«ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2004»

ΑΦΙΕΡΩΜΑ προς την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων Πέντε Ηπείρων

Α φ ι έ ρ ω μ α: Από τον Αντώνη Πρεκατέ - Μέρος A`, 06.07.2004
Ολυμπιακά ιδεώδη και μπίζνες δεν συμβιβάζονται...

            Το «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2004» είναι το τρίτο βιβλίο που κυκλοφόρησε η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων (ΕΕΛΣΠΗ). Τα πρώτα δύο είναι «Ανθολογία της Ξενιτιάς» των πέντε Ηπείρων από Έλληνες Λογοτέχνες... Δυο αξιόλογα και θαυμάσια βιβλία.

        Είναι καταπληκτικό αυτό! Ποιο; Ότι μπόρεσαν άνθρωποι να συνεννοηθούν απ' τις πέντε «εσχατιές» του πλανήτη μας και να ενώσουν τις πνευματικές τους δυνάμεις, τις ευαισθησίες τους, τις ανησυχίες τους, να υπερβούν το ΕΓΩ και να φτάσουν στο ΕΜΕΙΣ, γνωρίζοντας άριστα ότι «η ισχύς έστι εν τη ενώσει» και γνωρίζοντας επίσης πολύ καλά ότι η πατρίδα τούς θέλει όλους και ενωμένους, η αγάπη για την Ελλάδα και τον κόσμο τούς θέλει όλους αδελφωμένους και ταυτόχρονα -εκτός από ευαίσθητους- τους θέλει και αγωνιστές, πατριώτες με ηθική ανδρεία και διεθνιστές μέσα σ' έναν κόσμο ταξικών συγκρούσεων, σ' έναν κόσμο πολέμων, επεμβάσεων, εισβολής και κατοχής ανυπάκουων λαών, σ' ένα κόσμο της «Νέας τάξης πραγμάτων»,δηλαδή βαρβαρότητας, λεηλασίας των εργαζομένων και του μεροκάματου πείνας, κοινωνικών αδικιών και ανισοτήτων, μέσα σ' έναν κόσμο ρατσισμού, φασισμού και ξενοφοβίας όπου τα θύματα βρίσκονται παντού αλλά σε μεγάλο βαθμό στους μετανάστες (έλληνες και όχι μόνο).

        Ότι και να πει ή να γράψει κανείς για την ΕΕΛΣΠΗ θα είναι λίγα για τη μεγάλη προσφορά και συμβολή της στην Ελλάδα και τον ελληνισμό και για τον εγκέφαλο, την ψυχή, τον πρωτομάστορα αυτής της Διεθνούς Ένωσης των ελλήνων λογοτεχνών, τον συμπολίτη πανέλληνα διεθνιστή και παγκόσμιο Βάιο Φασούλα, με τους άξιους, πανάξιους κι επίσης παγκόσμιους συνεργάτες του, που μπόρεσαν και συνεννοήθηκαν και αποφάσισαν από κοινού να δράσουν.

        Το «ΟΛΥΜΠΙΑΚΌ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2004» της ΕΕΛΣΠΗ είναι η φωνή των ελλήνων. Η φωνή της Ελλάδας και του ελληνισμού (της διασποράς) για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, που θα γίνουν στην κοιτίδα τους, την Ελλάδα.

        Το «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2004» των ελλήνων λογοτεχνών των πέντε Ηπείρων,  πέρα απ' την ιστορική αναδρομή, είναι «ο εμπορικός διασυρμός της ιερής ιδέας, είναι με την πάροδο του χρόνου, -όπως γράφει ο Δημήτρης Μουστάκης απ’ τη Νέα Υόρκη- η απώλεια της αίγλης τους και του μεγαλείου της αρχαιότητος είναι -οι Ολυμπιακοί Αγώνες- συμφέροντα, εμπορικές συναλλαγές, πολιτικές ίντριγκες, εθνικές σκοπιμότητες, ντοπαρισμένοι αθλητές, και χρήμα πολύ χρήμα. Προϋπολογισμοί... και αναστάτωση για να διασφαλιστεί η τάξη...»

              Στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2004» ο συμπολίτης Βάιος Φασούλας γράφει το αρχαίο ρητό: «Νους υγιής εν σώματι υγιεί δεν βρίσκει πια εφαρμογή σε κανέναν από τα δυο σκέλη του. Ο σύγχρονος αθλητής της Ολυμπιάδας, παγιδευμένος ανάμεσα στην απειλή της ανεργίας και της φτώχιας, πικραμένος από τις ψεύτικες υποσχέσεις της κοινωνίας περί ιδανικών και αξιών, ανακαλύπτει μεγαλώνοντας πως όλα ήταν ένα καλοστημένο θεατρικό έργο. Ένα έργο με καλό σενάριο και σκηνικά αλλά... δίχως θεατές... Τα πρότυπα των νέων όλων σχεδόν των κοινωνιών έχουν εντέχνως εξαφανιστεί κάτω από τη σκιά μιας παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας. Οι αξίες που έδιναν σάρκα και οστά στο νόημα των Ολυμπιακών Αγώνων αποδυναμώθηκαν και παραμερίστηκαν από τις συνήθειες της κατανάλωσης, της άνεσης και του βολέματος».

        Όλα τα πρότυπα, αγαπητοί φίλοι της ΕΕΛΣΠΗ, έχουν εξαφανιστεί, εκτός απ' το «πρότυπο» του αυτοκράτορα των ΗΠΑ Τζορτζ Μπους, ο οποίος, άκου τι βόμβα-μεγατόνων- έριξε, σαν συμβουλή στη νεολαία. 'Ακουσον, άκουσον τον.... θεομπαίχτη: «Όσοι αποτύχετε στις σπουδές σας μην απογοητεύεστε! Μπορείτε κάλλιστα να γίνεται πρόεδροι της Αμερικής, όπως εγώ!!!». Κι αυτός ο χείριστος πρόεδρος στην ιστορία των ΗΠΑ, κατά τον Νόρμαν Μέιλερ, ο λαθρεπιβάτης στις σπουδές, ο ρέκτης σε ακολασίες και αλκοόλ, ο οποίος διασώθηκε με επέμβαση του Θεού ! αυτοπροσώπως!!! και είναι -όπως λέει ο ίδιος- χρεωμένος με ιεραποστολή στον κόσμο που του την έχει αναθέσει ο Θεός!!!».

        Και τώρα, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, αυτός ο Αντίχριστος...και θεομπαίχτης, ο  απεσταλμένος του Θεού επί της γης! έχει υπό την ΥΨΗΛΟΤΑΤΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΙ ΕΠΟΠΤΕΙΑ ΚΑΙ ΚΗΔΕΜΟΝΊΑ- την Ολυμπιάδα της Αθήνας!! και την Ολυμπιακή ιδέα της ειρήνης!!! Αυτός ο παγκόσμιος τρομοκράτης και εγκληματίας πολέμου, όπου γης, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Ιράκ και αλλού.

Στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ» της παγκόσμιας Ένωσης των ελλήνων συγγραφέων, ο Παναγιωσούλης Γαβριήλ λέει ότι: «Το κλαρί της ελιάς και το δάφνινο στεφάνι, είχαν πιο πολλή αξία κι έδιναν ηθική ικανοποίηση στο νικητή και την πόλη του από οποιοδήποτε φθαρτό υπό-παράγωγο της CΟCA CΟLΑ...»

 Στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ» ο λαϊκός ποιητής, στιχουργός και αρθρογράφος Νίκος  Παλαμήδης, αγωνιστής της Εθνικής Αντίστασης υπό τη σημαία του ΕΑΜ, αφηγείται με αφορμή  την Ολυμπιάδα μεταξύ άλλων:

«Τα χρόνια εκείνα, δεν ήταν ούτε για αθλητισμό, ούτε για πνευματική δουλειά, ούτε για πολιτισμό. Ήταν χρόνια φωτιάς, πείνας και αλληλοεξόντωσης... Στα θλιβερά στρατόπεδα συγκέντρωσης Νταχάου και 'Αουσβιτς, αργοσβήνανε σκελετοί, σκιές ατόμων οι όμηροι διαφόρων λαών, που ποτέ δεν είχαν κάνει κανένα κακό, αλλά, είχαν άλλο θρήσκευμα, άλλα ήθη και γνωρίσματα. Πρωταθλητής και Ολυμπιονίκης, ο φονιάς, ο δήμιος, ο ανίερος... Τέλος του 1941 η Εθνική Αντίσταση ήταν ακόμα στις φασκιές της, ο κυρ-Αλέκος που είχε πρόσφατα τελειώσει τη Γυμναστική Ακαδημία αλλά δεν είχε διοριστεί ακόμα, μας μάζεψε στο σπίτι του, κάλεσε και όλα τα γυμνασιόπαιδα του χωριού και μας μίλησε με στόμφο και πειστικότητα για αθλητισμό, για πρωταθλητές και Ολυμπιονίκες. Μας πρότεινε να ιδρύσουμε έναν αθλητικό σύλλογο, τον «ΟΜΙΛΟ ΑΘΛΗΤΩΝ ΚΑΨΙΑ»... Ο κήπος του Βαγγέλη έγινε γυμναστήριο, κτίσαμε ένα μπάνιο για να πλενόμαστε και κρεμάσαμε στη γέρικη ελιά ένα σκοινί για να κάνουμε μονόζυγο. Για τους δρόμους, χρησιμοποιούσαμε τη δημοσιά... Ο κυρ-Αλέκος μας καμάρωνε και μας έλεγε κάθε τόσο, πως ο όμιλός μας θα βγάλει γρήγορα και σίγουρα πρωταθλητές και Ολυμπιονίκες... Το όνειρο του κυρ-Αλέκου, αλλά και το δικό μας, δεν κράτησε πολύ. Οι καταχτητές, αρχίσανε τις επιδρομές, τη βία, το λήστεμα των προϊόντων της αγροτιάς. Ο ελληνικός λαός αγρίεψε, οργανώθηκε, αντιστάθηκε. Ο κυρ-Αλέκος, πήρε το ντουφέκι του και έπιασε το μετερίζι. Ο Γιώργης, έγινε καπετάνιος του ΕΛΑΣ στο 6^ο Σύνταγμα της Κορίνθου, ο Κώστας πήγε αντάρτης στη Ρούμελη, εγώ πολιτικός μαχητής στο ΕΑΜ της Αθήνας και οι άλλοι ή έμειναν απαθείς ή συμμάχησαν με τον εχθρό και αρχίσανε τους τραμπουκισμούς τους. Όταν πια ήρθε για τους άλλους η πολυπόθητη λευτεριά, για μας ήρθε η κατάρα ενός μακροχρόνιου εμφυλίου πολέμου με φυλακές, με εξορίες και εκτελέσεις. Τρεις από τον αθλητικό μας όμιλο χάσανε τη ζωή τους... Οι υπόλοιποι, πήραμε το δρόμο της ξενιτιάς... Το μικρό μας χωριό ρήμαξε, το σχολείο έκλεισε από έλλειψη μαθητών και μοναχά ο Βαγγέλης, ο επίδοξος πρωταθλητής και Ολυμπιονίκης μας, έμεινε φρουρός των αναμνήσεών μας... Τις Κυριακές και τις γιορτές, με το ψάλσιμό του στο δεξί ψαλτήρι του Αϊ Νικόλα στο χωριό, είναι σα να κάνει μνημόσυνο για τη χαμένη νιότη μας, για τα σβησμένα όνειρά μας και για τις άδολες και ανέραστες ψυχές των νεκρών συναθλητών μας»

Στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΑΦΙΕΡΩΜΑ» γράφει ο 'Αγγελος Γόντικας, ζωγράφος, ποιητής και μουσικός: «Έτσι φτάσαμε σιγά, σιγά στο θλιβερό σημείο ή μάλλον στο απαίσιο κατάντημα, να λέμε Ολυμπιακοί Αγώνες και να εννοούμε: χρήμα- διαπλοκή - αρπαχτή και ληστεία από το ισχνό ήδη και σχεδόν άδειο πορτοφόλι, του πάντα αδικημένου φτωχού κοσμάκη. Να εννοούμε γιγάντιες πολυεθνικές, που πρωταγωνιστούν στο Παγκόσμιο σκηνικό, συναγωνιζόμενες και ανταγωνιζόμενες, ποια θα πιει το περισσότερο ανθρώπινο αίμα... Ο μεγάλος εχθρός του συστήματος ως γνωστό είναι το ήθος. Οι αγώνες αυτής της πατρίδας, που λέγεται «ΕΛΛΑΔΑ», η κουλτούρα, η ιστορία, ο πολιτισμός, οι αξίες και όσοι φυσικά κινούνται στο χώρο της διανόησης, πρέπει κατ' επιθυμία του συστήματος να φιμωθούν και να χαθούν, ώστε σιγά, σιγά να σβήσουν και να ξεχαστούν, με οποιοδήποτε κόστος γι' αυτούς, εφόσον η αρχή τους είναι: «Ο ΣΚΟΠΟΣ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΑ ΜΕΣΑ»... Όλοι αυτοί οι δολαριοσεβόμενοι προσκυνητές της ύλης, ανεξάρτητα από πού κρατάει η σκούφια τους ή τι σήμα καρφιτσώνουν στο πέτο τους, αν λέγονται: «CΟCA CΟLΑ», ή «εφτά αδελφές» (G 7) ή ό,τι άλλο θέλετε, ο στόχος τους είναι ο ίδιος και μια δουλειά ξέρουν να κάνουν· να μετατρέπουν τους αδύναμους σε πτώματα και μετά να τα πατάνε... Να γιατί τούτο το κατάντημα ματώνει την καρδιά μου...» καταλήγει ο Α. Γόντικας, όπως ματώνει κι η καρδιά της πατρίδας μας.Όπως ματώνει αυτό το «πλιάτσικο» και η ολυμπιοκαπηλεία των ολυμπιοκάπηλων τρωκτικών και αρπαχτικών, τις ψυχές και καρδιές όλου του λαού και σύμπαντος του ελληνισμού, των μεταναστών, και φυσικά της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών των Πέντε Ηπείρων, που είναι η κιβωτός της διασποράς...

Και τέλος όπως ματώνει και η καρδιά της Ευτυχίας Ζορμπά-Πλακιά που πλημμυρίζει από αγάπη για την πατρίδα, από αγάπη τρυφερή για τον άνθρωπο, από αγάπη για τα χρώματα, για τη φύση, τα νερά, τις κερασιές, από αγάπη -σαν μικρού παιδιού και αθωότητα- για το πονηρούλικο μυρμηγκάκι, το ξετρελαμένο χαρωπό αρνάκι, το βιαστικό λαγουδάκι...Όπως ματώνει η ψυχή της Ευτυχίας Ζορμπά-Πλακιά, που περιμένει με τόση λαχτάρα τα χελιδόνια της άνοιξης. Όπως περιμένει -με άλλα λόγια- την άνοιξη και Ανάστασή μας, των συνανθρώπων μας, της πατρίδας, των απανταχού ελλήνων στον πλανήτη, των απανταχού -των πέντε ηπείρων-λαών.

Κι όσο αργεί να...ξημερώσει -αργεί αυτό το ξημέρωμα- έτσι της έρχεται της φίλτατης Ευτυχίας να τραβήξει κατά την εκκλησιά και ν' αρχίσει να βαράει την καμπάνα και «ντάγκα- ντούγκα» μέρα μεσημέρι για να ξυπνήσει τους Χριστιανούς, όλον τον κόσμο από την απάθεια, την αδιαφορία, τον φαρισαϊσμό, την κακία τα μίση, τις έχθρες, τις όχτρητες στις καρδιές, τη διχόνοια, το βόλεμα, την αφασία και μαζί με την Ευτυχία, άλλες δέκα και εκατό και χίλιες Ευτυχίες να τραβήξουν κατά τις εκκλησιές και ν' αρχίσουν να βαράνε κι αυτές άλλες εκατό και χίλιες καμπάνες, όπου γης, για να ξυπνήσουν όλη την υφήλιο και να φέρουν, να φέρουμε την Αγάπη, την 'Ανοιξη της Αγάπης και της συναδελφοσύνης, το βασίλειο της Ελευθερίας που η σημαία θα γράφει με πολύ μεγάλα και φωτεινά γράμματα:

Τέλος στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, γιατί οι άνθρωποι και οι λαοί δεν γεννήθηκαν για να μισούν αλλά ν' αγαπούν!

«Ουκ εα με καθεύδειν το της ΕΕΛΣΠΗ μεγαλείο της».

Γράφαμε στο πρώτο μέρος, πως είναι καταπληκτικό το πώς κατάφεραν αυτοί που είχαν την έμπνευση και πήραν την πρωτοβουλία να «κτίσουν» κόντρα στα εμπόδια και στον εφησυχασμό, κόντρα σε ένα πνεύμα βολέματος και παραίτησης απ' τα κοινά, τη διάθεση για αγώνα και συλλογική δράση, (πως κατάφεραν) και «έκτισαν» αυτήν την Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών στις εσχατιές των Πέντε Ηπείρων...και γράφαμε -εισαγωγικά- ότι τους αξίζει τιμή και θαυμασμός, ανυπόκριτος. Σε όλους και όλες που πρωτοστάτησαν και στη συνέχεια έδωσαν κι άλλοι κι άλλες το ΠΑΡΩΝ, στην ΕΕΛΣΠΗ.
Στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΌ ΑΦΙΕΡΩΜΑ 2004» ακτινοβολούν και πυρπολούν τις ψυχές και τις «κοιμισμένες» συνειδήσεις, οι «πύρινες» σκέψεις -όλο στοχασμό και ευαισθησία - της συναδέλφισσάς μου Ελευθερίας Μπέλμπα:

Λοιπόν; Προς τι και η διδασκαλία του ιστορικού των Ολυμπιακών Αγώνων, λέει η φιλτάτη Μπέλμπα Ελευθερία, στο Ολυμπιακό αφιέρωμα: «Πρός τους ολυμπιακούς αγώνας εν Αθήναις, 2004» και γιατί «τόση αποσιώπηση και τελικά η απόρριψη της διάθεσης αναχαίτισης των εχθροπραξιών...»
Τι φαρισαϊσμός ! Μια γιορτή -παγκόσμιας αθλητικής εκδήλωσης και ειρήνης (υποτίθεται) να την «κουμαντάρουν» οι πολυεθνικές, οι κερδοσκόποι και καιροσκόποι,(η Ολυμπιακή φλόγα με τη σημαία της «COCA COLA», τι ξεφτίλα) και να την «προστατεύουν» οι Μυστικές Υπηρεσίες, οι κατασκοπευτικές κάμερες και η πολεμική μηχανή των «πολέμαρχων» του ΝΑΤΟ!!
Κι έτσι, αντί για ειρήνη και γιορτή οι Ολυμπιακοί στην Αθήνα γίνονται «πόλεμος» και πλιάτσικο!! και καπηλεία και εμπόριο και ντοπάρισμα...Και όλα τα άλλα περί ιδεών και αθλητικού ιδεώδους και αρχαίου πνεύματος αγνού, και εκεχειρίας, είναι για φτηνή κατανάλωση και αισχίστη προπαγάνδα, που αποκοιμίζει και αποβλακώνει, που επιδρά ως ναρκωτικό και όποιο.
Το σκεφτόμαστε στην κοιτίδα των Ολυμπιακών, την Ελλάδα, την Αθήνα και Ολυμπία, εδώ που γεννήθηκαν, οι εταιρίες και πολυεθνικές να βάλουν την «ταφόπλακα». Ναι στον τόπο της καταγωγής τους...με όλες τις «τιμές». (Δηλαδή τις ατιμίες και ξεφτίλες).
Το φανταζόμαστε, αγαπητή μου Ελευθερία, στην Ολυμπία και στην Αθήνα, να κυματίζουν ψηλά οι σημαίες των «ενωμένων» εθνών των πέντε ηπείρων και απ' τη Σούδα της Κρήτης οι αμερικανοί πολέμαρχοι της «συμμορίας» του Μπους, Ράμσφελτ, Τσένι, Γούλφοβιτς, της Κοντολίζα Ράι(χ)ς, να σηκώνουν τα αεροπλάνα και να εξορμούν σε ξένες χώρες και να σκοτώνουν, να δολοφονούν με κυνισμό, εν ψυχρό, τους λαούς, να θάβουν κάτω απ' τα ερείπια μικρά παιδιά, γυναίκες, γερόντους, τον άμαχο πληθυσμό. Για ποια Ολυμπιάδα και για ποιο πνεύμα μιλάμε; Για τα «ΖΗΤΩ» στα στάδια, που δεν μπορούν -όπως και να το κάνουν- να σκεπάσουν τα βογκητά των βασανιστηρίων στη Βαγδάτη, στις φυλακές -κολαστήρια του Αμπού Γκράιμλ, στην Καμπούλ, στην Τουρκία των «λευκών κελιών», στα αμερικάνικα 'Αουσβιτς, τα Γκουαντανάμο.
Εδώ η πέννα των συγγραφέων, των ανθρώπων του πνεύματος, πρέπει να είναι «μαστίγιο» κατά των «μαφιόζων» της Νέας Αταξίας Πραγμάτων, κατά των νεο-ναζιστών, των νεο-βαρβάρων. Πέννα ασυμβίβαστη... στους πλανητάρχηδες και πολιτικούς -υποτελείς που «μηδίζουν» στους σταυρωτήδες των λαών, που ενδίδουν στις εταιρίες των «μεταλλαγμένων» και τα σκοτεινά εργαστήρια της «λοβοτομής» των μαζών.
«Δεν με απασχολεί η αθανασία του Ολυμπιονίκη - Τι να την κάμω; Αστεία πράγματα » λέει η Ελευθερία Μπέλμπα. Ναι. Αστεία πράγματα. Όταν ο θάνατος, η ανασφάλεια, το πνεύμα της αλλοτρίωσης, το εσωτερικό κενό, ο εγκλωβισμός στα αδιέξοδα, τα υπαρξιακά προβλήματα, ο κατακερματισμός των μαζών και κινημάτων, τα αδιέξοδα των εξόδων από την πολυσχιδή βαθιά και βαριά κρίση, κρίση και των αγώνων και των μαζικών εξεγέρσεων, όταν όλα μας γίνονται «κόμπος» και εσωτερική αναστάτωση και βραχνάς και εφιάλτης και πόνος...
Αστεία πράγματα... οι φιέστες, το «γκρέμισμα των τειχών», τα χρυσά μετάλλια, οι πρωτιές, η υποκρισία των «αθανάτων» της Δ.Ο.Ε, που μας «πουλάνε»- μέσω πανηγυρικών λόγων - τις μπούρδες τους για τις δήθεν μεγάλες ιδέες, το Ολυμπιακό αθάνατο πνεύμα, τα Ολυμπιακά ιδεώδη, την ειρήνη !...τάχα τις ανθρώπινες αξίες τάχα, την ευγενή άμιλλα τάχα. Ποιοι οι βαρόνοι του χρήματος; Τα αφεντικά των Ολυμπιακών που καπηλεύονται και εμπορεύονται τον Ολυμπισμό και τις ιδέες του.
Σοβαρά πράγματα, όμως η εξέγερσή μας. Η αφύπνιση των συνειδήσεων. Η αποκάλυψη στις μάζες της καπηλείας των αφεντικών και των πολιτικών, που εν ονόματι των στοιχημάτων και της «μεγάλης ιδέας» τάχα, εξευτελίζουν τις αξίες, ιδέες, οράματα, θεσμούς, τον ΑΝΘΡΩΠΟ... Λερώνουν τον Ολυμπισμό και πολιτισμό. Κτυπούν βίαια τα κινήματα των λαών, πνίγουν δικαιώματα των εργαζομένων, εκτρέφουν την ανεργία, καταργούν ελευθερίες, σηκώνουν πολέμους. Πουλάνε όπλα δισεκατομμυρίων και γονατίζουν λαούς με τους δυσβάστακτους εξοπλισμούς, είναι οι υπαίτιοι της προσφυγιάς, οι ανάλγητοι της μετανάστευσης.
Εντυπωσιάζει ο ουμανισμός, η ευαισθησία, ο προβληματισμός, ο συναισθηματισμός, το κριτικό πνεύμα, η λεπτότητα, η ανησυχία και η φιλοσοφική θεώρηση της Μπέλμπα Ελευθερίας.
Όπως εντυπωσιάζει και το γράψιμο του Δημήτρη Ζαχαρόπουλου, του πατριδολάτρη και ταυτόχρονα πολίτη όλου του κόσμου. Το κάλεσμα της ΕΙΡΗΝΗΣ, η καρδιά, η ουσία, το μήνυμα προς όλους και όλες, σ' όλον τον πλανήτη «Ω! Παίδες Ελλήνων...Ω παίδες ανά τον κόσμο! Ω παίδες της διαφορετικότητας...» Ιτε παίδες εμπρός παιδιά όλου του κόσμου κάτω από τον ίδιο ήλιο, κάτω από τον ίδιο ουρανό. « Ευελπιστείτε ένα καλύτερο κόσμο, πιο δίκαιο, πιο ανθρώπινο, πιο ευαίσθητο χωρίς πολέμους, χωρίς πλανητάρχηδες, χωρίς ρατσισμό, φασισμό, ξενοφοβίες, εξαρτήσεις, πολεμικούς και στρατιωτικούς εξοπλισμούς, χωρίς την κοινωνική μάστιγα της ανεργίας και των ναρκωτικών, χωρίς κοινωνικές ανισότητες, χωρίς τη ραδιενέργεια και τις τοξικές ουσίες που σκοτώνουν. Χωρίς σκοταδισμούς, όπως λες φίλτατε Δημήτρη Ζαχαρόπουλε, χωρίς εγκλεισμούς στα κάτεργα της παγκοσμιοποίησης, χωρίς τα «λευκά κελιά», τα στρατόπεδα-κολαστήρια στο Ιράκ, Στο Αφγανιστάν, στην Παλαιστίνη, παντού και χωρίς τις μολυσμένες ρατσιστικές και φασιστικές «ιδέες».
Συγκλονιστικό και το ποίημά σου, φίλτατε Δημήτρη, για την παρα-Ολυμπιάδα, όπου η κραυγή σου! για τα άτομα-αθλητές είναι συγκλονιστική. Όπου η ευαισθησία σου για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, στέλλει τα πιο ωραία μηνύματα σ' όλον τον πλανήτη, το μήνυμα του Ολυμπισμού που δεν κάνει διακρίσεις, το μήνυμα της ανθρωπιάς, της συναδέλφωσης, το μήνυμα της αγάπης, των πανανθρώπινων αξιών, το μήνυμα της αλληλεγγύης και ισοτιμίας όλων των ανθρώπων στις κοινωνίες. Το μήνυμα τέλος της στοργής για τα παιδιά όλα τα παιδιά, γιατί και μόνο ένα παιδί είναι κόσμος ολόκληρος. Ιτε παίδες Ελλήνων και όλων των λαών,
για έναν κόσμο ειρήνης και παγκόσμιας αδελφοσύνης.

Το κάλεσμα αυτό μας κάνει πρώτη απ' όλες τις ενώσεις, η Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών των πέντε Ηπείρων. Χρέος όλων μας, να την κάνουμε πιο πλατειά, πιο μαζική, πιο ενωτική και κυρίως μαχητική.

Οι καιροί ου μενετοί.

Αντώνης Πρεκατές, φιλόλογος
Τρίκαλα 06.07.2004
Απόλλωνος και Γαριβάλδη
42100 Τρίκαλα
Τηλέφωνο 24319 76176