η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
γράφει η Μάρω Σιδέρη

Καθώς η γιορτή των Χριστουγέννων πλησιάζει, το ζήτημα των παιχνιδιών έρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Οι διαφημίσεις έχουν ήδη αρχίσει την ενημέρωση και τα καταστήματα παιχνιδιών προετοιμάζουν το έδαφος με αφίσες και προσφορές. Πολύ σύντομα οι μικροί καταναλωτές θα αρχίζουν να εκφράζουν τις επιθυμίες τους στους γονείς, τους θείους, τους παππούδες ή τους νονούς. Πόσο έτοιμοι είμαστε να αντιμετωπίσουμε τις απαιτήσεις τους; Για τους περισσότερους ενήλικες το θέμα της επιλογής των παιχνιδιών θεωρείται απλό ή -χειρότερα- ασήμαντο. Τις περισσότερες φορές οι αγορές μας εξαρτώνται από τη γνώμη των παιδιών, από τις διαφημίσεις, από την τιμή του προϊόντος ή από την ικανότητα του πωλητή. Κι όμως αγαπητοί μου, η επιλογή ενός παιχνιδιού είναι τόσο σοβαρή, όσο η αγορά ενός φαρμάκου.

Εμπιστευόμαστε τη σωματική υγεία των παιδιών μας στην διαφημιστική καμπάνια, στις φήμες, ή στο εμπορικό πνεύμα του προμηθευτή; Σαφώς όχι. Πως λοιπόν στηριζόμαστε σ αυτά τα κριτήρια όταν πρόκειται για την ψυχική τους υγεία;

Το παιχνίδι, που για έναν ενήλικα δεν είναι παρά ένα πολύχρωμο αντικείμενο, για το παιδί είναι τρόπος ζωής, είναι η επαφή του με τον κόσμο των μεγάλων και σπουδαίος παράγοντας  διαμόρφωσης του χαρακτήρα του. Το παιδί παίζει για να μάθει, σκέπτεται παίζοντας, αισθάνεται μέσα από το παιχνίδι του, περιεργάζεται αυτά τα «πολύχρωμα αντικείμενα» και παρατηρεί λεπτομέρειες που το «έμπειρο» ενήλικο μάτι δεν αντιλαμβάνεται. Σε τελευταία ανάλυση το παιχνίδι μένει στο δωμάτιο του παιδιού όταν η μαμά δώσει το τελευταίο φιλί της ημέρας και είναι το πρώτο πράγμα που αντικρίζουν τα παιδικά ματάκια στο πρωινό φως. Πως μπορούμε να αφήσουμε την επιλογή του στην τύχη και ιδιαίτερα σε καιρούς τόσο αβέβαιους; Οι πρόσφατες περιπτώσεις των «παιχνιδιών» που είδαν το φως της δημοσιότητας (φέρετρα- μινιατούρες, κούκλες κλώνοι και μαθήματα μαγείας) μας υπενθύμισαν αυτό που όλοι θα έπρεπε να έχουμε κατά νου συνεχώς: Ότι το παιχνίδι και η επιλογή του είναι μια πιο σοβαρή υπόθεση από όσο ο καθένας από εμάς φαντάζεται και απαιτεί χρόνο και προβληματισμό.

Το παιχνίδι πρέπει να καλύπτει τις ανάγκες του παιδιού, να έχει στόχο και συγκεκριμένη φιλοσοφία, την οποία πρέπει να μάθει και ο μικρός ιδιοκτήτης του. Για να επιτευχθεί αυτό, θα πρέπει πρώτα ο ενήλικας να γνωρίζει ο ίδιος τι θέλει και τι πρεσβεύει και φυσικά να γνωρίζει την προσωπικότητα του παιδιού στο οποίο θα προσφέρει το συγκεκριμένο προϊόν.

Γι αυτό το λόγο είναι παράλογη η τυφλή εμπιστοσύνη στις διαφημίσεις, αφού ένα μέσο ΜΑΖΙΚΗΣ ενημέρωσης δεν μπορεί να ενημερώσει για τις ιδιαιτερότητες του κάθε ατόμου.

Αντίθετα κρίνεται ως απαραίτητη η συνεργασία του γονιού με ειδικούς, τη δασκάλα ή το δάσκαλό, τον παιδοψυχολόγο του σχολείου, αλλά και με τους ενήλικες που αποτελούν το έμμεσο περιβάλλον, πριν την τελική επιλογή. Η συζήτηση μπορεί να οδηγήσει σε θετικά συμπεράσματα, σχετικά με την προσωπικότητα του παιδιού, τα ταλέντα του, τις προτιμήσεις του αλλά και αυτά που πρέπει να μάθει μέσα από το παιχνίδι.

Απόλυτα απαραίτητο είναι επίσης να δείξει ενδιαφέρον ο γονιός στο παιχνίδι που έρθει στο σπίτι από τρίτους, και να μη διστάσει να το απομακρύνει από το παιδικό χώρο εάν κρίνει ότι είναι ακατάλληλο, εξηγώντας παράλληλα στο παιδί τους λόγους της απομάκρυνσής του. Μάθετε τα παιχνίδια των παιδιών σας, παίξτε μ αυτά και αξιολογήστε τα με βάση το περιεχόμενό τους, και όχι το πρόσωπο που τα πρόσφερε στον γιο ή την κόρη σας. Η πρόθεση του αγοραστή και η αγάπη του για τον μικρό παραλήπτη, δεν εγγυάται πάντα σωστή επιλογή, αφού εκκρεμεί πάντα η πρόθεση του κατασκευαστή!
Σε λίγες εβδομάδες θα κλιθούμε όλοι, από το πόστο του ο καθένας, να ασχοληθούμε με τον μαγευτικό κόσμο των παιχνιδιών. Όσο γοητευτικά κι αν είναι τα αγαθά που θα παρουσιαστούν μπροστά μας, όσο τρανή κι αν είναι η επιθυμία μας να ξαναγίνουμε παιδιά μέσα σ ένα κατάστημα παιχνιδιών, ας έχουμε κατά νου ότι από την ωριμότητά και την προσοχή μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό η ψυχική γαλήνη των πραγματικά ανυπεράσπιστων μικρών πολιτών. Ο «ωχαδερφισμός» που ίσως είναι ανεκτός σε άλλες περιπτώσεις, αποτελεί έγκλημα όταν παραλήπτης των αγορών μας είναι ένα παιδί. Πριν επιλέξουμε το Χριστουγεννιάτικο δώρο των παιδιών, των εγγονιών ή των ανιψιών μας, ας φέρουμε στο νου τα μικρά αγγελούδια να κοιμούνται ανέμελα στα κρεβατάκια τους. Μια λανθασμένη ή βιαστική αγορά, ίσως ταράξει τον ύπνο τους και στοιχειώσει τα όνειρά τους.

Αυτό θα είναι έγκλημα κι εμείς εγκληματίες!!

 Μάρω Σιδέρη
  http://www.eptalofos.com.gr/sideri.html 

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ