η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Η Ελληνική Γαστρονομία στην Ευρωπαϊκή Ένωση
Γράφει ο Πολίτης Βάιος Φασούλας

Σε μια εποχή που όλα αμφισβητούνται και η βία με όλα τα παράγωγά της (κρατικές τρομοκρατίες, πόλεμοι, ανεργία, φτώχεια κλπ) έχει το πάνω χέρι και όλα τα ισοπεδώνει, σε μια εποχή που οι ανταγωνισμοί έχουν πάρει εκρηκτικές διαστάσεις με μοναδικό σκοπό την υπερσυγκέντρωση του κεφαλαίου σε λιγότερα χέρια, στις μέρες μας που η Ε.Ε. βρίσκεται στην ημερήσια διάταξη προκειμένου να αποφασίσει προσεχώς ποιον μανδύα θα φορέσει, εμείς επιλέξαμε ένα θέμα από τον τομέα της Ελληνικής Γαστρονομίας.
Γαστρονομία-Ελληνική Κουζίνα η οποία έχει άμεση σχέση και με τον πολιτισμό της Χώρας μας, του οποίου και σ' αυτή την περίπτωση αγνοείται παντελώς από τη μητέρα πατρίδα. Ένα θέμα, του οποίου απ' όσο είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, κανείς ως τώρα δεν το έπιασε στα χέρια του και ν' ασχοληθεί μ' αυτό. Ίσως να ασχολήθηκε το ελληνικό υπουργείο εμπορίου και οι χοντρέμποροι για δικούς τους λόγους και δικά τους συμφέροντα, αλλά από κει και μετά η πνευματικά ανάπηρη ελληνική πολιτεία την αγνόησε παντελώς.
Αν και είναι πλέον αργά για την ανάκαμψη της ευρωπαϊκής γαστρονομίας, ωστόσο πάντα ελπίζουμε και θα επιχειρήσουμε μια σύντομη αναφορά, η οποία έχει τη σημασία της σε ό,τι αφορά τα ελληνικά εστιατόρια- ελληνική κουζίνα.
Το ξεκίνημα της γαστρονομίας στη Γερμανία έγινε εντελώς απρογραμμάτιστα, αυθόρμητα και αυτόβουλα από Έλληνες μετανάστες, ανίδεοι στο σύνολο, αλλά αποφασισμένοι. Στη δεκαετία του 1970 η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων γαστρονόμων, λειτούργησε περισσότερο από ένστικτο και από αυθορμητισμό. Έχοντας ως μοναδικά προσόντα την ελληνική μουσική, τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό και ασφαλώς ορισμένα πατροπαράδοτα φαγητά και συνταγές, -παρόλο που οι γνώσεις τους ήταν επιφανειακές στον πολιτισμό μας αλλά πολύ περισσότερο στην ελληνική κουζίνα, έκαναν το μεγάλο «άλμα» και προόδευσαν οικονομικά. Και όχι μόνο. Η πρόοδό τους φάνηκε σε πολλές περιπτώσεις και ιδιαίτερα στην ελληνική επαρχία που σήκωσε κεφάλι στην ανοικοδόμηση των καλυβιών της δίνοντας πνοή στον οικοδομικό τομέα, όπου παρουσίασε μια άνθιση πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα, ενώ πολλά χωριά απόχτησαν μορφή αστικών πόλεων.
Το ισχυρότατο ως χτες γερμανικό μάρκο-συνάλλαγμα, αλώνισε κυριολεκτικά την Ελλάδα διαμορφώνοντάς την στους τομείς των επενδύσεων, τραπεζικών καταθέσεων και δανείων αντίστοιχα, αγορές οικοδομημάτων και αγροτικών εκτάσεων κλπ και έδωσε οικονομική ανάταση στην εθνική οικονομία. Ασφαλώς δεν ήταν μόνο οι γαστρονόμοι της Γερμανίας, συνέβαλλαν και όλοι οι εργαζόμενοι μετανάστες και όχι μόνον της Ευρώπης.
Είναι γνωστό ότι η εθνική οικονομία της Ελλάδας οφείλει πολλά στον απόδημο ελληνισμό και θα λέγαμε ιδιαίτερα στον τομέα της γαστρονομίας, η οποία, εκτός από τις δικές της οικονομικές δραστηριότητες, συνέβαλλε σημαντικά και στον τουριστικό τομέα της Χώρας μας. Χαρακτηριστικά του Έλληνα γαστρονόμου και του εστιατορίου του, παρόλη την επιφανειακή γνώση του, όπως προείπαμε, το πρώτο μέλημά του ήταν να στολίσει το ελληνικό εστιατόριο με αγάπη και περηφάνια για την Πατρίδα και με δικά του έξοδα. Του έδωσε αρχαίο ελληνικό όνομα, τίμησε την ελληνική μυθολογία και φιλοσοφία, το στόλισε με αντίγραφα γνωστών αγαλμάτων της αρχαιότητας και κίονες, φωτογραφίες και άλλα είδη λαϊκής τέχνης και διατήρησε έτσι ένα μικρό κομμάτι ελληνικού πολιτισμού μέσα στο αχανές εμπόριο και στην ευρωπαϊκή κουλτούρα. Παράλληλα με τα φαγητά του φρόντισε και τα ακούσματα να είναι ελληνικά και ο Γερμανός έμαθε να ακούει ρεμπέτικο, να χορεύει συρτάκι και να λέει «στην υγειά μας»!
Αυτές οι διαχρονικές και αξιόλογες δραστηριότητες της ελληνικής γαστρονομίας δεν απασχόλησαν ποτέ τις ελληνικές κυβερνήσεις. Ως γνωστό και από άλλες περιπτώσεις, παρά το γεγονός ότι οι Έλληνες εστιάτορες έχουν συμβάλει στην παρότρυνση τού Γερμανού - πολίτη - τουρίστα να επισκεφτεί την Ελλάδα βοηθώντας σημαντικά την ελληνική οικονομία ώστε ελλείμματα από άλλους τομείς να καλυφθούν απ' τον τουρισμό, η απουσία του Ελληνικού Κράτους υπήρξε επιβλητική σαν απόρθητος πύργος. Πέρα από την επίπονη και επίμονη παρότρυνση του Έλληνα εστιάτορα, γυμνή από οποιοδήποτε ενημερωτικό και διαφημιστικό υλικό, δεν είχε τίποτα άλλο να προσφέρει. Παρόλα αυτά, δεν είναι λίγες οι φορές που το πέτυχαν να ξεναγούν τους Γερμανούς στην Ελλάδα, μέσα από τις σελίδες βιβλίων ή περιοδικών, ακόμα και φωτογραφιών αλλά να φιλοξενούν και οι ίδιοι Γερμανούς συμπολίτες κατά τη διάρκεια των διακοπών στην Ελλάδα.
Αυτά και άλλα πολλά σε ό,τι αφορά το χτες και την τότε Ε.Ο.Κ. Σήμερα σαν Ευρωπαϊκή Ένωση πλέον, η οικονομική της αιμορραγία που προκύπτει από την ανοδική πορεία τής ανεργίας, η αλυσίδα της γαστρονομίας δέχεται τη μεγαλύτερη πίεση. Παράλληλα η νέα όψη της τεχνολογίας, ιδιαίτερα στη μεταλλοβιομηχανία και η «μετανάστευση» των επενδύσεων σε Χώρες φτωχές, αποτέλεσαν τη χαριστική βολή. Ο κόσμος έχει περιοριστεί στα απολύτως απαραίτητα και τώρα με το νέο ευρωπαϊκό νόμισμα η γαστρονομία πλήττεται ανεπανόρθωτα. Η Ε.Ε. έχει τέτοια Φ τ ώ χ ε ι α που δε γνώρισε ποτέ. Η πρόοδος, όπως λενε μερικοί που περνάνε καλά, εμείς εδώ δεν την βλέπουμε πουθενά. Απεναντίας βλέπουμε χάος. Ο από κάθε άποψη ρυθμιστής τής κοινωνικοοικονομικής και πολιτιστικής ζωής μιας Χώρας, είναι η αλυσίδα της γαστρονομίας. Κι ακόμα είναι και η έγκυρη και ακριβέστατη σφυγμομέτρηση.
Αυτή μας δείχνει το Φ τ ω χ ό Πολίτη πως τον βγάζει στην ανεργία. Κι είναι: ο σερβιτόρος και ο μάγειρας, οι μανάβηδες και οι χασάπηδες, οι φουρναραίοι και εργαζόμενοι σε εταιρίες αναψυκτικών και ποτών, οι εργαζόμενοι σε καταστήματα ηλεκτρικών συσκευών και ειδών λαϊκής τέχνης, οδηγοί μεταφορικών εταιριών κλπ, κλπ και βεβαίως τη μείωση των ελληνικών προϊόντων στην ευρωπαϊκή αγορά. Έτσι ο «θάνατος» γενικά της ευρωπαϊκής γαστρονομίας είναι πλέον δεδομένος. Θάνατος ο οποίος έκανε την εμφάνισή του την τελευταία δεκαετία του 20^ου αιώνα. Για τον ερχομό του την ευθύνη την έχουν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και βεβαίως και η ελληνική, που πάντα θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Εν κατακλείδι αφήνουμε ανοιχτό το περιθώριο που λέει, ποτέ δεν είναι αργά. Φτάνει κάποτε να σκύψουν το κεφάλι τους οι περιβόητοι και ανιστόρητοι ηγέτες και σ' αυτό το πρόβλημα. Όπως μας πληροφορεί ο αγαπητός φίλος, Βασίλης Κουτουζής www.koutouzis.gr/america.htm αντίδοτο για το θάνατο της ελληνικής κουζίνας είναι η ύπαρξη φίλων και υποστηριχτών που αγωνίζονται για τη «συντήρηση και συνέχιση της Ελληνικής Κουζίνας, της Κουλτούρας, της Παράδοσης, της Ιστορίας και των παλιών μας τραγουδιών» όπως λέει ο καλός φίλος μας από τον Καναδά Νίκος Δημόπουλος http://www.hellenictaste.netfirms.com

Ε.Ε.-Γερμανία, Ιούνιος 16 2003

www.fasoulas.de

vaios@fasoulas.de 

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.

 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

 ΑΡΧΕΙΟ