περιφέρεια,
μετά την «πολιτική» ανάρρωση ή άδεια ή
δυσαρέσκεια (πασοκικά τερτίπια)
επανέρχεται φρέσκος και δυναμικός για
να πάρει μέρος στον αγώνα
τοποθετούμενος στο Παπανδρεακό-Αμερικανικό
πάνελ. Ο πρώην υπουργός δηλώνει ότι «όποια
κυβέρνηση προκύψει μετά τις εκλογές, θα
πρέπει να πάρει σκληρά αντιλαϊκά μέτρα
για τη... σωτηρία της οικονομίας».
Απόψεις και της Ν. Δ. Να φλάει ο θεός.
Σε κάθε δεύτερη κουβέντα των
πολιτικών της Ν. Δ. και του Πασόκ ακούμε
να λένε συμφωνώ με αυτό που λέει το
κυβερνών κόμμα, συμφωνώ με τ' άλλο που
λέει η Αξιωματική Αντιπολίτευση. Εκεί
φτάσαμε. Ο ένας να αγιάζει τα γένια του
άλλου. Κι ενώ αυτοί αγιάζουν τα γένια
τους, και καλά κάνουν, το «χτένισμά»
τους γίνεται από χτένια της
κοινοβουλευτικής αριστεράς.
Έτσι να λέμε τα πράγματα με
το όνομά τους. Στο γήπεδο με τις
πολιτικές παραλλαγές μέρος παίρνουν
όλα τα κόμματα μεταξύ και η
κοινοβουλευτική αριστερά, η οποία
στέλνει εκπροσώπους στην κρατική
τηλεόραση όχι για να δώσουν στο λαό να
καταλάβει τι σημαίνει διπολισμός και
ποια η αντιμετώπισή του, αλλά έχοντας
χάσει τον προσανατολισμό φτάνουν εκεί
για να κριτικάρει ο ένας τον άλλο. Τώρα
για ποια ενότητα της αριστεράς γίνετε
λόγος, η οποία μπορεί να διαδραματίσει
έναν επάξιο ρόλο στο σάπιο κατεστημένο
δυναμώνοντας τον Πλουραλισμό από τη
μια και από την άλλη να αποδυναμώσει
τις διπολικές βάσεις, εμείς αυτό έχουμε
δυσκολίες να το εντοπίσουμε.
Να γιατί ξεκινήσαμε με τους
παρατηρητές στην κερκίδα και κλείνουμε
με τον αριστερό πανσπερμισμό, τον
εξοπλισμένο με στοιχεία φραμασονίας
και αμοραλισμού, φατρίας και
οπορτουνισμού. Δε φτάνουν οι «δραγάτες»
και οι «σωτήρες» του διπολισμού, στο «πάνθεο»
προστίθεται και η κοινοβουλευτική
αριστερά, που αμή τι άλλο δουλεύει για
το κατεστημένο. Και για το υπαρκτό και
γι' αυτό που θα προκύψει.
Ε .Ε.-Γερμανία, 19 Ιανουαρίου
2004