η φωνή σου

η στήλη μας

Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΛΣΠΗ

Ελληνική Γλώσσα 

Οργανισμός 
 διεθνοποίησης
 Ελληνικής Γλώσσας
ΟΔΕΓ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

Αθήνα 2004

Athens 2004

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

 

 

  

ΕΛΛΗΝΕΣ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΣΚΛΗΡΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ ΣΤΗΝ ΝΥΡΕΜΒΕΡΓΗ
Γενάρης 2003
Σπύρος Γκάρος: Από την Ζωή των Ελλήνων στην Γερμανία

Στον κεντρικό σταθμό του τραίνου και γύρω απ' αυτόν, κάτω στις υπόγειες στάσεις του ηλεκτρικού, στα στενά καλντερίμια της παλιάς πόλης, στις φτωχογειτονιές και πίσω από τα παλιά τείχη της Νυρεμβέργης ο λευκός θάνατος καραδοκεί τα θύματα του, τροχίζει κάθε τόσο το δρεπάνι και ετοιμάζεται για τον επόμενο υποψήφιο... με σκληρά ναρκωτικά όπως είναι η ηρωίνη, η κοκαΐνη και τελευταίως το Crack και το LSD, θερίζει τους νέους ανθρώπους ακριβώς στην άνοιξη της ζωής τους. Το 2000 ανέβηκε ο γενικός αριθμός των θυμάτων στη Νυρεμβέργη στους 34 μεταξύ αυτών και Έλληνες, νέοι άνθρωποι (Στατιστική: Mudra, υπηρεσία του Δήμου Νυρεμβέργης για την προστασία και μέριμνα τοξικομανών). Τα δύο τελευταία χρόνια το μεγαλύτερο δράμα το έζησαν ο Νίκος και η Τασία Κ. όταν από τα έξη τους παιδιά το ένα μετά το άλλο τ' αγόρια πέφτανε θύματα των σκληρών ναρκωτικών. Δύο αδέλφια ο Χρήστος Κ. (34 ετών) και ο Βασίλης Κ. (38 ετών), αυτός μάλιστα άφησε πίσω του και τρία παιδιά ορφανά (15, 10, και 4 ετών), κοντά τους ακολουθεί και ο μικρότερος αδελφός, ο Νάσος Κ. (21 ετών) ο οποίος βρίσκεται σε εντατική θεραπεία (αποτοξίνωση) στην Κολωνία εκεί που καταλήγουν οι πλέον προχωρημένοι και επικίνδυνοι τοξικομανείς. (Τον Νοέμβριο 2002 βρήκε κι αυτός την ευτυχία στον ουρανό). Ο τέταρτος αδελφός, ο Γεράσιμος (40 ετών) πρόωρα συνταξιούχος, παίρνει τα σκονάκια του αλλά συγκρατημένα. Δύο κορίτσια η Ελένη Κ. (37 ετών) παντρεμένη με τρία παιδιά, και η Γεωργία Κ. (24 ετών) επίσης τρία παιδιά χωρισμένη, δεν ακολούθησαν τ' αγόρια στην καταστροφή. Ο πατέρας και η μητέρα ζούνε σε διαζύγιο από το 1983. Τα παιδιά είχαν καταντήσει μπαλάκια μπιλιάρδου, μια στον ένα και μία στον άλλο. Δεν γνώριζαν ποιο είναι το σπίτι τους σε ποια οικογένεια ανήκουν. Ξένα για τους γονείς, το ίδιο ξένα και για την κοινωνία που μεγάλωναν. Κάθε παιδί και ένα δράμα, αλλά το μεγαλύτερο δράμα η οικογένεια του Κ., μια οικογένεια που έχασε τον δρόμο της μετά από την ανεργία του πατέρα χωρίς να βρεθεί κάποιος ή κάποια γερμανική ή ελληνική υπηρεσία να τους δώσει ένα χέρι σωτηρίας.

Από πληροφορίες της υπηρεσίας Μούδρα (Μudra), πηγαίνουν για περίθαλψη και θεραπεία δώδεκα Έλληνες ηλικίας από 18 μέχρι και 35 ετών. Αυτοί είναι οι γνωστοί, υπάρχουν και οι άλλοι που δεν τους γνωρίζουμε. Για την μικρή μας παροικία ο αριθμός αυτός είναι πολύ μεγάλος. Το πρώτο και κύριο αίτιο αυτής της κατάστασης είναι η ανεργία, ακολουθούν η επαγγελματική ανειδίκευση η αδιαφορία και ο φόβος, ταυτόχρονα η αλαζονική πολιτική της ελληνικής κοινωνίας. Χρόνια τώρα μιλάμε για υπηρεσίες όπως την Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, την ΟΕΚ (Ομοσπ. Ελληνικών Κοινοτήτων) και το ΣΑΕ (Συμβούλιο Αποδήμου Ελληνισμού)... αλλά πού είναι όλοι αυτοί; Ξέρω, τους βρίσκουμε στο Ιντερνέτ, εκεί λένε και γράφουν πολλά... είναι το πιο εύκολο πράγμα, όταν δεν χρειάζεται να τα πραγματοποιήσουν. Διάβασαν αυτοί οι κύριοι μία φορά την ιστοσελίδα του γραφείου ευρέσεως εργασίας (Arbeitsamt) Νυρεμβέργης; αμφιβάλλω. Από τους 980 άνεργους Έλληνες (20%) τον Γενάρη 2001 στην Νυρεμβέργη και περιοχή οι 890 δεν είχαν καμία επαγγελματική ειδικότητα. Μπήκαμε στον 21ον αιώνα, τον αιώνα των ταχυτήτων και εμείς βαδίζουμε ακόμα με βήμα σημειωτόν, δεν πάψαμε να ζούμε με τo μεγαλείo των προγόνων μας, προσπεράσαμε το παρόν και αρχίζουμε να χάνουμε ήδη κάτω από τα πόδια μας και το μέλλον. Εάν είναι δυνατόν τριάντα χρόνια πέρασαν και εμείς ακόμα πειραματιζόμαστε στα παιδιά μας, αφαιρώντας τους τις μεγάλες ευκαιρίες του αύριο. Το αποτέλεσμα είναι αυτά να χάνουν την προσωπικότητα τους και να καταλήγουν στα δηλητήρια ν' αναζητούν εκεί μέσα τον χαμένο τους εαυτό. Να πάψουμε να σκεφτόμαστε μοιρολατρικά και να τους ανοίξουμε τις πόρτες στο μέλλον, ο χρόνος περνάει. "Στροφή στη μοντέρνα τεχνολογία όσο είναι καιρός", εάν θέλουμε να τα βγάλουμε από την επαγγελματική αδιέξοδο και το γκέτο που τα έχουμε στριμώξει. (Τα ονόματα είναι αλλαγμένα).

Spiros Garos,(Journalist/JU-München)
Herrnstr. 2
90763 Fuerth, Tel. 0049 911 7419461

sgaros@t-online.de
sgaros@web.de 

 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα
κεντρική σελίδα

 ΑΡΧΕΙΟ