Τόσο η προηγούμενη όσο και η σημερινή Κυβέρνηση εγκαλούνται για ένα σοβαρό πολιτικό και ηθικό ζήτημα. Ένα μεγάλο ψεύδος. Έχει να κάνει με τη συμφωνία για τον αγωγό του φυσικού αερίου, Προύσας Κομοτηνής, που υπεγράφη πριν δυόμιση χρόνια, και εγκαινίασαν σήμερα στις 3 Ιουλίου του 2005 οι πρωθυπουργοί Ελλάδας και Τουρκίας στους Κήπους του Έβρου, και ο οποίος κάθε άλλο παρά υλοποιεί τη διηπειρωτική αρτηρία: Κασπία, Τουρκία, Ελλάδα, Ιταλία κλπ. Το αληθές είναι ότι αν υλοποιεί κάτι, αυτό δεν είναι άλλο από την έναρξη αν όχι ένα νέο βήμα ενεργειακής εξάρτησης της Ελλάδας, από την Τουρκία. Για να μην αδικούμε και τους πρώην.

Πρόκειται για δορυφοροποίηση της κατά τα άλλα σημαντικής, αν όχι μοναδικής, Ελληνικής γεωοικονομίας από την Τουρκική. Δεν είναι τυχαίο ότι οι γείτονες λένε τα ίδια ακριβώς με τους Έλληνες επισήμους. Ότι δήθεν θα αναδειχθούμε σε ενεργειακό κόμβο. Μόνο που στην πραγματικότητα ο κόμβος αυτός είναι Τουρκικός θύλακας. Μια ενεργειακή Εγνατία, μόνο ως προς το όνομα. Στην πράξη θα πρόκειται για ένα αγωγό, τουρκικών κυρίως συμφερόντων, για λογαριασμό των οποίων θα μεταφέρεται το, κατά τα άλλα, προϊόν της περιοχής της Κασπίας, της Ρωσίας αν όχι και της Μέσης Ανατολής.

Και όμως ο Έλληνας πρωθυπουργός μπορούσε με την ευκαιρία της παρουσίας του στα εγκαίνια, να μιλήσει για την ουσία. Ως προς τη συνέχεια αυτών των σχέσεων. Να καταστήσει σαφές ως προς τα νέα συμβόλαια -τα οποία είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν σύντομα- ότι θα υπογράφονται πλέον με τις περί την Κασπία παραγωγούς χώρες. Δεν το έπραξε. Το οποίο και σημαίνει ότι τα συμβαλλόμενα μέρη κάθε νέας συμφωνίας, θα μείνουν ως έχουν σήμερα. Η πωλούσα Τουρκία και η αγοράζουσα Ελλάδα.

Τέτοια γίνονται και μεταξύ άλλων, ενθαρρύνεται, ανακυκλώνεται και διαιωνίζεται ο γειτονικός μεγαλοϊδεατισμός. Ο οποίος όμως, πέραν του όποιου οικονομικού οφέλους αλλά και του προφανέστατου σημειολογικού, αν μη τι άλλο, οφέλους στην περιοχή της Θράκης, εντούτοις επιφέρει και μια μεγάλη πολιτική ζημιά. Εμποδίζει τη γειτονική χώρα να κινηθεί σύμφωνα προς τα πραγματικά της συμφέροντα. Τα οποία σαφώς και οφείλουν να εκφράζονται ως ισότιμη σχέση συνεργασίας που θα κινείται σε σφαίρες Ευρωπαϊκής Δημοκρατικής και πολιτισμικής παιδείας και αγωγής. Ούτε τα ανατολίτικα παζάρια ανήκουν σε αυτές ούτε τα πλιάτσικα ούτε και ο Κεμαλισμός μπορεί να έχει σχέση με κριτήρια Κοπεγχάγης. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ορθά πράττει η Ελλάδα, με όσα πράττει.

Ειδικότερα, όταν ακόμη και για την προμήθεια του εν λόγω καυσίμου, υπάρχει τέτοιου τύπου προδιαγραμμένη εξέλιξη και εξάρτηση, αντιλαμβάνονται όλοι, σε τι ενεργειακό κόμβο θα μετατραπεί η Ελλάδα, και τι είδους ισοτιμία θα αναπτυχθεί ανάμεσα στις δυο γειτονικές χώρες, κατά τη ροή του αερίου προς τη Γηραιά Ήπειρο. Η Τουρκία θα είναι το αφεντικό. Η Ελλάδα, το ορτάτσιμπλεκ. Ναι μεν εταίρος αλλά βοηθητικός. Και όμως, μπορούσαν να αλληλοβοηθηθούν και να αναδειχθούν σε δυο ισότιμες χώρες διέλευσης της διηπειρωτικής ενεργειακής αρτηρίας: Κασπία- Ευρώπη.
Ένα ενιαίο και ισότιμο trans gas.

Όταν κατά την ομιλία του στην τελετή εγκαινίων ο πρωθυπουργός της Τουρκίας χαρακτήρισε τον αγωγό, ως το πλέον σημαντικό το οποίο θα κληροδοτηθεί από τις δύο γειτονικές χώρες στο μέλλον, σαφώς και εννοούσε την εξάρτηση. Μπορεί, εν μέσω μιας μεγάλης διαχυτικότητας, να τη βάφτισε φιλία και συνεργασία ή ακόμη και αγάπη {!}, όμως παράλληλα δεν παρέλειψε να προβάλει την Κεμαλική γεωοικονομία. Όπως μπορεί οι παρούσες όσο και οι παρόντες Έλληνες επίσημοι -κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενοι- να επικρότησαν, όταν δεν διαγκωνίστηκαν ως προς αυτό, όμως θα διαψευσθούν για μια ακόμη φορά. Γιατί σύντομα η Ελλάδα των αναχαιτίσεων θα χρειαστεί να κάνει επιπλέον υπερωρίες. Αιτία, μια οδαλίσκη. Η Ελληνική πολιτική γεωοικονομία του νέου αιώνα. Επιπλέον, τι είδους πολιτική ανθρωπολογία διέπει τους κεντροαριστερούς όσο τους κεντροδεξιούς θιασώτες της, που δεν ψέλλισαν καν: Ε, όχι και αγωγός αγάπης.

__________

{*} Πρώην Βουλευτής Έβρου {1993-2000}

Διδυμότειχο, 3 Ιουλίου 2005