η φωνή σου

η στήλη μας

Τραπεζοευρωπαϊκό ή ευρωτραπεζικό σύστημα; Τι προτιμούμε;
του Βάιου Φασούλα

Αν θα 'μασταν τραπεζίτες ή τραπεζομέτοχοι δε θα κάναμε λόγο περί τραπεζών. Και αν θα 'χαμε παράδες στου κόρακα τα μάτια και οι κατάρες και οι αφορισμοί που ξεστομίζουν μερικοί, θα λέγαμε. Όμως να που δεν είμαστε πάρα μεροκαματιάρηδες μεταξύ και οι τραπεζοϋπάλληλοι. Πουφ! Λέμε κι είμαστε οι περισσότεροι και εξωτερικεύουμε πολλά και ανάμικτα μαράζια και σαράκια και ξαλαφρώνουμε. Πουφ! λένε και οι Γερμανοί (ζούμε και διανύουμε την τέταρτη δεκαετία στην Γερμανία) και στη σκέψη ξελαφρώνουν κι αυτοί, άλλοτε όπως κι εμείς και άλλοτε κατά βούληση ή μέθοδο δική τους. Πουφ! από δω, πουφ! από κει κι έγινε η ζωή πραγματικά ένα, πουφ, γεμάτη έγχρωμους καπνούς. Τι θα πει «πουφ» στα γερμανικά. Επιτρέψτε μας να μην το πούμε. 'Αλλωστε αν κοιτάξουμε δίπλα μας την κοινωνικοοικονομική ευημερία θα το δούμε.
Όταν λέμε τράπεζες δεν εννοούμε τους απλούς υπαλλήλους (που αυτοί θα πάθουν ακόμα μεγαλύτερα χουνέρια) κι ούτε εννοούμε τα κτίρια ακόμα και ορισμένους διευθυντές. Ας μην μας παρεξηγούν μερικοί που εννοούμε το σύστημα, το ευλογημένο απ' το Γιαγβέ, που ως δείχνουν τα πράγματα κρατάει το λόγο του σε όλη την ανθρωπότητα. Σε συνδυασμό με την τεχνολογία και τα γυάλινα χαμόγελα ακόμα και τα χαμηλότοκα δάνεια που δίνουν να φτιάξει ο κόσμος σπιτάκια και να λύσουν ένα μεγάλο πρόβλημα, το ανθρώπινο «πουφ» που προγραμματισμένα έχει περιέλθει στη ζωή μας, διαιωνίζεται.
Αν αυτός ο κοσμάκης μείνει άνεργος, (και έχει ήδη συμβεί πολλές φορές) τότε θα δούμε τη «μεγαλόπρεπη απλοχεριά» αυτού του μακρινού θεού, που από την π. Χ. εποχή ακόμα μεταφράζετε σε χρήμα-κεφάλαιο ή σε εκμετάλλευση και στις μέρες μας η επιθετική αγριότητα ξεπερνά κι εκείνη των Σκύθων, των Ούννων και άλλων ονάγρων. Βέβαια, για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα ή τα παράλεμε, δεν πίνουν οι τράπεζες αίμα. Δίνουν χρήμα και παίρνουν για να ζήσουν. Κι άλλωστε όσο οι «εφευρέσεις ευκολιών» και το στράγγισμα των λαών που συνεχώς διαμορφώνεται σε έναν μεγάλο και αρκετά πλατύ «όχλο» που δείχνει τη σημερινή ανθρωπότητα να συμπιέζεται συνεχώς σε μια Πολιτεία που μεταβάλετε σε μοντέρνα Σόδομα και Γόμορρα, δεν έχουν κανένα λόγο να το κάνουν.
Να γιατί επικαλεστήκαμε το Γιαγβέ της π. Χ. εποχής τον οποίο σήμερα συναντούμε στο αυτό καθ' αυτό τραπεζικό σύστημα. Κι ο «μέγας» λόγος σε αδιανόητες συχνότητες και τυμπανοκρουσίες στο όνομα της Ε.Ε. και της «ΟΝΕ», εμείς από το κέντρο της καρδιάς της, εδώ που βρίσκονται τα στρατηγικά επιτελεία, που προπαρασκευάζουν προϋποθέσεις και αήθης εξοπλισμούς που τους παραχωρούν στους Αμερικάνους για τις γνωστές επιδιώξεις τους, δεν βλέπουμε πουθενά αυτή την Ευρώπη των λαών. Ποιοι δε βλέπουν τα ευρωπαϊκά φαντάσματα που έχουν τη σφραγίδα τους σε διάφορες υποθήκες και ποιοι είναι οι ψεύτες και οι υποκριτές καθώς και οι ένθερμοι υπηρέτες θα είναι πλεονασμός να τους το πούμε. Οι πολίτες πρέπει να αμυνθούν και να προστατέψουν τα συμφέροντά τους. Οφείλουν να έχουν κατά νου για πιο λόγο γίνονται οι συγχωνεύσεις των τραπεζών. Ιδικά αυτό το μέγα πρόβλημα αφορά τον συγκεκριμένο κλάδο και για τρίτη φορά το επισημαίνουμε.
Λοιπόν, αυτή την Ε.Ε., εκφραστής της τραπεζοκρατίας και ανίκανη από την κορυφή ως τον πάτο να δώσει λύση στο Παλαιστινιακό και γενικότερα στις φλεγόμενες περιοχές, την οποία εξάλλου ως Ε. Ε. την αφορούν, πώς μπορούμε να παραβλέπουμε αυτές τις αδυναμίες, μωρότητες, την παθητική στάση της και να μένουμε απαθείς θεατές και να επιτρέπουμε τις αλχημείες με πρωταγωνιστή το κεφάλαιο που εκφράζεται, λειτουργεί και επιτίθεται μέσα από τις τράπεζες και άλλα σύνδρομα κοινώς διαπλεκόμενα κι αυτή τη στιγμή στην Πατρίδα μας βρίσκονται σε έξαρση;
Απ' τη μια οι τραπεζοϋπάλληλοι, στη Γερμανία, τρέμουν και ο αυτοματισμός επιβεβαιώνει περίτρανα το σκούρο μέλλον τους. Και απ' την άλλη ο μικρομεσαίος πελάτης (βιοτέχνης, έμπορας, ξενοδόχος και άλλοι πολλοί συν και οι απλοί πελάτες) σφίγγεται συνεχώς και τα ως τώρα κάποια μέτρα (λίγη ελαστικότητα στις υποχρεώσεις του, λίγες μέρες να μαζέψει ο άνθρωπος τα ανάλογα χρήματα και να τα επιστέψει) με την επιδρομή του Ευρώ -έτσι είδαμε εμείς εδώ πέρα το περιβόητο ευρωνόμισμα = τραπεζονόμισμα μεγάλου βεληνεκούς - αποτελεί πλέον παρελθόν. Αυτό θα συντομεύσει την αύξηση της ανεργίας, αναγκάζει καταστήματα να κλείσουν, δημιουργούνται προϋποθέσεις κυριαρχίας ακινήτων περιουσιών και με τους ρυθμούς «ανάπτυξης» δεν είναι μακριά η μέρα που οι εναπομείναντες, (τεχνοκράτες, μέτοχοι, διευθυντές κλπ) θα παίζουν τον κούκο μέσα στα μοντέρνα κτίρια και άψυχα, αφού δεν θα έχουν ούτε πελάτες, ούτε κατασχέσεις αλλά να μη φτάσουμε εκεί
Όταν αυτά συμβαίνουν στην καρδιά της Ε.Ε. πώς στην ευχή μπορεί στην Ελλάδα να πρυτανεύει η τυμπανοκρουσία υπέρ της και να κυριαρχεί η πρόοδος; Πείτε και σ' εμάς να τη δούμε. Πού αλήθεια βρίσκεται και κάτω από ποιον ανθρώπινο θεό προστατεύεται;

Ε.Ε.-Γερμανία, 22 Φεβρουαρίου 2002
www.fasoulas.de 
 vaios@fasoulas.de 

  ΑΡΧΕΙΟ