η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Πολλά γράφονται τώρα τελευταίος για την Ορθόδοξη εκκλησία Αμερικής, για καινούριο καταστατικό, για Αρχιεπίσκοπο, για Πατριαρχείο κλπ,. Μερικοί προβλέπουν ότι θα γίνει μια καουμπόικη εκκλησία Αμερικής.

Στον ορίζοντα φαίνετε να έρχεται η αυτόνομη Ορθόδοξη εκκλησία Αμερικής. Οι Ελληνόφωνες γεννηθέντες στην Ελλάδα ομογενείς σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχουν. Οι ιδρυτές των κοινοτήτων, οι κατασκευαστές των εκκλησιαστικών κτιρίων, ένας, ένας φεύγουν, γεράζουν και πεθαίνουν. Καινούριοι μετανάστες, νέοι πιστοί, δεν έρχονται πλέον.

Η καινούρια γενιά, η γεννημένη στα ξένα, (ας μη κρυβόμαστε πίσω απ' το δάχτυλό μας) καταλαβαίνει κι εννοεί πιο καλά την γλώσσα του τόπου που γεννήθηκε, στη δική μας περίπτωση την Αγγλική παρά την Ελληνική. Οι νέοι μας αυτοί, οι συνεχιστές της Ελληνικής κληρονομιάς, της παράδοσης, μαζί με τα ζευγάρια των μικτών γάμων, (και είναι πάρα πολλά) είναι οι καλύτεροι πελάτες της εκκλησίας μας, τους οποίους θα χάσει αν επιμένει να μιλάει μόνο Ελληνικά. Σε αυτούς στηρίζει το μέλλον της. Θα τους χάσει όμως και με την επιμονή της να έχει και τόσο δύσκολους, και ακαταλαβίστικους τίτλους επισκόπων περιοχών Μικράς Ασίας, ή βυζαντινών επαρχιών, που χρειάζεσαι μεσαιωνικό λεξικό για να καταλάβεις τι εννοεί η κάθε λέξη που τους στολίζει.

Η κρυφο-βυζαντινολογία, η αγιοσύνη ανθρώπων με μακριά γενειάδα, δεν έχουν πια πέραση στη σύγχρονη κοινωνία, προπαντός στην Αμερική.

Η επιβίωση της εδώ Ορθοδοξίας, η συλλογή πιστών, η συλλογή ποιμνίου, θα εξαναγκάσει τους ποιμένας να κοιτάξουν την πραγματικότητα, να κοιτάξουν τη γη που πατούν, για να είναι σίγουροι ότι θα έχουν και αύριο τον άρτο Ημών τον επιούσιο.

Αυτί οι ίδιοι είναι που θα πιστέψουν ότι η ύπαρξή τους, το ψωμί τους εξαρτάτε από το ποίμνιο τους. Σε λίγα χρόνια όμως Ελληνόφωνο ποίμνιο δεν θα υπάρχει. 'Αρα θα ψάξουν να βρουν καινούριο ποίμνιο οποιαδήποτε γλώσσα και να μιλάει, για να εξακολουθούν να έχουν την δύναμη να υπάρχουν, να ευλογούν.

Οι εκκλησίες, τα κοινοτικά κτίρια, οικοδομήθηκαν χάρη θυσίας ομογενών απλών εργατών και ανήκουν σε αυτούς. Οι ποιμένες όταν ήρθαν τα βρήκαν έτοιμα, δεν ίδρωσαν.

Γαβριήλ Παναγιωσουλης
Νέα Υόρκη, Μάιος 2002
Gabrielkp@aol.com 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης