η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ
Τετάρτη 28 Μαΐου 2003

Εθνικό κεφάλαιο παγκοσμιοποιημένο

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
(Από ομιλία του στο 18ο Τακτικό Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων στη Γερμανία που πραγματοποιήθηκε στη Φραγκφούρτη στις 24-25 Μαΐου 2003)

Μετά το 1974 η ελληνική διασπορά παρουσιάζονταν ως η δυναμικότερη κοινότητα παγκοσμίως. Είχε τις προϋποθέσεις να έχει έναν πρωταγωνιστικό οικονομικο-πολιτικό, πολιτισμικό ρόλο στα πλαίσια ενός παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Αυτή όμως η δυναμική παρουσία εξαντλήθηκε. Σήμερα είναι η πλέον απονευρωμένη διασπορά αν τη συγκρίνεις με άλλες εθνικές κοινότητες. Η ελληνική διασπορά αντιμετωπίζει μεγάλη κρίση. Βρίσκεται σε σύγχυση. Στερείται οριζόντων, στόχων, αξόνων δράσης, ηγεσιών. Τα παλιά όμως κόμματα και οι "κυβερνώντες" δεν έχουν στρατηγική, πρόγραμμα για τον ελληνισμό της διασποράς.

Ήθελα, σήμερα, να βάλω τον ορίζοντα ενός νέου σχεδίου για την αναγέννηση της ελληνικής διασποράς με αφετηρία τις εξής προτάσεις: Όταν εμείς αναφερόμαστε σε μια νέα κρατική αρχιτεκτονική του ελληνικού κράτους, την επαναθεμελίωσή του στη βάση των 10 ιστορικών περιφερειών, αυτή προεκτείνεται στη διασπορά. Αυτή σήμερα είναι αναγκαία αλλά και εφικτή στις νέες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης. Θέλουμε μια νέα αρχιτεκτονική του εθνικού κράτους με οικουμενική προέκταση. Ένα οικουμενικό κράτος. Πριν από μια δεκαετία και πλέον αναδείξαμε την πρόταση του Κοινοβουλίου του Απόδημου Ελληνισμού που μετεξελίχθηκε στο Σ.Α.Ε. Αυτή ήταν δική μας πρόταση. Αυτοί, που αρχικά την πολέμησαν, μετά την υιοθέτησαν και μετέπειτα την απονεύρωσαν. Έτσι, σήμερα, το Σ.Α.Ε. χρειάζεται αναζωογόνηση.
Με αφορμή την αναθεώρηση του Συντάγματος θα έπρεπε να προβλεφθεί η άμεση εκπροσώπηση της διασποράς στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η διασπορά πρέπει να έχει τους δικούς της εκπροσώπους στο Κοινοβούλιο. Να ξεπερασθεί η υφιστάμενη σχέση της με τον ελλαδισμό. Αυτό πρέπει να γίνει τώρα. Στην επόμενη, νέα σύνθεση της βουλής, πρέπει να είναι παρόντες οι βουλευτές της ελληνικής διασποράς.

Η δημιουργία ενός Ελληνο-Γερμανικού πανεπιστημίου με τμήματα στην Ελλάδα και στη Γερμανία σε επιλεγμένες και ελκυστικές περιοχές θα αποτελέσει θεσμική άρθρωση και σύνδεση του ελληνικού με το γερμανικό χώρο και τη διασπορά. Νομίζω, ότι οι Γερμανοί θα το έβλεπαν θετικά. Θα κατανοήσουν γρηγορότερα τη σημασία του από τους "κυβερνώντες" στην Ελλάδα. Το πρώτο τμήμα του θα μπορούσε να είναι αυτό των αρχαιολογικών σπουδών, των επιστημών αγροδιατροφής, της ελληνικής και γερμανικής φιλολογίας. Είπαμε πριν από χρόνια, ότι πρέπει να δούμε τον ελληνισμό σε όλο τον κόσμο ως εθνική κοινότητα-επιχείρηση. Πέρασαν όμως τόσα χρόνια και οι κατέχοντες το κράτος, όπως και οι αντιπολιτεύσεις, δεν αναπτύσσουν θεσμούς, δομές, πολιτικές, που να αξιοποιούν το πλεονέκτημα της διασποράς και τη μεγάλη ελληνική παράδοση. Το κάνουν άλλοι λαοί. Στη Διακήρυξή μας προτείνουμε τη δημιουργία Επιμελητηρίων σε όλη τη διασπορά. Εδώ θα μπορούσαν να πάρουν το όνομα ΕΛΛΗΝΟ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΕΜΠΟΡΙΟ. Η λέξη Εμπόριο είναι πλέον διεθνής. Θα δημιουργήσουμε έτσι δίκτυα επικοινωνίας, συνεργασίας και ανταλλαγών των Ελλήνων επιχειρηματιών της διασποράς με τις μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις των Περιφερειών της χώρας, Μακεδονίας, Θράκης, Ηπείρου, Πελοποννήσου, Κρήτης. Σε κάθε Λαντ-κρατίδιο της Γερμανίας οι Έλληνες επιχειρηματίες, μαζί με τους Γερμανούς, που το επιθυμούν μπορούν να συγκροτήσουν αυτές τις δομές. Ενώ υπάρχει μια οικονομική δυναμική αυτή δεν εκφράζεται, δε συντονίζεται, δε βοηθιέται θεσμικά. Παραδείγματος χάριν, ενώ στο χώρο σας έχει γίνει ένα μεγάλο γαστρονομικό θαύμα, το τεράστιο δίκτυο των ελληνικών εστιατορίων, κανείς δεν ενδιαφέρεται γι' αυτό. Κανείς δεν είπε σ' αυτούς τους πρωταθλητές να είναι υπερήφανοι για το δημιούργημά τους, για την τέχνη τους. Κανείς δεν τους γνωρίζει ως μεγάλους δημιουργούς, επιχειρηματίες, μάγειρες, σεφ. Στην Ελλάδα τους βλέπουν ακόμη σαν Γκαστερμπάιτερ. Όταν αυτοί είναι εθνικό κεφάλαιο, παγκοσμιοποιημένο, με μεγάλη προοπτική. Χρειάζεται όμως μια πολιτική. Από το εστιατόριο του μετανάστη που αντιμετωπίζει κρίση, να περάσουμε σε εστιατόριο υψηλής αισθητικής και γεύσεων, εστιατόριο ενός νέου ελληνικού στυλ. Θα ήθελα να προσκληθώ, σε άλλη ειδική συζήτηση, γι' αυτό που το θεωρώ πολύ σημαντικό. Αυτή είναι η πραγματική οικονομία και όχι οι φούσκες τις Σοφοκλέους. Εγώ, γέννημα αυτής της διανοητικής αλλά και της πολιτικής διασποράς στη δικτατορία συμμετείχα τον Αύγουστο του 1974 -23 ετών τότε- στο Μόναχο μαζί με άλλους έξι, στη σύνταξη ενός κειμένου ιδρυτικού ενός πολιτικού κινήματος. Αυτό το κίνημα το ιδρύσαμε για να ασχοληθεί και να εκφράσει ένα λαό με σάρκα, οστά, πνεύμα, ευγενείς προσδοκίες και όχι τις φούσκες και την ανηθικότητα της Σοφοκλέους, των ελληνικών πυραμίδων. Το ονομάσαμε μάλιστα Πανελλήνιο γιατί ένα μεγάλο, δυναμικό, υγιές κομμάτι του, το αποτελούσε η διασπορά. Αυτή που πρωταγωνίστησε στον αγώνα ενάντια στη δικτατορία, στο καθεστώς κατοχής στη Δύση, όπως καθεστώς κατοχής ήταν αυτό της Τσεχοσλοβακίας στην Ανατολή. Αυτοί είχαν τον Γιαν Πάλατς, εμείς τον Κώστα Γεωργάκη.

Σ' αυτή τη διαδρομή και τα βιώματά μου βρίσκεται η μεγάλη μου θέληση, προσδοκία και σχεδιασμός για την αναγέννηση της ελληνικής διασποράς. Η παγκοσμιοποίηση απαιτεί μια νέα πολιτική και οικονομική παιδεία. Χρειάζεται νέες στρατηγικές. Αυτά όμως απουσιάζουν από τον παλιό πολιτικό κόσμο της χώρας, όταν μάλιστα τα πλεονεκτήματα για τον ελληνισμό είναι πολλά.

Τέλος ο ελληνισμός της διασποράς στο κέντρο της Ευρώπης έχει ένα μεγάλο ανθρωπιστικό, ειρηνιστικό, πολιτικό χρέος. Να αποτελέσει έναν πρωταγωνιστή ειρήνης, δημοκρατίας, αλληλεγγύης των λαών στην καθ' ημάς Ανατολή, στη Μικρά Ασία και τη Μεσοποταμία, ώστε οι αρχές αυτές που αποτέλεσαν τα θεμέλια των ευρωπαϊκών δημοκρατικών αλλά και του πανευρωπαϊκού οικοδομήματος και της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας, να φτάσουν στην ιστορική αυτή περιοχή. Γιατί όταν δεν φτάνουν οι αρχές εμφανίζονται οι φονταμεταλισμοί των σταυροφοριών και των ιερών πολέμων, η παρακμή του κόσμου και των ανθρώπων. Οι ιστορικοί αυτοί λαοί, που ζουν και στη Γερμανία, στην Ευρώπη ως πρόσφυγες, περιμένουν τον Ελληνικό πρώτα και Ευρωπαϊκό μετά, ειρηνισμό, ανθρωπισμό, διεθνισμό. Όπως η διασπορά πρωταγωνίστησε για την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, οφείλει να πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη για τη Δημοκρατία και την τάξη των λαών στη Μικρά Ασία και τη Μεσοποταμία. Κάθε λαός έχει δικαίωμα στη δική του καμπάνα της ελευθερίας.

http://www.dpe.gr

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος. Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!
Μάγειρας

Όποιος ελέγχει το παρόν,
ελέγχει και το παρελθόν.

 Όποιος ελέγχει το παρελθόν,
"καθορίζει" το μέλλον
George Orwell

 ΑΡΧΕΙΟ