Ηλθεν ο καιρός που ο Ιακχος,
ο υιός του Διός και της Δήμητρος
θα ξαναγεννηθεί σαν Διόνυσος-Ζαγρεύς
(Οσιρις των Αιγυπτίων, Βισνού
των Ινδών κλπ) για να ξαναφέρει ειρήνη,
αγάπη, ευφροσύνη, άνθηση της γεωργίας,
οικολογική ισορροπία και να προσφέρει
στον άνθρωπο σαν θείο δώρο την Επιστήμη-Τεχνολογία.
Αυτή η αναβίωση του Ζαγρέως-Διονύσου
είναι η βάση της νέας πανανθρώπινης
θρησκείας. Γιατί ο Θείος Ερως-Διόνυσος
είναι η λατρεία της Φύσεως και της Μητέρας-Γης.
Είναι ο Θεός του Θανάτου και της
Ζωής, η δισυπόστατη φύση της ατέρμονης
ανακυκλήσεως των βίων, αυτός που
προοδευτικά οδήγησε τον κόσμο στον υπέρτατο
Πατέρα. Είναι το αρχέτυπο της αιωνίας μητρότητος,
είναι τέλος η Μάνα-Νύχτα της Ορφικής κοσμογονίας,
η Αιωνιότητα. Το σημερινό έγκλημα των
ανθρώπων έγκειται στο διαμελισμό του
Διονύσου, που μεταφράζεται στο διαμελισμό
σε 'Αρρεν-Θήλυ, Θεωρία-Πράξη, Γήινη-Θεϊκή
(ανθρώπινη συνείδηση), Πατρίδα-Παγκοσμιοποίηση
κ.α. Επίσης στον θρυμματισμό των εθνικών
μορφών, σε ανθρώπους διαφορετικών
ταχυτήτων(φυλών, χρωμάτων, θρησκειών,
μορφώσεως, πληροφορήσεως) κ.ο.κ.
Κοντολογίς, χάσαμε το Μυστήριο της Ζωής
και το αναζητούμε στο βρώμικο υγρό της
Μέσης Ανατολής, ή στην ψεύτικη λάμψη σπάνιων
μετάλλων. Εμείς οι Έλληνες τον βιώνουμε
στην τραγικότερη μορφή του, διότι ο
διαμελισμός μας έχει κάνει σπαράγματα.
Ξεχάσαμε τον μυστικό διάλογο του
πανάρχαιου ανθρώπου της Προϊστορίας με
την Φύση, τη Ζωή, τη Μητέρα-Γη και της
μιας και μοναδικής Θρησκείας και πιστέψαμε
στα ιερατεία των κοσμοπολιτικών
και εξουσιαστικών θρησκειών. Έκτοτε
προδώσαμε τη φυσική μας Μητέρα, την Πατρίδα-Γη
κάθε ανθρώπου και την διαμελίζουμε κατ'
εικόνα και ομοίωση της ψυχής μας. Λησμονώντας
ότι το αρσενικό στοιχείο στη ζωή είναι ο
ήρως και το θηλυκό η έμπνευση,
προβαίνουμε σε άφρονα σμίξη αρσενικού-θηλυκού
σε «γιούνισεξ» -και το χειρότερο-
στην παραφύση αλλαγή των ρόλων τους(ομοφυλοφιλία)
και στον σεξισμό. Το Θήλυ, ως Μάνα,
Σύζυγος, Αδελφή, ως Πατρίδα και πάνω απ'
όλα ως Θεά, ευλογεί τον άνδρα στον αγώνα
της ζωής και αναμένει την επιστροφή του
σ' Αυτήν. Το χείριστον όλων όμως
τεμαχίσαμε και παραχαράξαμε την Αλήθεια,
τον Ορθόν-Ελληνα Λόγον. Έτσι, διασπάσθη
η ενιαία Ψυχή της Ανθρωπότητος αλλά και
των ατόμων που την απαρτίζουν. Το
αποτέλεσμα το βιώνουμε καθημερινά με
τον πόνο της επιστροφής στην Αγάπη, την
νοσταλγία της επανενώσεως.
Ο τεμαχισμός του αρρενοθήλεως
Ερωτος (του κοσμογονικού Διονύσου)
σε άρρεν και θήλυ δημιούργησε την νοσταλγία
της επανενώσεως και αυτή εκφράζεται με
τον Θείο Ερωτα. Ο σημερινός άνθρωπος
έχασε τον Έρωτα που λειτουργεί σαν πηγή
συνενώσεως και εμπνεύσεως του κόσμου
και της ενιαίας ζωής , και προχωρεί σε
Γενοκτονίες, Ολοκαυτώματα και
αποτρόπαιες πράξεις που φέρνουν τον έσχατο
Τρόμο και Πόνο.
Κ. Χ. Κωνσταντινίδης, Υποστράτηγος
ε.α, 26-01-03