η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Το «Ελληνικό» τραγούδι στη Γιουροβίζιον το 2003!
Γράφει ο Πολίτης. Βάιος Φασούλας

«Πολιτισμός σίγουρα σημαίνει και μουσική. Και τι σημαίνει μουσική, επιτρέψτε μας να μη δώσουμε εμείς την ερμηνεία όπως και για την Γιουροβίζιον. Υπάρχει υπουργείο πολιτισμού, υπάρχουν κριτικές επιτροπές, υπάρχουν καλλιτέχνες και τραγουδοποιοί και χίλιοι δυο άλλοι παράγοντες που εκπροσωπούν το Ελληνικό τραγούδι για να ρωτήσετε».

Έτσι ξεκινούσαμε το άρθρο μας στις 28 Φεβρουαρίου 2002 και επισημάναμε ότι: «Στην ερχόμενη Γιουροβίζιον θα κριθεί η Ελλάδα από την αγγλική προφορά; Θάψατε τις ελληνίδες κορασίδες με τα άσματα και με τις ενδυμασίες, που αντικατόπτριζαν τον Ελληνικό Πολιτισμό σε όλο του το Μεγαλείο και παράλληλα ετοιμάζεται την Ελλάδα να φιλοξενήσει τη ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΑ το 2004; Μα δεν έμεινε κανείς σ' αυτόν τον έρμο τόπο να φωνάξει και να πει αίσχος; Αυτή είναι η πρόοδος του δυτικού πολιτισμού; Αυτός είναι πολιτισμός να κατακρεουργείτε την Ελληνική Γλώσσα; Ντρέπεστε να λέτε ότι είστε Έλληνες;» Και κλείνοντας γράφαμε:

«Δεν έχουμε τίποτα με τους νέους καλλιτέχνες, που θα εκπροσωπήσουν την Ελλάδα στην Γιουροβίζιον, αλλά τους λέμε ότι έτσι δεν εκπροσωπείται η Πατρίδα μας και τα ακουστικά μηνύματα που δίνουν στους νέους μας, μέσω των «μοντέρνων» τύμπανων και χορδών τους, δεν τους τιμούν. Η διεκδίκηση ενός βραβείου έχει την αίγλη της όταν δεν συνοδεύεται από ντροπή. Και για έναν καλλιτέχνη και προπαντός για τους κριτές το βάρος της ντροπής είναι μεγάλο. Σας αξίζει...»

Σήμερα θα ξεκινήσουμε αλλιώς και θα επικαλεστούμε λόγια «σοφών» του περασμένου αιώνα, λόγια που, δυστυχώς, έχουν πραγματοποιηθεί. Λοιπόν για τους απληροφόρητους και ανιστόρητους θα αναφέρουμε αποσπάσματα προγενεστέρων και μεταγενεστέρων ξένων πολιτικών, οι οποίοι έλεγαν και εξακολουθούν να λένε. Το 1945, οι Τσόρτσιλ και Ντάλες, ανάμεσα σε άλλα έλεγαν και τούτα:

«Θα τελειώσει ο πόλεμος, όλα θα τακτοποιηθούν. Κι εμείς θα ρίξουμε όλες τις δυνάμεις που έχουμε, όλα τα μέσα που διαθέτουμε, τα πάντα για να παραπλανήσουμε τους ανθρώπους. Από τη λογοτεχνία και την τέχνη, θα βγάλουμε την κοινωνική ουσία, θα ξεμάθουμε και θα αναγκάσουμε τους καλλιτέχνες να μην παρουσιάζουν την αλήθεια, την πραγματικότητα. Η λογοτεχνία, το θέατρο, ο κινηματογράφος θα δοξάζουν τα πιο χαμηλά ανθρώπινα συναισθήματα. Εμείς θα υποστηρίξουμε τους καλλιτέχνες, που θα εμφυτεύουν στη νεολαία τη λατρεία του σεξ, της βίας, του σαδισμού, της προδοσίας, της ανηθικότητας. Το βασικό στήριγμά μας θα είναι η νεολαία, την οποία θα διαφθείρουμε, θα τη χαλάσουμε, θα την κακοσυνηθίσουμε. Εμείς μέσα από τους νέους, θα κάνουμε κατασκόπους, κοσμοπολίτες. Ναι αυτά θα τα κάνουμε όλα εμείς»

Λοιπόν, Eurovision 2003 και νούμερο (διαγωνισμός) 48 όπου στη Ρίγα της Λετονίας θα λάβει χώρα η «καλλιτεχνική-μουσική» Ελλάδα την οποία θα εκπροσωπήσει το αγγλόφωνο τραγούδι, «Never let you go» που θα ερμηνεύσει η Μαντώ.

Όλα καλά διεξήχθησαν σε ό,τι αφορά τη διαδικασία επιλογής του τραγουδιού που ζωντανά πραγματοποιήθηκε στο CINE Κεραμικός και μεταδόθηκε από την ΕΤ-1, στις 26.02.2003, και όλα καλά πήγαν με τη ψήφο του κοινού καθώς, όπως λένε, για πρώτη φορά είχε μεγαλύτερη βαρύτητα από κείνη της επιτροπής. Όλα καλά λοιπόν εκτός από ένα: για μια ακόμη φορά, ομαδικά, πεθαίνουν την Ελληνική γλώσσα. Και εξηγούμαστε:

Δεν αναφερόμαστε στο περιεχόμενο του τραγουδιού αν είναι ωραίο ή άσχημο, ούτε βέβαια στην ερμηνεύτρια, ούτε πως είμαστε ενάντιοι σε οποιαδήποτε ξένη γλώσσα, ούτε στο ποσοστό του 60% έναντι του 40% που ψήφισε το κοινό και θα στείλει το «Never let you go» στη Λετονία. Αυτό το καταλαβαίνουμε. Εκείνο που δεν κατανοούμε είναι γιατί η Ελλάδα να παρουσιάζετε και σ' αυτό το διαγωνισμό «τραγουδώντας», όχι με τη γλώσσα που κληρονόμησε αλλά με μια άλλη;
Μη μας πει κάποιος αφελής ή νυχτωμένος ότι, τι να κάνουμε πως θα καταλάβουν τι λέμε;
Το τι λέει η Ελληνική Γλώσσα είναι πασίγνωστο αιώνες τώρα και η μελωδική της γλώσσα είναι ικανή να σκεπάσει κάθε μουσικό όργανο. Όμως, κατά την άποψή μας, η περιθωριοποίηση του ακούσματός της, είναι απαράδεκτη ως εγκληματική.

Πώς δηλαδή στα ευρωπαϊκά κοινοβούλια γίνονται αυτόματες μεταφράσεις και ακούγονται όλες οι γλώσσες! Μη τρελαθούμε κιόλας. Όταν μια Χώρα λαβαίνει μέρος σε έναν διαγωνισμό, όπως τώρα με την Γιουροβίζιον, εμείς ως Έλληνες της Διασποράς θέλουμε να ακούσουμε τη Χώρα μας να τραγουδά στη γλώσσα μας. Αυτό σημαίνει εκπροσώπηση, κύριοι αναρμόδιοι που εξακολουθείτε να υποβαθμίζεται την Ελληνική γλώσσα μέσω διάφορων τερτιπιών και όχι (επιτρέψτε μας την έκφραση) «μουσικός» χαβαλές, όπως παρουσιάζεται.

Εν κατακλείδι θα κλείσουμε με ένα ακόμα απόσπασμα του Χένρυ Κίσινγκερ επί των ημερών του: «Ο Ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι' αυτό θα πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετιστεί. Εννοώ δηλαδή να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, ώστε να εξουδετερώσουμε κάθε δυνατότητά του να αναπτυχθεί, να διακριθεί, να επικρατήσει, για να μη μας παρενοχλεί στα Βαλκάνια, στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Μέση Ανατολή, σε όλη αυτή την νευραλγική περιοχή μεγάλης στρατηγικής σημασίας για μας, για την πολιτική των Η.Π.Α.» Αλήθεια αυτά δεν σας ενοχλούν, δες σας κάνουν να νιώθετε ντροπή.

Ε.Ε.-Γερμανία, Μάρτη 03 2003

www.fasoulas.de 
e-mail: vaios@fasoulas.de 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ