η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Στη σκιά του Πολέμου ο 21^ος αιώνας
«'Ανθρωποι» και «υπανθρωπάκια»
γράφει ο Πολίτης, Βάιος Φασούλας

Η διαμόρφωση των κοινωνιών της Δύσης σε κοινωνίες αποσαθρωμένες, αλλοιωμένες και αδιάφορες, ως δείχνουν τα πράγματα στις μέρες μας, εν μέρει έχει επιτευχθεί, εν μέρει όχι. Αν μπορούσαμε να χωρίσουμε τον Κόσμο σε δυο κατηγορίες, θα χαρακτηρίζαμε τη μια κατηγορία «καλή» και την άλλη «κακή» με όλα τα παράγωγά τους. Οι «καλοί», συνήθως, είναι τα «ανθρωπάκια» και οι «κακοί» οι «άνθρωποι». Στην κατηγορία των «ανθρώπων» υπάρχει ένας άμορφος-άσχημος πυρήνας, κοινώς «μεγάλοι» που αποφασίζουν και για τον Κόσμο και για τον Πλανήτη.
Αποφασίζουν για τη ληστεία και την αρπαγή του Παγκόσμιου πλούτου για λογαριασμό τους, έχοντας ως συμμάχους το σιωνιστικό, ως επί το πλείστον, κεφάλαιο και τις σαθρές κυβερνήσεις- ανδράποδα. Αποφασίζουν για την αστυνόμευση των πολιτών μέσα από τρομοκρατικές αστυνομικές-κατασταλτικές μηχανές με δόλο την τρομοκρατία και με σύμμαχο τη «δημοκρατία», που τους αγιάζει τις πράξεις. Επιβάλλουν τους εξοπλισμούς των στρατών για να τους διαθέτουν στις εγκληματικές τους πράξεις, ενώ οι λαοί δεινοπαθούν να πληρώνουν φόρους και να πεθαίνουν στην ψάθα. Προγραμματίζουν ποιον θα παρουσιάσουν ως τρομοκράτη ή εγκληματία σπιλώνοντας παράφορα την ανθρώπινη νοημοσύνη χάρη των πονηρών και απάνθρωπων σκοπών.
Προγραμματίζουν για τη δυστυχία των Πολιτών ανακαλύπτοντας αγιάτρευτες αρρώστιες, που εξολοθρεύουν πληθυσμούς και φροντίζουν να διοχετεύουν στη διεθνή αγορά ναρκωτικά και θάνατο. Αποφασίζουν για την ανεργία και την πλαισιώνουν με «λαθρομετανάστες», υποπροϊόν των Πολέμων και διάφορων άλλων καταστροφών: πείνα, αρρώστια, δυστυχία, θάνατος, κατεστραμμένες καλύβες, μολυσμένο από ραδιενεργά στοιχεία περιβάλλον και όχι μόνο. Η δυστυχία αυτών των «μικρανθρωπάκων» (περισσότεροι στον Πλανήτη) πουλούν ό,τι έχουν για να αποκτήσουν ένα εισιτήριο για τον «παράδεισο» της Δύσης. Η άγρια και παράλογη από τους λαθρεμπόρους εκμετάλλευση, ο θάνατος που σε κάθε γωνιά τους παραμονεύει τους οδηγεί, άλλοτε στον πνιγμό, άλλοτε στη σφαίρα συνοριακού φρουρού και άλλοτε σ' ένα αγκάλιασμα σε συρματόπλεγμα και την έκρηξη μιας νάρκης. Κι όσοι γλιτώνουν αντιμετωπίζουν άλλα μαστίγια, όπως της επαναπροώθησής τους, ΠΟΥ; μέτρο απάνθρωπο, βίαιο, εγκληματικό.
Και όσοι τελικά καταφέρνουν να περάσουν στον «παράδεισο», εκεί τους περιλαβαίνει ο γήινος και πολυδιάστατος αρχάγγελος, (πιο μαύρος και απ' το μαύρο) με δόντια φαρμακερά και τους πίνει το αίμα. Και το χειρότερο αυτά τα «υπανθρωπάκια» συγκρούονται με τα ντόπια «ανθρωπάκια» που συναντούν, γιατί κι αυτά δεν χορταίνουν πλέον ψωμί: 'Αστεγοι, ανάπηροι, πόρνες, εγκληματίες, χρήστες, νηστικοί που ψάχνουν στα σκουπίδια των δρόμων, των σπιτιών και των εστιατορίων και άλλα πολλά, αποτελούν το σύνδρομο των αποσαθρωμένων και στρωματοποιημένων κοινωνιών. Χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν την τεχνολογία και τις επιστήμες αρνητικά και σε μεγάλο βαθμό φίμωσαν και τους διανοούμενους εξαγοράζοντάς τους με κάποια θέση, με κάποιο βραβείο (έγιναν πλέον της μόδας τα βραβεία, μόνοι τους τα φτιάχνουν, μόνοι τους τα μοιράζονται και καλά θα κάνουν οι υγιείς Πολίτες να τους στείλουν μια μέρα στον αγύριστο)και τους επιστράτευσαν στα βρώμικα σχέδια τους.
Εκείνο που ακόμα δεν καταφέρθηκε απόλυτα, και το αναφέρουμε στις πρώτες αράδες, είναι η στρωματοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των οποίων οι «μεγάλοι» υπερηφανεύονται ότι υπηρετούν! Κι αυτή η κατηγορία είναι η πρώτη κατηγορία των «καλών», με την έννοια ότι μέσα απ' αυτή, ξεπηδούν σαν μια αναλαμπή οι Πολίτες του Κόσμου, που εν ονόματι της ειρήνης, ακόμα δεν κατάφερε να χαλιναγωγήσει ο «σύγχρονος» Ιμπεριαλισμός και να τη δαμάσει. Κι είναι αυτοί που προέρχονται από τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα του Πλανήτη. Είναι αυτοί που φωνάζουν και αντιστέκονται στη σκιά του Πολέμου που ο 21^ος αιώνας χαράζει. Είναι αυτοί που φωνάζουν και λένε: «Είμαστε εμείς και τολμούμε να πούμε, όταν βλέπουμε ότι φτάνουν παλιά σύννεφα που δε φέρνουν νερά, που δε φέρνουν θαμπή, που δεν φέρνουν της νύχτας σκοτάδια και αυτά της βροχής, μα που διώχνουν αργά τα σημάδια της μέρας και αυτά του φωτός και μαυρίζουν με πίσσα των ανθρώπων ορίζοντα με πινέλα της γης, με πινέλα οργής»
Έτσι εν κατακλείδι θα τολμήσουμε σήμερα να στείλουμε το μήνυμά μας στους Αμερικανούς στρατιώτες, που στο όνομα του παράφρονα προέδρου τους αφήνουν τα παιδιά τους, τις αγαπημένες τους, τις μανούλες τους, την πατρίδα τους αναζητώντας το «σαφάρι», για να γυρίσουν πίσω «νικητές» και με «δόξα» αφού θα έχουν καταφέρει να καταστρέψουν έναν ολόκληρο λαό και όχι το Σαντάμ, (όπως ο παράφρων και αλαζόνας «πλανητάρχης» και οι σιωνιστές συνεργάτες του κοροϊδεύουν την ανθρωπότητα) κληρονομώντας έναν ακόμα καταστροφικό απόηχο, που ποτέ δε θα σβήσει. Η ανθρωπότητα περιμένει βήματα όχι από προέδρους και υπουργούς όποιας Χώρας αλλά από τους Πολίτες και τους στρατιώτες (ιδιαίτερα τους Αμερικανούς) που χαράζουν με μένος τη σκιά του Πολέμου στον 21^ο αιώνα.
Μάχαιρα έδωσες μάχαιρα θα λάβεις. Αμερικανοί, Γερμανοί, Γάλλοι, 'Αγγλοι, Πολίτες και στρατιώτες, ξυπνήστε, βρε ξυπνήστε. Μην κρατάτε τη φωτιά στο χέρι. Διώξτε την, πετάξτε την, στείλετε τους προέδρους σας στον Πόλεμο με τα παιδιά τους και μείνετε στα σπίτια σας. Αυτό που πάει να γίνει αποτρέψτε το. Δεν είναι Πόλεμος αυτός ιδανικών και αξιών, αλλά «Πόλεμος» παραφρόνων, εγκληματιών και συμφερόντων.

Ε.Ε.-Γερμανία, Ιανουάριος 14.01.2003
www.fasoulas.de 
vaios@fasoulas.de 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ