η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

ΤΑ ΣΜΥΡΝΕΙΚΑ ΑΝΘΗ
ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ ΓΗΣ-ΜΑΡΓΗΣ
Μαρίτσα Σπύρου

Σελίδες 96 σχήμα 14X21

Όχι μόνο ανθρώπινο, όχι μόνο συγκινητικό ή συναισθηματικό, αλλά κάτι από όλα και κάτι ακόμα περισσότερο.
Ένα παιδί της τρίτης γενιάς Σμυρνιών, αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει για την πρώτη και δεύτερη γενιά και να ομολογήσει απερίφραστα, ότι αισθάνεται υπερήφανο για τους προγόνους του, για εκείνους που το δίδαξαν Ελλάδα και Ορθοδοξία.
Αυτούς ακριβώς τους συλλογισμούς αλλά και άλλους πολλούς, γενά το βιβλίο της Μαρίτσας Σπύρου, που κυκλοφορεί τις μέρες αυτές με τη φροντίδα της Εταιρείας μας.
Τίτλος του "Τα Σμυρνέϊκα άνθη της μάνας γης-Μαργής". Τα έσοδά του θα διαθέσει η συγγραφεύς σε φιλανθρωπικούς σκοπούς, στην Κων/πολη και αλλού.
Γράφει λοιπόν μεταξύ άλλων η κ. Σπύρου: "Η Μικρασιάτισσα μάνα που έχει αφήσει πίσω της την κόλαση της φλεγόμενης και αιματοβαμμένης Σμύρνης, πατά στις κρύες πλάκες του Πειραιά και κρατά στα χέρια της ό,τι πολυτιμότερο της έχει απομείνει μαζί με την αξιοπρέπειά της: ένα μπουκέτο Σμυρνέϊκα άνθη, τα παιδιά της.
’ραγε, τα δύσκολα τέλειωσαν ή μόλις τώρα αρχίζουν;"
Ερώτημα που απασχολούσε τότε όλους τους πρόσφυγες και που η ζωή τους εδώ, απέδειξε, ότι δυστυχώς τα δύσκολα ξανάρχιζαν και μάλιστα σε πολλές και ποικίλες μορφές.
Περιττεύει όμως η παρουσίαση, όταν η εισαγωγή με αποδέκτη την Ελλάδα, είναι τόσο περιεκτική. Την αναδημοσιεύουμε ως έχει:
"Μάνα, που τα παιδιά σου βρίσκονται απανταχού της γης, υπάκουα, καλοπροαίρετα, στεριώνουν και αναπτύσσονται. Όταν όμως οι εχθροί θυμώσουν, όταν το μυαλό τους θολώσει και η καρδιά τους γεμίσει εμπάθεια, τότε τα παιδιά σου μάνα, πού αλλού θα κουρνιάσουν;
Οι Ίωνες, Έλληνες ως το κόκκαλο, τη μάνα γύρεψαν να βρουν και το χώμα της να φιλήσουν. Μα η μάνα κουρασμένη, γερασμένη τους απάντησε:
- Κι εγώ παιδιά μου φτωχειά είμαι· πώς να σας αναθρέψω; Δεν έχω το κουράγιο ούτε να σας κανακέψω. Να, εδώ καθήστε, αλλά τίποτε άλλο μη ζητήστε. Δεν έχω αντοχή, δύναμη, πλούτο· δεν έχω μέσα μου τίποτα να βγάλω να σας δώσω.
-Μη νοιάζεσαι μάνα· δεν μας βλέπεις εμάς; Κουτσουρεμένοι είμαστε, και όμως δεν μοιρολογάμε, γιατί φέραμε μαζί μας "θησαυρόν αδαπάνητον". Τις εικόνες μάνα, τον Χριστό και την κυρά μας τη Δέσποινα· και τόσους αγίους. Έχουμε μαζί μας τους καλύτερους συμμάχους μάνα Ελλάδα. Οι άλλοι όλοι λακίσανε· μας βλέπανε να κολυμπάμε απεγνωσμένα, να πιαστούμε απ' τα καράβια τους, και μας κόβανε τα χέρια. Ετούτοι εδώ οι άγιοι δακρύζανε μαζί μας· και το δάκρυ τους, έριχνε βάλσαμο στις πληγές μας.
Μαζί με τις εικόνες μάνα, φέραμε κι ένα σακκούλι πράματα για σένα. Με αυτά θα πάρεις πάνω σου· θα νοιώσεις υπερήφανη για τα παιδιά σου, και πλούσια και ζηλευτή. Μόνο, κοίτα μάνα Ελλάδα, μην τα χάσεις αυτά τα δώρα τα πολύτιμα, γιατί κάποιοι άλλοι θα τα βρούνε κι εμείς θα μείνουμε φτωχοί, και οι άλλοι θα γελούνε. Οι πραμάτειες μας μάνα είναι το χαμόγελο, η αισιοδοξία, η πίστη στον Θεό, η εργατικότητα, η καλλιτεχνία, η δημιουργία, η ευγένεια, η φιλοξενία. Τα έθιμά μας μάνα τα όμορφα και, τόσα άλλα ακόμη που ψάχνοντας το σακκούλι μας θα τα ανακαλύψεις όπως, την αγάπη για τον συνάνθρωπο και την τιμή της σημαίας της γαλανόλευκης. Τον σεβασμό στον Εθνικό μας Ύμνο και την προσευχή πριν από κάθε μας δουλειά.
Εσύ μας έδωσες τη γη
κι εμείς σου φέραμε ζωή!

http://www.eptalofos.com.gr/new.html 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 ΑΡΧΕΙΟ