η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Όταν κανείς θέλει να πει τόσα πολλά, που ούτε το ίδιο το κεφάλι του τα χωράει, τότε η γλώσσα φτωχαίνει, το μυαλό αναστέλλει τη λειτουργία του, δεν βρίσκει λέξεις να εκφραστεί. Εμβαθύνει τα απλά νοήματα και ψάχνει να βρει απαντήσεις σε κάποια ακατανόητη φιλοσοφία.
Αναδημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο για να το διαβάσουν όσοι δεν το διάβασαν και να το ξαναδιαβάσουν όσοι το διάβασαν. Γιατί τάχα να λέμε κάθε μέρα το «Πάτερ ημών...» Και να μη διαβάζουμε το παρακάτω γράμμα του Κώστα Περρίκου μια φορά την ημέρα για να απλοποιήσουμε τα πολύπλοκα, ακαταλαβίστικα νοήματα στη ζωή.

Στα άδυτα του Σαντάμ με τη βαριά διαθήκη ενός πατέρα-προφήτη
Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ

Ο Ελληνας Δημήτρης Περρίκος, ο διευθυντής της υπηρεσίας σχεδιασμού και επιχειρήσεων της UNMOVIC, της επιτροπής ελέγχου, επαλήθευσης και επιθεώρησης των Ηνωμένων Εθνών, ο επικεφαλής των ελεγκτών του ΟΗΕ ετούτη την ώρα στο Ιράκ.
Ο άνθρωπος που από την κρίση του περιμένει πολλά η παγκόσμια κοινότητα και μαζί της η παγκόσμια ειρήνη. Όλα τούτα είναι λίγο πολύ γνωστά από άλλα δημοσιεύματα. 'Αγνωστο είναι το βάρος που κουβαλάει ετούτος ο Αιγαιοπελαγίτης στους ώμους του.
Το όνομα του πατέρα του κι η τελευταία του επιθυμία-υποθήκη λίγο προτού εκτελεστεί από τους Γερμανούς κατακτητές: «Δουλέψτε για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ευημερήσουν όλοι οι άνθρωποι, να ενωθούν τα κράτη της Ευρώπης, να ειρηνεύσει και να ευτυχήσει ο κόσμος».
Ο Δημήτρης Περρίκος είναι γιος του Χιώτη -από την Καλιμασιά- Κώστα Περρίκου, του αξιωματικού της Πολεμικής Αεροπορίας, του συντρόφου του Παναγιώτη Κανελλόπουλου στον αγώνα κατά της δικτατορίας του Μεταξά, του ήρωα της Εθνικής Αντίστασης -αρχηγού της «Στρατιάς των σκλαβωμένων νικητών», της οργάνωσης που αργότερα μετονομάστηκε σε Π.Ε.Α.Ν. και ανατίναξε τη ναζιστική ΕΣΠΟ εκεί κοντά στην Ομόνοια, εκεί που σήμερα στέκει η προτομή του.
Του ανθρωπιστή εμπνευστή της Ενωμένης Ευρώπης, οκτώ χρόνια πριν από τον Ζαν Μονέ κι αυτό την ώρα που όλη η «γηραιά ήπειρος» συγκλονιζόταν από το μεγαλύτερο πόλεμο της ιστορίας της. Η τελευταία επιστολή «Φεύγω», γράφει στην τελευταία του επιστολή προς τα παιδιά του, προς τον οκτάχρονο τότε και σήμερα 67χρονο επικεφαλής των ελεγκτών του ΟΗΕ στο Ιράκ, Δημήτρη Περρίκο, όπως αυτή η επιστολή δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Χιόνη» από τον ιστορικό ερευνητή Δημήτρη Μελαχροινούδη,

«με την ικανοποίηση πως αν δεν έκαμα το χρέος μου προς την πατρίδα όσο έπρεπε, πάντως το έκαμα όσο μπορούσα. Το χρέος αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Αν ζούσα, θα εξακολουθούσα την προσφορά μου και κατά την περίοδο της ειρήνης. Σεις που θα μείνετε δουλέψτε για να σταματήσουν οι πόλεμοι, να ευημερήσουν όλοι οι άνθρωποι, να ενωθούν τα κράτη της Ευρώπης, να ειρηνεύσει και να ευτυχήσει ο κόσμος. Δουλέψτε για να καταργηθούν οι τεχνητοί φραγμοί που παρεμποδίζουν και σε άπειρες περιπτώσεις ματαιώνουν την πρόοδο των αξιών.
Αφιερώστε τη ζωή σας στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα.» Σύμφωνα με την απόφαση του Στρατοδικείου ο πατέρας σας υπήρξε ένας εξαιρετικά επικίνδυνος εγκληματίας, ένας απαίσιος τρομοκράτης. Αυτό όμως δεν ανταποκρίνεται προς την αλήθεια. Ο πατέρας σας είχε άλλες επιδιώξεις. Eπίστευε σε υψηλά ανθρώπινα ιδεώδη. Η σκέψη του ξεπερνούσε τα στενά όρια της πατρίδας μας. Εκείνο που κυρίως τον χαρακτήριζε ήταν η αγάπη του προς όλους τους ανθρώπους, χωρίς εξαίρεση. Βρέθηκε όμως στη δίνη ενός πολέμου. Και πιστεύοντας στα ιδανικά του, νόμιζε πως θα μπορούσε να συμβάλει στην προπαρασκευή του κόσμου για την πραγματοποίηση της διεθνούς συνεργασίας, που αποτελεί προϋπόθεση της ειρήνης και της ευημερίας ολόκληρης της ανθρωπότητας.»Εγκαταλείπω τον επίγειο κόσμο με το παράπονο ότι δεν πρόφθασα να πραγματοποιήσω τους ανθρωπιστικούς πόθους μου. Μου μένουν ακόμη λίγα λεπτά ζωής. Εγκαταλείπω τον κόσμο χωρίς μίση και κακίες.»Αγωνίστηκα για την πατρίδα μου. Για τη δικιά τους πατρίδα αγωνίζονται και εκείνοι οι οποίοι με καταδίκασαν. Θα ήθελα το αίμα μου να μη μας χωρίσει, αλλά να μας ενώσει με τους σημερινούς αντιπάλους».

«Προφήτη της Ενωμένης Ευρώπης, μια ώρα πριν από την εκτέλεσή του», χαρακτήρισε πριν από χρόνια τον Κώστα Περρίκο ο Φρέντυ Γερμανός στην εκπομπήtου «Πρώτη σελίδα» της ΕΡΤ. «Έβλεπε το Μάαστριχτ να έρχεται - ενώ τον περίμεναν τα γκαζοζέν που θα τον πήγαιναν στην Καισαριανή».

«Στην καρδιά της Ευρώπης»
«Εχω μπροστά μου το κείμενο αυτό», γράφει για το τελευταίο γράμμα του Κώστα Περρίκου στην «Ελευθεροτυπία» ξανά ο Φρέντυ Γερμανός. «Κι αναρωτιέμαι πόσοι απ' τους εραστές της σημερινής Ενωμένης Ευρώπης, πόσοι απ' αυτούς που κινούν τα ορατά και αόρατα νήματά της θα είχαν το κουράγιο να κάνουν αυτή τη γενναία προφητεία, την ώρα που τους σημάδευαν τα γερμανικά πολυβόλα.» Δέκα; Πέντε; Τρεις; Ένας; Κανένας; Κάτι μου λέει ότι η προτομή του Κώστα Περρίκου δεν έπρεπε να στηθεί στα Χαυτεία. Έπρεπε να στηθεί στην καρδιά της Ευρώπης. Ίσως εμπρός στο Κοινοβούλιό της!» Εκεί είναι η θέση του. Του τη χρωστάμε. Του τη χρωστάτε εσείς, κύριε Κολ. Κι εσείς, κυρία Θάτσερ. Κι εσείς, κύριε Μιτεράν. Ενας απλός Ελληνας αεροπόρος σας άνοιξε, το 1942, τον δρόμο στον οποίο σήμερα πορεύεστε. Οπως πορεύεστε...» Οπως ελπίζει όλη η ανθρωπότητα να τον πορευτεί ο γιος, 60 χρόνια μετά την εκτέλεση του πατέρα.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 18/01/200))

Δέσμια η ανθρωπότητα των αδυναμιών της πορεύεται τον Γολγοθά της. Εκείνοι που παριστάνουν τους κοσμοκράτορες σήμερα, είναι οι αυριανοί μηδαμινοί πιθηκάνθρωποι.

Κρίμα στα θύματα.

Μάγειρας
metanastis@t-online.de 

 

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ