η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Η αποτυχία των αμερικανοβρετανών
του Παναγιώτη Λαφαζάνη, βουλευτή Β΄ Πειραιά

Η τελική έκβαση της Κοπεγχάγης, με την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ε.Ε., χωρίς όρους και κατά το γερμανικό πρότυπο, είναι μια πολύ θετική εξέλιξη. Ήταν προφανές ότι ο αμερικανοβρετανικός παράγοντας επεδίωκε, εν όψει της Κοπεγχάγης, να πάρουν τα πράγματα μια διαφορετική πορεία. Προωθούσε με σθένος ένα συνολικό πακέτο για την περιοχή μας, που περιλάμβανε τη λύση του Κυπριακού με το σχέδιο Ανάν, την ένταξη στην Ε.Ε. του νέου Κυπριακού κράτους ως αμερικανο-βρετανικού προτεκτοράτου και μια γρήγορη, χωρίς προϋποθέσεις, απόδοση ημερομηνίας στην Τουρκία για την έναρξη των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων. Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη, ως συνήθως, είχε ενστερνισθεί πλήρως αυτήν την υπερατλαντική λογική, πράγμα που ο κ. Σημίτης εξέφρασε με τον πλέον σαφή τρόπο, μιλώντας για τους τρεις αλληλένδετους στόχους της παρουσίας του στην Κοπεγχάγη: Ένταξη της Κύπρου, λύση του πολιτικού προβλήματος, γρήγορη ημερομηνία στην Τουρκία. Για τις ΗΠΑ αυτό το πακέτο που προαναφέραμε είχε εξαιρετική σημασία, πρώτον διότι τους διευκόλυνε εν όψει του επικείμενου πολέμου στο Ιράκ και δεύτερον γιατί με την ένταξη το συντομότερο δυνατόν μιας «αμερικανική» Τουρκίας (των 70 εκατομμυρίων) στην Ε.Ε., αποδυνάμωναν περαιτέρω την προοπτική ν' αποκτήσει η τελευταία αυτόνομο πολιτικό ρόλο και μη ελεγχόμενη εξωτερική πολιτική. Τον Γόρδιο δεσμό έκοψε η Γαλλο-γερμανική πλευρά, που δεν υπέκυψε στις αφόρητες πιέσεις των ΗΠΑ και δεν ικανοποίησε, παρά εν μέρει, τις τουρκικές επιθυμίες για άρον-άρον χωρίς προϋποθέσεις ημερομηνία. Αυτή η μη ικανοποίηση της Τουρκίας τορπίλισε οριστικά και τη λύση του Κυπριακού στην Κοπεγχάγη, με αποτέλεσμα η Κυπριακή Δημοκρατία να πάρει άνευ προσημειώσεων το εισιτήριο για την Ε.Ε. Πιστεύω ότι αυτή η εξέλιξη ήταν η καλύτερη δυνατή στις δοσμένες συνθήκες. Όλοι αυτοί που κινδυλογούσαν με το επίπλαστο δίλημμα λύση τώρα ή διχοτόμηση, προφανώς μας περιέπαιξαν μετά ιδιοτελείας. Κι αυτό διότι, μετά τις εξελίξεις στην Κοπεγχάγη, η Τουρκία μπορεί ν' αντιληφθεί καλύτερα ότι η πορεία προς την ένταξη δεν περνάει από την Ουάσινγκτον αλλά από την εκπλήρωση των δημοκρατικών κριτηρίων της Κοπεγχάγης, πράγμα που θα αποδυναμώσει τους πιο ακραίους και αδιάλλακτους στο εσωτερικό της, ενώ είναι δυνατόν μ' αυτές τις εξελίξεις να απομονωθεί περαιτέρω και ο Ντενκτάς στα κατεχόμενα. Ίσως, τώρα ανοίγονται καλύτερες προϋποθέσεις για τον Κυπριακό λαό, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, για την αναζήτηση, μέσω ουσιαστικών διαπραγματεύσεων, χωρίς τελεσίγραφα και ασφυκτικές ημερομηνίες, μιας πραγματικά δίκαιης και κυρίως βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού, χωρίς τη θεσμοθετημένη αμερικανοβρετανική διαιτησία στο ενωμένο Κυπριακό κράτος. Φυσικά ειδυλλιακοί δρόμοι δεν υπάρχουν. Η χειρότερη όμως συνταγή είναι να συντάσσεται άφωνη αυτή η χώρα πίσω από το αμερικανικό άρμα και ν' αναμένει τη νίκη των αμερικανικών όπλων στο Ιράκ, με την αυταπάτη ότι θα επωφεληθεί από τα λάφυρα. Διότι κι αν υπάρξει μια τέτοια νίκη, θα είναι πύρρειος!

* Εφημερίδα Το Παρόν, Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2002

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ