η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Ποντιακό ζήτημα και νεολαία
του Φάνη Μαλκίδη

Κατ 'αρχήν είναι σημαντική αυτή η εκδήλωση για κάποιους συγκεκριμένους λόγους. Αρχικώς γιατί γίνεται σ' ένα χώρο, εδώ στην Αλεξανδρούπολη και ειδικότερα στη Νέα Χηλή, που φιλοξένησε πρόσφυγες Πόντιους του 1922-1923, από την ευξεινοποντιακή Χηλή. Πρόσφυγες που βίωσαν τη γενοκτονία και το διωγμό.
Είναι σημαντική επίσης γιατί πραγματοποιείται στο πανεπιστήμιο, το οποίο εξ' ορισμού αποτελεί ένα χώρο διαλόγου, συζήτησης, πολιτικής και προβληματισμού, και θέλει να συνεχίσει τη μεγάλη παράδοση τα πιο σπουδαία πράγματα σ' αυτή τη χώρα να ξεκινούν και να συνεχίζονται στους τόπους σπουδών.
Το κεντρικό όμως σημείο αυτής της εκδήλωσης είναι ότι πραγματοποιείται από νέους ανθρώπους, φοιτητές ποντιακής καταγωγής οι οποίοι δραστηριοποιούνται για ένα μεγάλο εθνικό και διεθνές ζήτημα, τη γενοκτονία. Δραστηριοποιούνται και αναδεικνύουν το κεντρικό θέμα της ποντιακής ταυτότητας, ενόσω αυτό όταν δεν υπονομεύεται και δεν υποσκάπτεται η προσπάθεια να έρθει στο φως ένα μεγάλο και διαρκές έγκλημα, περιορίζεται σε τυπικές, επετειακές εκδηλώσεις. Ή και το χειρότερο περιορίζεται σε απαράδεκτες συνεστιάσεις με χορούς και τραγούδια, λες και όταν χάνεις ένα δικό σου άνθρωπο, ή όταν τιμάς τη μνήμη του στα 40 ή στο χρόνο, διασκεδάζεις!
Είναι γεγονός ότι η αναγνώριση του προσχεδιασμένου εγκλήματος της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου στο διάστημα 1916-1923 και από τους νεότουρκους και από τους κεμαλικούς, από τη Βουλή των Ελλήνων πέρασε από διάφορες επίπονες φάσεις. Οι κατά καιρούς ελληνοτουρκικές προσεγγίσεις, οι «διεθνείς δεσμεύσεις» της χώρας, ο «εξευμενισμός» της Τουρκίας, οι κομματικές ισορροπίες, είναι μερικές από τις εμφανείς αιτίες της καθυστέρησης. Όταν την ίδια στιγμή άλλες χώρες και λαοί έχουν κάνει χιλιάδες βήματα μπροστά, χωρίς υπονομεύσεις που αμαυρώνουν τη μνήμη των δολοφονημένων συμπατριωτών τους. Εδώ οι ενέργειες προς την κατεύθυνση ακύρωσης του νόμου του κράτους για την αναγνώριση της 19^ης Μαΐου είναι αντίστοιχα χιλιάδες.
Φυσικά δεν γίνεται λόγος για τη διεθνοποίηση της υπόθεσης που θα λειτουργούσε σαν τροχοπέδη για τη τέλεση άλλων. Το αντίθετο μάλιστα. Αυτή απουσιάζει, δεν τίθεται ως θέμα στην ελληνοτουρκική ατζέντα συζήτησης, ενώ χωρίς προγραμματισμό, χωρίς σχέδιο, όταν αναλαμβάνονται σχετικές πρωτοβουλίες αυτές προκαλούν την ειρωνεία των συνομιλητών στους διεθνείς οργανισμούς. Εξαιρέσεις αποτελούν οι πρακτικές διανοουμένων, των οποίων οι παρεμβάσεις έχουν απασχολήσει τις συνεδριάσεις του ΟΗΕ και του ΟΑΣΕ. Χωρίς θόρυβο και κυρίως χωρίς τηλεόραση.
Σήμερα οι νέοι Πόντιοι φοιτητές αποδεικνύουν ότι έχουν συνείδηση του ρόλου τους και της ταυτότητάς τους. Γιατί η ταυτότητα γεννά πολιτική και η κοινωνία με την πολιτική στο προσκήνιο είναι ζωντανή. Προσπάθειες όπως αυτή των νέων Ποντίων, των ανθρώπων που γνώρισαν τη γενοκτονία μέσα από τις διηγήσεις και τα βιβλία -όσα υπάρχουν αφού και αυτά απαγορεύονται- γεννούν ελπίδα και σχέδιο. Σχέδιο για το επόμενο διάστημα, όπου το Ποντιακό θα είναι μπροστά, στην πρωτοπορία του αγώνα κάθε έντιμου πατριώτη και διεθνιστή. Πατριώτη που θα σέβεται την καταγωγή του προασπίζοντας τη μνήμη των 350.000 και πλέον δολοφονημένων Ποντίων και διεθνιστή που προωθήσει την απελευθέρωση του τουρκικού λαού από το βάρος ενός εγκλήματος. Γιατί η τουρκική κοινωνία θα απελευθερωθεί και η περιοχή θα κινηθεί μπροστά όταν ένας ολόκληρος λαός αναγνωρίσει τις δολοφονίες και το καθεστώς που τον καταπιέζει και διαιωνίζει ανάλογα εγκλήματα καταρρεύσει. Είναι ζήτημα επιτατικό και χρέος αυτό να προβληθεί από τους νέους ανθρώπους, αρχίζοντας από σήμερα, από εδώ από τη Νέα Χηλή, από το πανεπιστήμιο, ως αλληλεγγύη σε συνομηλίκους τους σήμερα στον Πόντο, των οποίων η ταυτότητα, η καταγωγή, η γλώσσα και ο πολιτισμός καταπιέζονται και διώκονται.

Μέρος της ομιλίας του Φάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση που διοργάνωσε ο  Σύλλογος Ποντίων Φοιτητών του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης, την ημέρα μνήμης της γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού

Ο Φάνης Μαλκίδης είναι Λέκτορας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

19.05.2003

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

 ΑΡΧΕΙΟ