η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Μετά τριάντα χρόνια

Το παρακάτω γράμμα έχει γραφεί και έχει σταλεί στην εφημερίδα «Ελεύθερη Ελλάδα» που έβγαινε στη Ρώμη. Ήταν εφημερίδα του αντιδικτατορικού μετώπου της αντισταλινικής αριστεράς μέσα στις γραμμές της οποίας βρισκόταν και ο γράψας και γράφων. Το κείμενο αυτό τότε δεν δημοσιεύτηκε από τους αρμόδιους για ανεξήγητους λόγους, ενώ ότι άλλο έγραφα περνούσε στην εφημερίδα. Νομίζω δεν θα ήταν ανεπίκαιρο αν έβλεπε το φως της δημοσιότητας σήμερα μετά από τριάντα ολάκερα χρόνια.

«Kellidis Anestis
4000 Düsseldorf
Düssel Strasse 78

Ντύσσελντορφ, 05.02 1973
Προς την Ελεύθερη Ελλάδα
στη Ρώμη

Νέα πορεία της πολιτικής των ΗΠΑ

Το 1973 έλαχε να είναι ο χρόνος μέσα στον οποίο έκλεισε η συνθήκη του Παρισιού μεταξύ του Βιετνάμ και των ΗΠΑ. Φαίνεται ότι η συνθήκη αυτή θα αποτελέσει έναν καινούργιο σταθμό στην εξέλιξη των διεθνών πολιτικών γεγονότων.
Το πλουσιότερο κράτος τη Γης, το οποίο διέθεσε 500 δισεκατομμύρια Γερμανικά Μάρκα για έναν χωρίς νόημα πόλεμο, στο τέλος κατέληξε να αποτραβηχτεί στο κέλυφός του και να υπογράψει τη συνθήκη του Παρισιού.
Δεν είναι το γεγονός της νίκης ή της ήττας που θα μας απασχολήσει σήμερα. Η υπόθεση είναι ότι το αποτέλεσμα του μακρόχρονου αυτού πολέμου δεν μπορεί να μείνει στα χαρτιά μόνο σαν απλή ημερομηνία, αφού αυτή θα επηρεάσει όλη τη μελλοντική οικονομική πολιτική καθώς και τη στρατιωτική εξέλιξη στη Δύση και στην Ανατολή.
Ο Λε Ντου Κτο λίγο πριν υπογραφεί η συνθήκη και μετά την υπογραφή της τόνισε ξεκάθαρα. «Είμαι κομμουνιστής και πιστεύω ότι δεν θα σταματήσουν οι πόλεμοι, όσο θα υπάρχει καπιταλιστικό σύστημα πάνω στη Γη μας. Την ειρήνη την οποία υπογράφουμε δεν είναι μόνο ειρήνη δική μας, είναι ειρήνη όλων εκείνων των λαών που αγωνίζονται για την ελευθερία και την αποκατάσταση των δημοκρατικών τους δικαιωμάτων.»
Η ήττα των ΗΠΑ στην Ινδοκίνα ψύχρανε τις σχέσεις με την Δ. Ευρώπη. Ο Νίξον μολαταύτα είχε υπογράψει τη συνθήκη του Παρισιού δεν τόλμησε να περατώσει το προγραμματισμένο του ταξίδι στην Δ. Ευρώπη. Ο Αγώνας των δημοκρατικών και αντιμπεριαλιστικών κινημάτων δεν πήγε χαμένος. Ξεσηκώθηκαν και οι πιο συντηρητικές δυνάμεις ξεσκεπάστηκε η υποκρισία των ΗΠΑ στο όνομα της ειρήνης.
Μέσα από τις νέες συνθήκες ξεπροβάλλει η νέα μορφή της Ευρώπης, η οποία εκμεταλλευόμενη τη γεωγραφική της θέση, τη συγκυρία των δύο μεγάλων δυνάμεων, προσπαθεί να μετατοπίσει εξελικτικά μια πεπαλαιωμένη κοινωνική κατάσταση σε μια πιο προοδευτική και ανεκτική από τις εργαζόμενες μάζες για να στεριώσει την καταναλωτική της κοινωνία.
Αξιοσημείωτο είναι να παρατηρήσει κανείς, ότι αμέσως μετά τη συνθήκη άρχισαν οι προετοιμασίες για τη συνάντηση του ΝΑΤΟ στη Βιέννη.
'Αρχισε επίσης να γίνεται συγκεκραμένος λόγος διαμέσου των ΜΜΕ του Δ. Ευρωπαϊκού χώρου γύρω από τις κρυφές επιθυμίες της Δ. Ευρώπης για μια δική της ανεξάρτητη οικονομία.
Είναι σίγουρο πλέον ότι θα επέλθουν σοβαρές οικονομικές αλλαγές στο χώρο της Δ.Ευρώπης, τέτοιες που δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο και το στρατιωτικό τομέα, γεγονότα που θα επιφέρουν αναπότρεπτα διαφορές στις σχέσεις της με τις ΗΠΑ.
Ωστόσο η επερχόμενη ανεξάρτητη Ευρώπη δεν θα μείνει ανενόχλητη από αμερικανικές αναμείξεις αφού αυτές θα αρχίσουν να νοιώθουνε πλέον όχι σαν στο σπίτι τους. Οι ΗΠΑ με τη συνθήκη του Παρισιού έχουν παρατηθεί μεν από έναν πόλεμο του διεθνή χωροφύλακα αλλά δεν θα δείλιαζαν να πολεμήσουν μια μέρα για να σώσουν αυτά που τους έμειναν χωρίς βέβαια να εγκαταλείπουν την τράπεζα των διαπραγματεύσεων.
Με την προσπάθεια που καταβάλλει η Ευρωπαϊκή Κοινή Αγορά με το ένα πόδι πέρα από τον Ατλαντικό το άλλο πάνω στα Ουράλια, οι ΗΠΑ θα αναγκαστούν να στεριώσουν στη Μεσόγειο και την Ανατολική Ασία. Τα κέντρα Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Κύπρος, Τουρκία, που αποτελούν τις βάσεις να προωθεί η φασιστικοποίηση της Δ. Ευρώπης, από σήμερα μετατρέπονται σε βάσεις προστασίας των συμφερόντων των ΗΠΑ στον Αφροασιατικό χώρο. Δεν υπάρχει καμία λογική στην οποία μπορεί να στηριχτεί πλέον κάποιος ότι οι ΗΠΑ μπορούν να προωθήσουν φασιστικά συστήματα τύπου Ελλάδας στο Χώρο της Δ. Ευρώπης, προφανώς το δικτατορικό καθεστώς στην Ελλάδα είναι καταδικασμένο να σβήσει. Η Συνθήκη λοιπόν του Παρισιού είναι στενά συνδεδεμένη με την τύχη της μελλοντικής Ευρώπης.»

Μάγειρας, 18.03.03
metanastis@t-online.de

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ