η φωνή σου

η στήλη μας

Γερμανία: η άλλοτε Χώρα της επαγγελίας, η Χώρα των μεταναστών και το προπύργιο της παγκόσμιας οικονομίας, η Χώρα των κοινωνικοπολιτικών αντιφάσεων και προστριβών, Χώρα που παρόλες τις αντιξοότητες και ανισότητες της «χρυσής» εποχής του τελευταίου τέταρτου του 20^ου αιώνα σε μεγάλο βαθμό έδειξε τη δημοκρατικότητα και τον πολιτισμό της. Και τέλος, νυν Χώρα, που κρατεί τα γκέμια της Ε.Ε., οι προδιαγραφές της, όπως αυτές παρουσιάζονται στον ορίζοντα του 21^ου αιώνα και της Ε.Ε. γενικότερα, δεν είναι οι καλλίτερες. Παρόλο που η δημοκρατική της πορεία στους τομείς όλων των συνταξιοδοτικών ταμείων και της ιατρικής περίθαλψης αποτέλεσε θετικό σημείο αναφοράς διεθνώς, (οφείλουμε να της το αναγνωρίσουμε) ακριβώς σημείο αναφοράς αποτελεί και σήμερα αλλά από κάθε άποψη αρνητικό. Η πολιτική της στους δυο προαναφερόμενους τομείς εκδηλώθηκε με τις περικοπές σε βάρος των εργαζομένων και των ταμείων τους και αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα σήμερα στους ίδιους τομείς, στη Γερμανία είναι περασμένα και οι δυσκολίες που παρουσιάζονται σε όλους τους τομείς διευρύνονται με ταχύτητα.
Ασφαλώς στο τέλος της τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα η ωμή εισβολή του κεφαλαίου αποτέλεσε το τελικό χτύπημα, όπως άλλωστε φαίνεται στις εκρηκτικές εκφάνσεις της καθημερινότητας. Η εγκαθίδρυση της ιδιωτικοποίησης από τη μια και η ωμή επέμβαση του τραπεζιτικού συστήματος από την άλλη (μάλιστα από σοσιαλιστικές κυβερνήσεις στο σύνολο) αποτέλεσαν την απαρχή της οικονομικοκοινωνικής στρωματοποίησης και των πολιτών της και των άλλων εθνοτήτων.
Η πολιτική, «το μεγάλου ψάρι τρώει το μικρό» ξεκίνησε με τις ιδιωτικοποιήσεις που οι ιδιώτες (καλή τους ώρα) θέλησαν να «νοικοκυρέψουν» τα κράτη της Ε.Ε. και γενικότερα της Δύσης τα οποία στραγγάλισαν στην κυριολεξία. Αποδείχτηκε και αποδεικνύεται καθημερινά ότι παραδόξως το μεγάλο ψάρι φαγώθηκε από το μικρό κι αυτό ήταν το Κράτος. Παράδειγμα το Γερμανικό ταχυδρομείο την πλήρωσε, ίσως, ακριβότερα. Αυτή τη στιγμή σε μικροπολιτείες τα ταχυδρομεία στεγάζονται σε αποθήκες (περιοχή Νυρεμβέργης)οι υπάλληλοι έχουν αραιώσει και ο ταχυδρόμος δουλεύει πολύ με ποδήλατο. Είναι ο μόνος που τρέχει με το ποδήλατο σαν αφηνιασμένο άλογο. Μήτε καλημέρα δεν προλαβαίνει να σου πει. Πάνω κάτω το ίδιο παρατηρείται και στους τραπεζοϋπαλλήλους (πολύ δουλειά, περιορισμένος χώρος εργασίας κλπ) και βεβαίως τις περικοπές δεν απέφυγαν ούτε αυτοί.
Στην αγορά εργασίας οι μεθοδεύσεις με εποχιακούς εργάτες, περιορισμένος χρόνος εργασίας, περικοπές κλπ δεν μπορούν να σκεπάσουν το κεντρικό χάσμα της ανεργίας, που η στάθμη της μόνο αναβαίνει, ενώ το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό, σ' αυτή την περίπτωση ισχύει. Δηλαδή συγχωνεύσεις επιχειρήσεων κάθε είδους με αποτέλεσμα πολύ κόσμος να βρίσκεται στο δρόμο. Σε συνδυασμό με τις πονηρές τραπεζοπολιτικές, όσες επιχειρήσεις δεν συγχωνευτούν με άλλες τότε, μην αντέχοντας στις πιέσεις του μεγάλου κεφαλαίου και της ανταγωνιστικότητας θα κλείσουν!
Πρόσφατα στη Γερμανία ο κατασκευαστικός κολοσσός Philipp Holzmann, οδηγήθηκε στη χρεοκοπία και οι γερμανικές τράπεζες αρνούνται να βοηθήσουν. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η κατασκευαστική εταιρία είναι 150 χρόνων ζωής. Η καθαρή πολιτική των τραπεζών (κοινώς λεηλασία) φαίνεται και σε άλλους τομείς, ιδιαίτερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, οι οποίες μία μετά την άλλη κλείνουν από χρεοκοπία και μένουν αβοήθητες. Και να προσθέσουμε και την εφορία που τα τελευταία χρόνια έχει σκληρύνει με τα δικά της μέτρα από καθυστερήσεις πληρωμών.
Έτσι, μ' αυτά και άλλα πολλά φτάσαμε στο σημείο να ζούμε σε αυτού καθαυτού καθεστωτικές χώρες ή αν θέλετε σε «σοσιαλιστικές», αφού είτε με τις επεμβάσεις του κεφαλαίου-τράπεζες, είτε με τις φοροαρπαγές, τον ιδρώτα του λαού τον καρπώνονται οι τράπεζες και το «μικρό» κράτος!
Εν κατακλείδι δυο λόγια για την πατρίδα μας την Ελλάδα. Σίγουρα όσες προσπάθειες γίνονται αυτές τις μέρες μέσω διαλόγου σε ό,τι αφορά τα συντάξιμα και το ρόλο των τραπεζών αντίστοιχα, σε ό,τι αφορά τα χαμηλά επιτόκια, εμείς τα θεωρούμε παραμύθια της χαλιμάς.
Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες ορισμένων πολιτικών και επιστημόνων, μια ολόκληρη Γερμανία δεν μπόρεσε να αντισταθεί μπροστά στις ατέρμονες επιθέσεις του κεφαλαίου, θα μπορέσει να αντισταθεί η Ελλάδα, που το μόνο που κάνει μέσω κυβερνήσεών της είναι να λέει ψέματα; Το χρέος που υπάρχει στα συνταξιοδοτικά ταμεία δεν πρόκειται ποτέ να «αποσβηστεί» απεναντίας θα μεγαλώνει. Έτσι την κατάσταση δεν τη σώνει κανένα κοινοτικό «πακέτο στήριξης» που τόσος λόγος γίνεται και μάλιστα αυτά τα πακέτα είναι από τους φόρος των ευρωπαϊκών ΛΑΩΝ μεταξύ και του δικού μας.
Λοιπόν τελειώνοντας μ' αυτά τα θέματα, που δυστυχώς, δεν τελειώνουν, μέσα από τις δικές μας εμπειρίες, θα στείλουμε ένα μήνυμα στους συμπατριώτες μας. Όσο κι αν οι τράπεζες βοηθάν καμιά φορά, με τις παρούσες προδιαγραφές καλά είναι να μην εμπιστεύεται κανείς τις Τράπεζες και να μην καταφεύγει σε χαμηλότοκα δάνεια εάν και εφόσον δει είναι 100% εξασφαλισμένοι από εργασία.

Ε.Ε. - Γερμανία - Μάρτιος 21 2002
www.fasoulas.de
vaios@fasoulas.de

  ΑΡΧΕΙΟ