η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

        γράφει ο βάϊος Φασούλας

«ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ - ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ»

Μετά από το διάβασμα του πρώτου του βιβλίο, «ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ», Πράγα, Μάρτης 1998, ένα δεύτερο βιβλίο έφτασε στα χέρια του γράφοντα, υπό τον τίτλο: «ΝΟΣΤΙΜΟ ΗΜΑΡ».

Το απτόητο παιδί της Θύελλας, -όπως σωστά τον χαρακτήρισαν κάποιοι συμπατριώτες των γραμμάτων και των τεχνών και όπως βγαίνει μέσα από τα έργα του- Έλληνας συγγραφέας και των δυο έργων, Λυσίμαχος Χρ. Παπαδόπουλος, στην προσπάθειά του να μας δώσει παραστατικές και πραγματικές εικόνες της δεκαετίας του 1940, έχει δώσει τον καλύτερο εαυτό του. Κι αυτό όχι για να προβάλει το δικό του πρόσωπο ή την ιστορία του (όπως συνηθίζεται σήμερα από πολλούς συγγραφείς-λογοτέχνες, ιδιαίτερα γηγενείς) αλλά για να δώσει όλες τις διαστάσεις, όπως αυτές προέκυψαν από την εμφύλια ζοφερή εποχή (1944-1949) και την Οδύσσεια των Ελλήνων Προσφύγων.

Προσπάθεια που αξίζει κάθε θαυμασμό και έπαινο, προσπάθεια που ξεσηκώνει όλα τα συναισθήματα των Ελλήνων Προσφύγων και αυτών που αναγκάστηκαν να υποστούν το διωγμό και να χάσουν τα πάντα (οικογένεια, Πατρίδα, περιουσίες κλπ) αλλά και των συγγενών που έμειναν στα χωριά τους και ταλαιπωρήθηκαν ακόμα περισσότερο στην ίδια τους Πατρίδα από τις τότε μισαλλόδοξες κυβερνήσεις μέχρι των ημερών των μαύρων Συνταγματαρχών.

Αναμφισβήτητα ο Λ. Π. έζησε πολλές ψυχικές αναταραχές γράφοντας τα δυο βιβλία του, αφού κάτω από το βαρύ πέπλο της Προσφυγιάς αναγκάστηκε να ζήσει και πάλι όλη την Οδύσσεια της εποχής και τη μοίρα των Προσφύγων. Επί πλέον αναζωογόνησε και την Ιστορία δίνοντάς της σελίδες που θα μείνουν ανεξίτηλες στα περάσματα των αιώνων.

Μια, κατά την άποψή μου, Ανάταση για την Ελληνική ψυχή, που κυνηγήθηκε ξεδιάντροπα και ανελέητα, δολοφονήθηκε και προδόθηκε. Σκηνές απάνθρωπα αφόρητες που διαδραματίστηκαν χάρη στο φασισμό και ανεξίτηλα φωτογραφίστηκαν από Έλληνες, πατριώτες-μάρτυρες στην ξενόφερτη και ανώμαλη μισητή εποχή.

Από τη μια για πολλούς, που θα διαβάσουν τα έργα του, θα είναι ένας ξεχωριστός έπαινος, μια κρούση απαράμιλλης τόλμης και ρεαλισμού που θα δουν της εποχής τα «θαύματα» και από την άλλη θα δουν τη φυσική τέχνη του λόγου να σφυρηλατεί την επιμονή και υπομονή, που δείχνει τους λόγους της Προσφυγιάς και την παραμονή σε ξένες Πατρίδες, που αποδείχτηκαν όχι μόνο ξένες, αλλά στοργικές σαν μητέρες και αδελφές. Χώρες του πρώην «σιδερούν παραπετάσματος», όπως η σημερινή Τσεχία, στιγματισμένες από κάθε άποψη από τον «λαμπρό» και «πολιτισμένο» κόσμο της Δύσης. Χώρες που «βομβαρδίστηκαν» ανελέητα με την πιο βρώμικη προπαγάνδα της Δύσης, ήταν αυτές που φιλοξένησαν τους Πρόσφυγες, που τους περιέθαλψαν και τους έκλεισαν τις πληγές και τους έδωσαν ψωμί και δουλειά και στέγαση, που τους μόρφωσαν και τους εξασφάλισαν με πτυχία όλων των επιστημών κάνοντας το Ελληνικό στοιχειό ακόμα πιο παντοδύναμο, ακόμα και στους χώρους του «Σιδερούν παραπετάσματος»!

Δε θα αναλύσουμε εδώ τα δυο Ιστορικά και διαχρονικά έργα του συγγραφέα και τους λόγους που γονάτισαν και ντρόπιασαν την Ελλάδα και ξερίζωσαν τον Ελληνισμό μέσα από ένα μισαλλόδοξο κλίμα. Ένα κλίμα που προέκυψε γιατί οι Έλληνες να θέλουν να ζουν λεύτεροι κάτω από το δικό τους ήλιο. Δε θα αναλύσουμε τι νιώσαμε στις γνωστές λέξεις, όπως «παιδομάζωμα» των παιδιών από τους «συμμορίτες» και άλλα σαχλά. Αλλά θα πούμε ότι ένα παιδομάζωμα έγινε όντως στην Ελλάδα από τα τότε παλάτια των βασιλιάδων, που μάντρωσαν τα ορφανά του εμφυλίου στα «ιδρύματα» της Φρειδερίκης με σκοπό τον γενιτσαρισμό τους για τη συντήρηση και τροφοδότηση του μόνιμου μίσους και διχασμού μεταξύ των Ελλήνων.

Έργα όπως τα: «ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ» και το «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ» είναι έργα και αφορούν όλους τους Έλληνες. Μέσα απ’ αυτά τα έργα, πέρα από τη γοητεία και το κάλος των αγωνιστών της Προσφυγικής Οδύσσειας και το ανάστημά τους, θα βρούμε και τα πολλά γιατί, όπως και τούτο: Γιατί έγινε ο εμφύλιος σπαραγμός; και γιατί, ενώ όλοι οι Έλληνες αγωνίστηκαν για να διώξουν τον κατακτητή και να φέρουν την ελευθερία, μίσησε ο ένας τον άλλον; Μέσα απ’ αυτά τα βιβλία δίνονται εξηγήσεις. Καθώς οι σελίδες τους συγκρούονται με την εποχή αντικατοπτρίζουν μια ωμή πραγματικότητα σε βάρος της Πατρίδας μας, την οποία μπορούσε να αποφύγει!

Αγαπητοί αναγνώστες, «δεξιοί» και «αριστεροί» ο γράφοντας δεν είναι κριτικός. Αλλά επειδή για μας τους Έλληνες της Διασποράς, είτε είμαστε πρόσφυγες, είτε είμαστε μετανάστες, δυστυχώς, δεν υπάρχουν κριτικοί να ασχοληθούν με τα γραφτά μας, που πολλά απ’ αυτά θα έπρεπε να βρίσκονται μέσα στα σχολειά μας, σχολιάζουμε οι ίδιοι τα έργα μας. Και δεν ασχολούνται με τα έργα μας επειδή σκιάζονται και τρομάζουν. Έτσι κι εμείς αποκτούμε όχι μόνο τον τίτλο του «κριτικού» αλλά και του κοινωνικού ανατόμου.

Βάιος Φασούλας
Γερμανία, Φλεβάρης 2003

Βιογραφικό σημείωμα
ΛΥΣΙΜΑΧΟΣ ΧΡ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

«ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ - ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ»

Γεννήθηκε στο Βοτάνι Καστοριάς το 1915. Δάσκαλος. Στην Εθνική Αντίσταση ΕΑΜ-ΕΛΑΣ (1941-1944). Απολύθηκε, διώχτηκε, φυλακίστηκε (1945-1946). Στο ΔΣΕ Λαϊκή Αυτοδιοίκηση(1947-1948). Πολιτικός πρόσφυγας στην Τσεχοσλοβακία (1949). Εργάστηκε στην υπηρεσία των Ελληνόπουλων (ΕΒΟΠ) και στην ελληνική εκπομπή του Ραδιοσταθμού Πράγας. Δίδαξε ελληνικά στα Ελληνόπουλα και στη Σχολή Ξένων Γλωσσών Πράγας. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία σε μεταφράσεις ελληνικών έργων στα τσέχικα, τσέχικων και σλοβάκικων στα ελληνικά. Έγραψε λογοτεχνικά άρθρα και χρονογραφήματα δε ραδιοφωνικέ εκπομπές και περιοδικά. Με τη σύζυγό του μετάφρασαν στην τσέχικη γλώσσα σειρά ελληνικών λογοτεχνημάτων του Κ. Βάρναλη, Κ. Κοτζιά, Εμ. Ροΐδη, Κ. Ασημακόπουλου, Γ. Θεοτοκά, Χρ. Λεβάντα, Κ. Βαλέτα, και τη μεγάλη ανθολογία που περιέχει 42 νεοελληνικά διηγήματα ισάριθμων σύγχρονων συγγραφέων με το τίτλο: «Θάλασσα η μοίρα μας». Τα βιβλία «ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ» και «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ». Διηγήματα, (ανέκδοτα). Εργάστηκε σε διάφορα όργανα της Προσφυγιάς. Επίτιμος Πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας Πράγας. (Αντιγραφή από το βιβλίο: «ΝΟΣΤΙΜΟΝ ΗΜΑΡ» Πράγα, Νοέμβρης 1999).

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ