η φωνή σου

η στήλη μας

Μετανάστης
Αδέσμευτο περιοδικό στο διαδίκτυο

Εκδίδεται από επιτροπή

metanastis@metanastis.com


Κι εσύ λαέ βασανισμένε πληρώνεις την αδιαφορία σου 

ΕΠΕΨ
Επιστολική Ψήφος

Λογοτεχνία της διασποράς  ΕΕΣΠΗ

Ελληνική Μουσική

Τέχνη & Πολιτισμός

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΜΑΥΡΑΚΟΚΚΙΝΑ 

Ποίηση

Ενδιαφέροντες
Κόμβοι

Επιστολές

Αρχείο

Αθήνα 2004

Athens 2004

 

  
Στα άδυτα του κόσμου

«H Επερχόμενη Παγκόσμια Κυβέρνηση»
(Ο τίτλος είναι δανεισμένος από το ομώνυμο βιβλίο του Texe Marrs)

«Η Νέα Παγκόσμια Τάξη, βήμα το βήμα, μέσω του ΟΗΕ επιβάλλεται σ΄ όλη την οικουμένη. Μια δράκα αδίστακτων Υπερ-Μασόνων κατευθύνει την ανθρωπότητα προς την Καταστροφή και τον Όλεθρο.» Από το βιβλίο του ίδιου συγγραφέα, που έχει γραφεί πριν δώδεκα περίπου χρόνια!

Γιατί τίναξαν στον αέρα τα δίδυμα του Μανχάταν της Ν. Υόρκης; Λειτουργεί μόνο η στυγνή λογική της αόρατης πραγματικότητας των ηλιθίων που γράφει την νοθευμένη πάντα ιστορία της ανθρωπότητας; Είμαστε όλοι σε μια φυλακή «Γκουαντάναμο» και δεν το γνωρίζουμε; Έχουμε μυστικά στη ζωή μας ή διαβάζουνε ακόμη και τη σκέψη μας χωρίς να το ξέρουμε;

Για να αλλάξει ένας νόμος βάση του οποίου λειτουργεί και ταυτόχρονα διαμορφώνεται μια κοινωνία, εφόσον μελλοντικά η διαμόρφωση της αυτή θα ήταν επιζήμια για το κατεστημένο, χρειάζεται να τοποθετηθεί μια μικρή βόμβα σ΄ ένα κεντρικό δρόμο μιας πόλης, με τραυματίες.

Για να αλλάξει μια κυβέρνηση, αρκεί η γνωστοποίηση ενός από χρόνια προετοιμασμένου σκανδάλου, που φυλαγόταν για το σκοπό αυτό στα συρτάρια κάποιας μυστικής υπηρεσίας για τον οποιοδήποτε πολιτικό ολκής, όταν θα ξεπερνούσε τα όρια τα οποία ενοχλούν τα διαπλεκόμενα διεθνή συμφέροντα, του υπόκοσμου, της μαφίας και των Τραπεζών τα κοινωνικά παρακλάδια του σιωνοφασισμού.

Για να ξεκινήσει κανείς ένα πόλεμο με κάποια χώρα αρκεί να έχει το κτηνώδες θράσος να ανατινάξει μια πολυκατοικία μέσα σε μια μεγάλη πόλη της ίδιας της χώρας του δολοφονώντας μια ντουζίνα ανίδεους δικούς του πολίτες και επιρρίπτοντας τις ευθύνες στο μελλοντικό του αντίπαλο που εκ των προτέρων έχει προγραμματίσει να επιτεθεί.

Δεν αποκλείεται στις μέρες μας ή στο απώτερο μέλλον να ανατιναχτούν κυβερνεία μέσα στην Ενωμένη Ευρώπη ακόμα και ολόκληρο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μαζί με τους Βουλευτές του ή μεγάλες αγορές με χιλιάδες νεκρούς και να συλλάβουν μετά από λίγες ώρες 'Αραβες τρομοκράτες που «κοιμόντουσαν» χρόνια μαζί με τις μυστικές υπηρεσίες.
Έτσι οι μάζες να δικαιώσουν μια περιορισμένης ακτινοβολίας ατομική βόμβα στη Συρία, το Ιράκ και σ΄ όποιον δεν υπακούει, να δεχθούν σιωπηρά τη διάλυση του Παλαιστινιακού κράτους, τη δολοφονία του Αραφάτ, να δουν με ανεκτικότητα να ξαναχτίζεται ο ναός του Σολόμωντα και να στήνεται το αστέρι του Δαβίδ με παγκόσμια λάμψη. Αυτά είναι τρεχούμενα της ώρας δεν πρόκειται για νοστραδάμικη μελλοντολογία.
Φυσικά οι Λευκοί Αγγλοσάξονες Προτεστάντες με το γεράκι τους τον Μπους δεν παρέδωσαν ακόμη τα όπλα, αλλά στριμώχτηκαν στη γωνία. Οι διαταγές τους δεν περνάνε πια, θα προχωρήσουν σε μέτρα και τι μέτρα, τι ελέγχουν; Θα το δείξουν αμέσως οι επόμενες μέρες. Ο πόλεμος δεν διεξάγεται στην Παλαιστίνη, αλλά στη Ν. Υόρκη, στα υπόγεια και στους ουρανοξύστες των Παγκόσμιων Τραπεζών. Στη πρώτη φάση δεν είναι αντί ισλαμικός ο πόλεμος, αλλά πόλεμος της 'Αριας φυλής με τους Σήμιτες. Θα εξαρτηθούν από πολλούς παράγοντες οι εξελίξεις και είναι στενά συνυφασμένες με το παγκόσμιο μέτωπο αν θα κρατήσει και πόσο θα κρατήσει ενωμένο έτσι όπως εμφανίστηκε στη σύνοδο του στην Ισπανία στις αρχές του Απρίλή. Δεν είναι λοιπόν το πρόβλημα ο κακός μαθητής Σαρρόν.
Οι Σιωνοφασίστες με το σκιάχτρο του αντισημιτισμού έχουν καταφέρει να μας κάνουν όλους πιστούς στρατιώτες τους, να φυλάμε τη σάρα και τη μάρα τους, τις περιουσίες τους , τις συναγωγές τους, τα προξενεία τους και να έχουν ολόκληρο το στρατό τους ελεύθερο να σκοτώνουν και σφάζουν, να σκορπάν τον ανήλεο θάνατο σε γυναίκες, παιδιά. Να μην μπορούν να θάβουν τους νεκρούς τους που οι ίδιοι με την βαρβαρισμό τους δολοφόνησαν. Έχουν στήσει τα διεθνή τους δικαστήρια μέσα στις χώρες μας και δεν τολμάμε να πούμε τα σύκα, σύκα και τη σκάφη, σκάφη.
Όποιος τολμήσει από μας να πει κουβέντα τον καθίζουν στο σκαμνί και το δικάζουν. Τέρμα λοιπόν στην ασυδοσία των κυβερνήσεων μας και στη τυφλή υποταγή τους στις εντολές και τις σιωνοφασιστικές βάρβαρες βουλές. Έχω το δικαίωμα να κατηγορώ, να καταδικάζω τη βία, να καταπολεμώ την αδικία τη κλεψιά, να υπερασπιστώ την ύπαρξη μου μ΄ όλα τα μέσα όταν αυτή απειλείται και πολύ περισσότερο έχω την ελεύθερη γνώμη να εκφράζομαι δια του λόγου και της γραφής. Αν αυτά ενοχλούν ένα Σημίτης επειδή πράγματι κατηγορείται για τέτοιες αδικίες, είναι καιρός και δεν έχει χρόνο να χάνει πλέον να το σκεφτεί πολύ καλά τι κάνει πριν είναι πολύ ΑΡΓΑ.

Πως ο Σιωνοφασισμός εκμεταλλεύεται την καλοκαγαθία των ανθρώπων και περνάει τη βαρβαρότητά του.

«Αυτό το βιβλίο είναι μια ανατομή της - Βιομηχανίας γενοκτονίας (Die Holocaust-Industrie) των Εβραίων και ταυτόχρονα ένα κατηγορώ εναντίον της βιομηχανίας αυτής. Στην σελίδες αυτού του βιβλίου γίνεται αναλυτική εργασία και αποδεικνύεται, ότι η γενοκτονία των Εβραίων από του τους Ναζί του Χίτλερ αυτή καθ αυτή αποτελεί και παραμένει μια πολιτική ιδεολογία. Όπως όλες οι άλλες ιδεολογίες, αν και πολύ επιφανειακή έχει σχέση με την καθημερινή πραγματικότητα. Η γενοκτονία των Εβραίων δεν είναι αυθαίρετη, αφηρημένη έννοια, αλλά μια σκόπιμα τροποποιημένη πραγματικότητα. Τα βασικά δόγματα αυτής της ιδεολογίας έχουν στόχο να διαφυλάξουν ταξικά και ομαδικά συμφέροντα. Όπως απόδειξε η ζωή στην πράξη η γενοκτονία αυτή σαν ιδεολογία χρησιμοποιήθηκε σαν αποτελεσματικό πολιτικό όπλο. Με την χρήση της ιδεολογίας- με βασική αναφορά σε ένα φοβερό αριθμό δολοφονημένων ανθρώπων, κατάφερε να βάλλει κάτω από τον έλεγχο της και να την κάνει θύμα της την πιο μεγάλη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο των ΗΠΑ. Τα βασικά αίτια που με προώθησαν στην προσωπική μου κρητική στο θέμα της γενοκτονίας των Εβραίων είναι και παραμένει: Ότι ο πατέρας μου και η μητέρα μου επέζησαν το στρατόπεδο συγκεντρώσεως των Ναζί στη Βαρσοβία. Πέραν τούτου όλα τα οικογενειακά μέλη των γονέων μου δολοφονήθηκαν στα στρατόπεδα των Ναζί. Η πρώτη μου θύμηση, όσο αφορά το θέμα της γενοκτονίας, ήταν το βλέμμα της μάνας μου όταν την είδαν να παρακολουθεί από την τηλεόραση τη δίκη του Eichmann (1961) ενώ μόλις είχα γυρίζει από το σχολείο.
Μολαταύτα οι γονείς μου μέχρι τα θάνατό τους ζούσαν τον εφιάλτη της γενοκτονίας κατά το τέλος της ζωής τους έχασαν το ενδιαφέρον γι αυτό αφού είδαν ότι είχε μετατραπεί σε δημόσια θέα. Ο πατέρας μου που ήταν αριστερής ιδεολογίας είχε αρνηθεί λόγο αρχής να δεχτεί χρηματική αποζημίωση από τους Γερμανούς. Στο τέλος δέχτηκε τη θέση του τμηματάρχη στο ισραηλινό μουσείο του Yad Vashem για να διαπιστώσει με λύπη ότι κι ο ίδιος είχε πέσει θύμα διαφθοράς η οποία είχε στόχο την κυριαρχία και το χρήμα.
Οι βασικοί στόχοι της νόθευσης και εν συνεχεία της βιομηχανοποίησης της γενοκτονίας των Εβραίων είχαν στόχο το χρηματικό κέρδος και την παρότρυνση των ΗΠΑ να δεχτούν την εξυπηρέτηση της επεκτατικής πολιτικής των ιθυνόντων του ισραηλινού κράτους. Η δε συνεχιζόμενη ανεπαίσχυντη καμπάνια της βιομηχανοποίησης με το αιτιολογικό αποζημίωσης των παθόντων να εκβιάσουν τα ταμεία της Ευρώπης, εξισώνουν την ηθική αξία των παθόντων και των μαρτυρίων με εκείνη τη παρτίδα στο Καζίνο του Μοντε-Κάρλο. Την πραγματική αλήθεια των αιτιών της γενοκτονίας των Εβραίων πρέπει να τη μελετήσουμε όχι μόνο δια μέσου των Γερμανών ούτε από τους μη Εβραίους αλλά από όλους μας μαζί. Ότι έγινε στον τομέα αυτό μέχρι σήμερα δεν έγινε να αισθανθεί κανείς το βάθος και το πλάτος του μαρτυρίου των παθόντων, αλλά έγινε για να προβληθεί ο μεγαλοϊδεατισμός των Εβραίων και δυναμική της επιβολής τους. (Δεν μπορείς να συγκρίνεις δύο ομοιοπαθείς για να κρίνεις το χειρότερο από το καλύτερο-Πλάτων) και δεν μπορεί κανείς να διαφοροποιήσει το μαρτύριο των Εβραίων από εκείνο των Αφρο-Αμερικάνων, από εκείνη των Βιετναμέζων και του Παλαιστινιακού λαού.» Από την εισαγωγή του βιβλίου:
Holocaust-Industrie του Norman G. Finkelstein Εβραίου Καθηγητή που διδάσκει πολιτική Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Ν. Υόρκης.

Τα νούμερα που παίζουν πάνω στη ρουλέτα της γενοκτονίας

9 εκατομμύρια έλεγε το 1955 η ταινία του Αλαίν Ρεναί «Νύχτα και ομίχλη».
8 εκατομμύρια σύμφωνα με τα Έγγραφα της Ιστορίας του πολέμου. Στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Επίσημη Γαλλική έκδοση 1945 σελ. 7.
4.εκατομμύρια σύμφωνα με τη Σοβιετική έκθεση στην οποία το Δικαστήριο της Νυρεμβέργης προσέδωσε αξία γνήσιας αποδείξεως.
2 εκατομμύρια σύμφωνα με τον ιστορικό Λεόν Πολιάκωφ στο βιβλίο του, Ακολουθία του Μίσους, σελ. 498.
1 εκατομμύριο διακόσιες χιλιάδες σύμφωνα με τον εβραίο ιστορικό Ραούλ Χίλμπεργκ.

Το American Jewish Year Book, από 22 Σεπτεμβρίου 1941 έως 11 Σεπτεμβρίου 1942, τόμος 43, που εκδίδεται στην Φιλαδέλφεια από την Jewish Publication Society of America, αναφέρει, στη σελίδα 666, ότι μετά την ευρύτατη επέκταση της Γερμανίας μέχρι τη Ρωσία και μετρώντας τους Εβραίους που έμειναν στη Γερμανία το 1941, υπήρχαν στην Ευρώπη που είχε υποταχτεί στον Χίτλερ τρία εκατομμύρια εκατόν δέκα χιλιάδες επτακόσιοι είκοσι δύο Εβραίοι. Πως γίνεται λοιπόν να σκοτωθούν 6 εκατομμύρια ; Σα να λέμε 6-3=6.

Από το βιβλίο
«Οι Θεμελιώδεις Μύθοι της Ισραηλινής Πολιτικής» του Ροζέ Γκαρωντύ πρώην μέλους του Πολιτικού Γραφείο του Γαλλικού Κομμουνιστικού Kόμματος. Μετά την έκδοσή του βιβλίου ο συγγραφέας καταδικάστηκε από Γαλλικό Δικαστήριο σε πρόστιμο 30 χιλιάδων Γ. Μάρκων για αντισημιτισμό.
Ο αντί ισλαμιστής ή αντί χριστιανός δέχεται επαίνους ο αντισημίτης καταδικάζεται. Ο Μιλόσεβιτς που αγωνίστηκε να σώσει το κράτος του από τους επεμβασίες σιωνοφασίστες δικάζεται. Ο γενοκτόνος του Παλαιστινιακού λαού Σαρρόν γράφει στα τέτοια του ολόκληρη την παγκόσμια διαμαρτυρία.
Από τα Ραδιόφωνα άρχισαν αυτές τις μέρες πάλι να ακούγονται τα φρικαλέα νούμερα της βιομηχανίας της γενοκτονίας των Εβραίων με στόχο να βομβαρδίσουν το υποσυνείδητο των μαζών για ανεχτούν τη νέα γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού. Έτσι στις 13.04.02 το τρίτο πρόγραμμα WDR της Γερμανίας σε εκπομπή της αναφέρθηκε στη Γενοκτονία των Εβραίων με το νούμερο 6 εκατομμύρια. Στις 14.04.02 η εφημερίδα «Τα Νέα» με τίτλο «Κι όμως υπήρχε λύση» μιλάει για 7,5 εκατομμύρια νεκρούς, βλέπουμε σε μια μέρα διαφορά «Τα Νέα» σκότωσαν 1, 5 εκατομμύριο Εβραίους παραπάνω. Δεν είναι κοινό μυστικό ποιος χρηματοδοτεί τον οίκο Λαμπράκη.
Η γενική ευθυγράμμιση των ΜΜΕ διαστρεβλώνεται έτσι οι έννοιες που αλλάζουν τα γεγονότα: η βία των αδυνάτων για την αυτοάμυνά τους ονομάζεται «τρομοκρατία» και βία των δυνατών για επιβολή της παρανόησης τους «μάχη κατά της τρομοκρατίας»

Στο βιβλίο του «Το Ταλμούδ» (Παρίσι, Payot, 1986) ο ραββίνος Κοέν γράφει. «Οι κάτοικοι του κόσμου χωρίζονται μεταξύ του Ισραήλ και τα άλλα έθνη γενικώς. Το Ισραήλ είναι ο εκλεκτός λαός: δόγμα κεφαλαιώδες». 
Αφού έχουν τέτοια δόγματα θα καλοπεράσουν στο μέλλον απάνω στη Γη.

Μάγειρας

 

 

Όταν κοιμάσαι άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

κεντρική σελίδα

  ΑΡΧΕΙΟ