Ο Ξένος
Ξένος διαβάτης διάβαινε στο
κρύο μόνος,
μια πόρτα άνοιξεν φωνή του είπε: Έλα
μέσα,
έχω το τζάκι μου ζεστό και τη φωτιά
αναμμένη.
Απάντησε ο διαβάτης. Είμαι
μονάχος, ναυτικός
θέλω τη νύχτα στεριανή,
μπορείς να μου τη δώσεις;
Σκέπασε εκείνη τη φωτιά,
συνταύλισε το τζάκι,
πήγε κοντά του τρυφερά. Έλα αγκάλιασέ
με,
είμαι η νύχτα η στεριανή, του ναυτικού η
νύχτα.
****
Του Γέρου Το Δάκρυ
Κάθε δάκρυ που πέφτει,
ένα μπλε τριαντάφυλλο ανοίγει.
Κάθε του ροδοπέταλο ένας καθρέφτης,
π' αντανακλά και μια ιστορία.
Σκύβει ο γέρος να μαζέψει,
δάκρυα,
ροδοπέταλα, τριγύρω σκορπισμένα,
κομμάτια η ιστορία του,
κι όνειρα μαραμένα.
Νέα Υόρκη, 18η Φεβρουαρίου 2002
Γαβριήλ Παναγιωσούλης