η φωνή σου

Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, οι Συνθήκες και ο Αντιαμερικανισμός!
του Βάϊου Φασούλα

Στις αμαρτίες του καιρού μας, που όλο αυξάνονται και παγιδεύουν την ανθρώπινη νοημοσύνη, θα ξεκινήσουμε με μια απλή διευκρίνιση σε ό,τι αφορά τον «αντιαμερικανισμό» στην Ελλάδα. Οι Έλληνες, εντός και εκτός της Ελλάδας, δεν διακατέχονται από αντιαμερικανισμό, σε ότι αφορά τους πολίτες της Μεγάλης Χώρας, αλλά ως προς τις κυβερνήσεις τους, είτε αυτές είναι δημοκρατικές, είτε είναι ρεπουμπλικανικές. Και με των δύο ειδών Αμερικανικών πολιτικών, ιδιαίτερα μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και πέρα, ο Πλανήτης δέχτηκε τις μεγαλύτερες πληγές και οι λαοί έζησαν και ζουν τις χειρότερες περιπέτειες και δυσβάσταχτα ανθρώπινα δεινά. Χώρες, όπως η δική μας, γνωρίζουν πολύ καλά τι σημαίνει Αμερικανική Πολιτική, τι σημαίνει, δηλαδή να είναι ο άλλος ανεβασμένος στο σβέρκο σου, να βογκάς και να λες ε, τι να κάνουμε. Και δεν είμαστε ο μόνος λαός που χαρακτηριζόμαστε από τα σύνδρομα του αντιαμερικανισμού. Είναι όλη η ανθρωπότητα.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις σε κυβερνήτες-ανδράποδα και ορισμένα κράτη του δυτικόκοσμου και βεβαίως της εβραϊκής μειοψηφίας, (τα καθημερινά θύματα και των ισραηλινών πολιτών δίνουν την πραγματική διάσταση των ανήθικων συμφερόντων), η ανθρωπότητα βογκάει ενάντια των προαναφερόμενων πολιτικών. Συνεπώς το βαφτιστικό, «αντιαμερικανισμός» μας το πρόσφεραν οι ίδιοι για να το χρησιμοποιούν πάντα και παντού ως το πιο βρώμικο, αλλά βασικό προπαγανδιστικό και αποπροσανατολιστικό τους όπλο. Έτσι, λοιπόν, κανείς δεν έχει με τον αμερικάνικο λαό το παραμικρό, αλλά με τις κυβερνήσεις τους. Αν τις αντιστάσεις και τις αντιδράσεις των λαών τις λένε «αντιαμερικανισμό», με για τους και χαρά τους.
Επίσης θα επισημάνουμε, όσο ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός τροφοδοτείται με κάθε λογής παράγωγα και παράλογα τερτίπια και τεχνικές του διεθνούς κεφαλαίου-σιωνισμού, προκειμένου να επιβάλει τη δύναμή του παντού, πολύ φοβούμαστε ότι από το σύνδρομο του αντιαμερικανισμού, πιότερο θα θιγούν οι ίδιοι αμερικανοί πολίτες. Όλοι γνωρίζουν τα ΠΑΝΤΑ και όλα φαίνονται καθαρά στις καθημερινές εκφάνσεις της ζωής. Μόνο οι αμερικανική πολιτική δεν τα βλέπει και τα τσιράκια της. Εξέχον είναι, παρά τους δημοκρατικούς θεσμούς που απορρέουν από το Αμερικάνικο Σύνταγμα, πίσω από τις μαριονέτες-αμερικανούς πολιτικούς, κρύβονται ποικίλοι μηχανισμοί που δημιουργούν ανήθικες καταστάσεις με προσχήματα ακόμα και της τρομοκρατίας, η οποία από καιρό άρχισε να «μυρίζει» αλλά και να κουράζει κ.ά. Κι εδώ καλούνται (τους έχουμε ξανακαλέσει) οι αμερικανοί πολίτες να παίξουν το ρόλο τους καθώς και οι πολίτες του Κόσμου, ιδιαίτερα του δυτικού, καλούνται να παίξουν το ρόλο τους επειδή κάνουν λόγο και για δημοκρατία και για ανθρώπινα δικαιώματα και για πολιτισμό και ανάμεσά τους και οι Έλληνες.
Ο διεθνής «αμερικανισμός» ή «Παγκοσμιοποίηση», όπως τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται, λογικά προξένησε ή γέννησε αντικοινωνικές συνθήκες που οδηγούν, εκτός από τα πεδία των πολέμων και τον αφανισμό των κρατών και των λαών και σε καθημερινές συγκρούσεις-εκρήξεις μέσα στις κοινωνίες των κρατών. Η αυξανόμενη ανεργία και η φτώχεια και οι πληθυσμιακές μετακινήσεις, «λαθρομετανάστες» και η δημιουργία ρατσιστικών κοινωνιών, προκειμένου η επικράτηση του στεγνού και ωμού κεφαλαίου να είναι καθολική, αλλοίωσαν ή παρέσυραν στο βάλτο της «ελεύθερης αγοράς» και τη Δημοκρατία με τους θεσμούς της και τις διάφορες συνθήκες, που προϋποθέτουν τη φύλαξη και το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Έτσι φτάνουν στο εδώλιο του κατηγορουμένου άνθρωποι-ηγέτες, μεγάλοι άντρες με πολιτικά αναστήματα και όχι νάνοι, που υπερασπίστηκαν τα εθνικά τους συμφέροντα και τους λαούς τους, όπως με την Γιουγκοσλαβία, τη Μέση Ανατολή και αλλού, που κατηγορούνται και καταδιώκονται ως εγκληματίες πολέμου για να κυκλοφορούν ανάμεσά μας ελεύθερα οι δολοφόνοι, σφετεριστές και καταχραστές και της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των διεθνών συνθηκών, όπως αυτή της Γενεύης του 1949. Μέσα στο διεθνές αντιτρομοκρατικό κλίμα, οι πολίτες (του δυτικόκοσμου) έχουν πλέον εγκλωβιστεί στον τρόμο και στην αβεβαιότητα αποταμιεύοντας τη λογική τους στις «τράπεζες» προπαγανδιστικών πολιτικών και ΜΜΕ, προκειμένου να αποφύγουν το στίγμα του τρομοκράτη με πρωταγωνιστές τις κυβερνήσει τους, όπως γίνεται και στην Ελλάδα. Έτσι όπως πάμε, γνώμη μας είναι, ότι η αγανάκτηση των πολιτών θα τους μετατρέψει σε τρομοκράτες.
Από τις 11.09.2001και μετά ένα κράμα τυχοδιωκτών έχει επιδοθεί στην εκμετάλλευση της τρομοκρατίας βοηθώντας την να αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο. Η τρομοκρατία χτύπησε τους δίδυμους πύργους και καταδικάστηκε απ’ όλη την ανθρωπότητα και από τούτη εδώ τη θέση, στις 12.09.2001, γράφαμε: «Από κει και μετά η βία, όπως κι αν αυτή εκδηλώνεται, είναι καθαρό έγκλημα. Έγκλημα κι αυτό στη μεγάλη Χώρα το οποίο καταδικάζεται εσχάτως από τον κάθε πολίτη του κόσμου. Το «κρασί της δόξας», είτε της επουράνιας είτε της επίγειας, είναι κρασί που ταράζει τα συθέμελα της όμορφης γης μας και ό,τι άλλο υπάρχει σ’ αυτή. Σίγουρα περνούμε σε μια Παγκόσμια «θερμή κρίση» που δεν έρχεται από μόνη της και καλό θα είναι οι κάθε κατεργάρηδες να βγάζουν τα μάτια μόνοι τους και να λύνουν τις διαφορές τους, χωρίς να θυσιάζονται ανθρώπινες υπάρξεις. Ο θάνατος, σε βάρος αθώων πολιτών, κακήν κακώς ήρθε. Η τιμωρία των ενόχων επιβάλλεται. Λέμε, ενόχων και όχι λαών. Ακόμα κι όταν κάποιοι «χορεύουν». Στον απόηχο μιας βιβλικής καταστροφής, η ύπαρξη και της Δημοκρατίας και του Πολιτισμού, ευχόμαστε να παίξει το ρόλο της. Τώρα, όσο ποτέ, η ψυχραιμία και η λογική πρέπει να πρυτανεύσει. Οι πολίτες όλου του κόσμου έχουν δικαίωμα και στο πένθος και στην ειρήνη. Το μίσος και η εκδίκηση δεν οδηγούν πουθενά». Τι πρυτάνευσε όμως; Ο Αφγανός λαός το πλήρωσε ακριβά!!
Εν κατακλείδι επισημαίνουμε τούτο: έχουμε τα Δικαστήρια και οι λαοί πληρώνουν ακριβά τους δικαστές μισθούς που δεν τολμούμε να τους διανοηθούμε. Αν τα Δικαστήρια δεν είναι ικανά να δικάσουν σωστά, ποιος ο λόγος ύπαρξής τους; Να λέμε τάχα ότι έχουμε δικαιοσύνη και δικαιοσύνη να υπάρχει στα συρτάρια και στα τσεπάκια; Ποια δικαιοσύνη είδαμε στα εθνικά μας θέματα, στο Κυπριακό, στο Γιουγκοσλαβικό, στο Μεσανατολικό και γενικότερα στον Πλανήτη; Πού, πώς και πότε έχει λάμψη η δικαιοσύνη του δυτικόκοσμου, του εκδημοκρατισμένου και πολιτισμένου; Πώς επιτρέπει η δικαιοσύνη, είτε ευρωπαϊκή είτε αμερικανική, να συμβαίνουν τέτοια αίσχη σε στρατόπεδα αιχμαλώτων, που μόνο οι Ναζί τόλμησαν; Για ποια ανθρώπινα δικαιώματα γίνεται λόγος όταν στο Γκουαντάναμο, της Κούβας συμβαίνουν τέτοια αίσχη; Ότι και να έχουν κάνει αυτοί οι κρατούμενοι, έχουν δικαίωμα να απολογηθούν στη δικαιοσύνη, να τιμωρηθούν παραδειγματικά και οι φύλακες να τους φερθούν, όπως η δημοκρατία και ο πολιτισμός ορίζει. Από κει και μετά τα άλλα είναι εκ του πονηρού και αποτελούν καταισχύνη για τον πολιτισμό μας, που λέμε ότι έχουμε.
Να γιατί καλλιεργείται το μίσος, να γιατί οι κοινωνίες μεταβάλλονται σε ρατσιστικές και φασιστικές, διότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν υπερασπίζονται και οργανισμοί, όπως ο Ο.Η.Ε. έχουν μεταβληθεί σε μεσαιωνικά εργαλεία, όσο παραμένουν εξαρτημένοι και αλλοιωμένοι. Με όλα αυτά θα πρυτανεύσει ο αντιαμερικανισμός και θα παγιωθεί γρήγορα και διεθνώς, απ’ όσα γίνονται. Το Γκουαντάναμο, Κούβα αντικατοπτρίζει ακριβώς αυτό που είμαστε.

Ε.Ε.-Γερμανία, -Ιανουάριος 24.2002

www.fasoulas.de     vaios@fasoulas.de