η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Και ξαφνικά 2 χρόνια ζωής

Δυο χρόνια πριν, τέτοιες μέρες ξεκίνησε το πλοίο μας.
Ξεκινήσαμε περίεργα. Κάποιοι πιστεύουν ότι ξεκινήσαμε από
τύχη. Λένε: ''έτυχε να είστε αυτό το βαπόρι που έπρεπε να
φύγει από το λιμάνι''. Και εγώ το ίδιο λέω. Μπαρκάραμε όμως
και αυτό έχει σημασία. Μεγάλο το ταξίδι. Είμαστε στη
θάλασσα ήδη δυο χρόνια. Δεν ήταν το ασφαλέστερο μέσο για
αυτά τα χρόνια που ζήσαμε. Χρόνια πολέμου εντός ή εκτός
εισαγωγικών το ''πρέπον'' είναι να είσαι στη στεριά του
καναπέ. Πείτε το άγνοια κινδύνου αν θέλετε.

Ερασιτεχνικό το υπόστεγο και χωρίς τη βοήθειά σας θα είχε
πνιγεί από τις πολλές τρύπες που έμπαζαν αλμύρα στο στόμα
της ερασιτεχνικά νεαρής μου ηλικίας. Εσείς τραβήξατε το
κουπί, εσείς σηκώνατε την άγκυρα για καθετί νέο, όλοι οι
φίλοι που μοιραστήκατε μαζί μου τις δημιουργίες , τις
ανησυχίες , τις ιδέες και τις παρατηρήσεις σας. Μάζεψα
πολλές φορές την έκπληξή μου από τη λεκάνη με τα
εισερχόμενα όταν διάβαζα την αναζήτηση του καινούργιου που
έφτανε σε μένα. Σχολείο που δεν πήγα η συντροφιά σας.
 Κι όμως σχολείο πήγα...

Λες και ιδιότροπος πελάτης αυτά τα χρόνια μας έκαναν να
αλλάξουμε πολλές φορές χρώματα, διακόσμηση, άγκυρα και λίγο
την ηλικία μας. Σαν μικρά παιδιά αλλάζουμε ρούχα κάθε που
τα λερώνουμε. Μη μας μαλώνετε...

Τέλη Φλεβάρη του 2001 υπήρχαν όλες κι όλες 9 σελίδες κάτω
από το υπόστεγο. Θα έλεγα στέκονταν. Ανέβηκαν και
στέκονταν. Μερικές εκατοντάδες σήμερα με τα πόδια γερά στο
πάτωμα στηριγμένες. Με τις αφαιρέσεις που ακόμα μας
μαθαίνουν στα σχολεία δείτε πόσες ανήκουν σε μένα.

Δε σας ευχαριστώ. Θαρρώ πως δικό σας το υπόστεγο και πολύς
ο δρόμος για να ξεφύγουμε από τη μετριότητα και τη νηνεμία.
Θέλουμε να πούμε τα ευχαριστώ όσο το δυνατόν αργότερα.
Θα τα ουρλιάξουμε στο τέλος. Κι αν είναι φουρτούνα η ζωή
καιρός να μάθουμε να βγαίνουμε παρα έξω από την ίδια στάση.

Δυο χρόνια ''e-misSOS ...το υπόστεγο της ανησυχίας! ''.

φιλικά,
Θανάσης
www.e-missos.gr

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ