η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Τα βαμμένα νύχια του Ασκληπιού
Μια καταγγελία

Κι ενώ η εξάρθρωση της τρομοκρατίας της17Ν αναδιπλώνεται και ξεδιπλώνεται, και τα ΜΜΕ βρήκαν τη χαρά τους, ο Ελληνικός τόπος μετεωρίζεται και παγιδεύεται σε γκρίζους ουρανίσκους. Ως βορά πλέον, η τρομοκρατία, στα χέρια των μεγάλων κομμάτων χρησιμοποιείται και σερβίρεται σαν παστουρμάς ή σαν χαρούπι στους πολίτες, έτσι που να μη βλέπουν τίποτε άλλο, ενώ ο προεκλογικός αγώνας για την Τ. Α. και Ν.Α. δίνει τη δική του ξεθωριασμένη διάσταση.

Αύγουστος, λοιπόν, και βρισκόμαστε στα Τρίκαλα, μια πόλη που έχει να παρουσιάσει τον πλούτο μιας τεράστιας πολιτιστικής κληρονομιάς για την οποία, κατά τα φαινόμενα, κάποιοι Τρικαλινοί συμπολίτες δε δίνουν δεκάρα.

Τρίκαλα, γενέτειρα του Ασκληπιού και γενέτειρά μου. Εδώ και λίγες ημέρες που βρίσκομαι στον τόπο μου, τον οποίο εδώ και δεκαετίες στερήθηκα, ήρθα να προσκυνήσω τον Ασκληπιό και να τον θαυμάσω, όπως η πολιτιστική μας Ιστορία απαιτεί κι εμείς οφείλουμε. Βλέποντάς τον κανείς να βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια άλλη «τρομοκρατία», πρωτόγνωρη, άγρια και παράδοξα ξεπεσμένη, εκτός από τον προαναφερόμενο κομματικό αποπροσανατολισμό των πολιτών-δημοτών, νιώθει ιδιαίτερα άσχημα, ντροπή και διαπιστώνει κι έναν πολιτισμικό ξεπεσμό.

Ο ανδριάντας του στέκει εκεί με βαμμένα νύχια, πάνω σ' ένα βάθρο βαμμένο με ποικίλα χρώματα και «στολισμένο» με σύμβολα, καλώδια ξηλωμένα και άλλες ολόγυρα βρωμιές, και αναρωτιέται κανείς, αν σ' αυτόν τον τόπο υπάρχουν ακόμα αρχές. Πώς να κατανοήσει κανείς αυτόν τον απαράδεκτο και άγριο υποβιβασμό, αυτήν την πολιτισμική αδιαφορία κι αυτή την υποκουλτούρα;

Θυμίζουμε πως το τρίτο Συνέδριο των αποδήμων Τρικαλινών, που φτάνει σε λίγες ημέρες στην πόλη μας, τιμά τον Ασκληπιό.

Οι απόδημοι Τρικαλινοί, οι «πρεσβευτές», όπως μας αποκαλούν, καλέστηκαν και πάλι στο εν λόγω Συνέδριο, να φέρουν τα θέματά τους προς συζήτηση. Πολλοί από μας φέρνουν θέματα πολιτισμικού χαρακτήρα. Το θέαμα αυτό, που εκτίθεται στον ποταμό Ληθαίο, δεν μπορεί να αφήσει αδιάφορο τον απόδημο Τρικαλινό.

Κάνουμε λοιπόν την εξής έκκληση: να αποκατασταθούν αμέσως τα βαμμένα νύχια του Ασκληπιού και να αφαιρεθούν όλα τα χρώματα, τα αυτοκόλλητα και τα συνθήματα από τις αρμόδιες αρχές, αφήνοντας τις οποιεσδήποτε δικαιολογίες κατά μέρος. Οι τοπικές κοινωνίες δεν έχουν δικαίωμα να αδιαφορούν για την κληρονομιά που τους βαραίνει. Δεν έχουν δικαίωμα να την αποποιηθούν. Κάποτε πρέπει και αυτό να γίνει επιτέλους αντιληπτό. Πριν κλείσουμε το θέμα μας, να επισημάνουμε κι ένα άλλο φαινόμενο: αυτό της εγκατάλειψης!

Μιλάμε για την εγκατάλειψη που αντικρίσαμε στον ζωολογικό κήπο του Προφήτη Ηλία. Δεν γνωρίζουμε τα προβλήματα του Δήμου, αλλά η εικόνα του κήπου είναι απαράδεκτη. Μα γιατί τέτοια αδιαφορία; Ποια είναι επιτέλους τα ενδιαφέροντά μας;

Ενδεχομένως να επανέλθουμε με παρατηρήσεις και επισημάνσεις, σχετικά με τα ζητήματα, που αφορούν δημότες και άρχοντες της πόλης. Διότι θεωρούμε ότι η πολιτική μιας Χώρας ξεκινά μέσα από την τοπική εξουσία. Αν νοικοκυρέψουμε πρώτα το σπίτι μας, θα νοικοκυρέψουμε και τον τόπο ολόκληρο.

Ε. Ε.-Ελλάδα, Τρίκαλα,11.08.2002
www.fasoulas.de
vaios@fasoulas.de

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ