η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΗΣ ΓΝΩΣΕΩΣ

«Ωρίμασαν οι καιροί, όπου μεγάλης κλίμακος ΜΗ ΒΙΑΙΗ κοινωνική ανυπακοή, δύναται να γλυτώσει την ανθρωπότητα από τον παγκόσμιο θάνατο, τον οποίο οι κυβερνήσεις προετοιμάζουν για αυτήν» <Bertrand Russell>

Τι όμως προφητεύει ο μεγάλος φιλόσοφος; Μήπως αυτά που συμβαίνουν σήμερον; Μια παράξενη εποχή συγχύσεως και πτώσεως, όπου επικρατεί η αλαζονεία, η πλεονεξία, η υλιστικότητα και αντι-πνευματικότητα; Μια εποχή όπου τόσο το καπιταλιστικό όσο και το σοσιαλιστικό σύστημα έχουν αυτοαναιρεθεί αμοιβαία; Τέλος μια εποχή όπου η ψυχή του ανθρώπου και η ψυχή της κοινότητος, της ανθρωπότητος ολόκληρης, χάνει τον προσανατολισμό της και οδεύει προς την Υβριν;

Είναι προφανές ότι βιώνουμε ένα παράδοξο όσο και μεταβατικό κόσμο .Είναι φυσικό να αγωνιά ο άνθρωπος για τις πολλαπλές κρίσεις που τον πλήττουν [κρίσεις οικονομικές, νομισματικές, οικολογικές, κοινωνικές(ανεργία, βία, έγκλημα, ναρκωτικά κ. ο. κ), τρομοκρατία, πόλεμοι και εξοπλισμοί, χάσμα φτωχών-πλουσίων, κρίση πληροφόρησης (λογο-κρατία), κρίση θεσμών και αξιών και τέλος κρίση εμπιστοσύνης στον άνθρωπο]

Και ενώ στα παγκόσμια εργαστήρια αποκωδικοποιείται η φύση και ο άνθρωπος, αυτός δεν κατόρθωσε ως τώρα να παράγει το μοντέλο της Νέας Ανθρώπινης Κοινωνίας. Ο Φουκογιάμα θεώρησε ότι εδώ τελειώνει η ιστορία δια της επικρατήσεως του αμερικανικού μοντέλου στον ανταγωνισμό και στον κομμουνισμό. Όμως η αποβολή του κομμουνισμού δεν σημαίνει ότι η εξέλιξη σταματά, όταν μάλιστα βρισκόμαστε ενώπιον μιάς τόσο φοβερής παγκόσμιας κρίσεως, με οδυνηρούς πόνους γέννας. Αρκετοί θεωρητικοί μίλησαν για α/ Μεταβιομηχανική Κοινωνία(J. K. Galbraith), β/ Μετα-καπιταλιστική Κοινωνία (R. Dahrendorf), γ/ Μετα-αστική Κοινωνία(G. Lightheim) και δ/ Μετα-μοντέρνα Κοινωνία(Loytard, Derida) Ολοι όμως έκαναν το βασικό σφάλμα. Δηλαδή να θεοποιήσουν το κεφάλαιο και τη μηχανή και ν' αγνοήσουν τον παράγοντα "Νου" των αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων (Αναξαγόρας κ. α). Ο Φουκογιάμα θεωρεί τον κόσμο στατικό, άλλοι θέλουν τη Γνώση υπηρέτη της βιομηχανικής παραγωγής (Galbraith), ενώ άλλοι πρεσβεύουν ότι η εξαφάνιση του προλεταριάτου παρασύρει και την αστική τάξη σε πτώση (Lightheim). Ο Μεταμοντερνισμός προτάσσει τον ανορθολογισμό, ήτοι, την επιβολή του ατόμου επί της κοινωνίας, όντας όμως ανίκανος να δημιουργήσει τη Νέα Κοινωνία.

Σύμφωνα με τον Ελληνικό Λόγο (Ηράκλειτος) ο παλιός κόσμος πεθαίνει και τη θέση του παίρνει ο Νέος Κόσμος της Γνώσεως. Όπως οδηγηθήκαμε από την Αγροτική στην Φεουδαρχική και μετά στην Καπιταλιστική Κοινωνία, τώρα οδηγούμεθα ολοταχώς προς την Κοινωνία της Γνώσεως και την Νομοκρατία. Μέσα στον Νέο Κόσμο δεν χωρεί η αναρχία και τρομοκρατία, ούτε οι παθογένειες του καπιταλισμού. Αυτός πρέπει να συνοδεύεται από την Αρετή. Ήδη βρισκόμαστε στο μεταβατικό στάδιο. Πως θα είναι η Κοινωνία της Γνώσεως ; Στο επόμενο θα το θίξουμε("ΜΕΛΛΟΝ Ελληνισμός ή Ολεθρος", του Τρύφωνα Ολύμπιου, Εκδόσεις Φιλοσοφική Σχολή Ολύμπου)

Κ. Χ. Κωνσταντινίδης
Υποστράτηγος ε. α
25-07-02

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ