η φωνή σου

η στήλη μας

Αλέξανδρος ο Μέγας

Alexander der Grosse

Στον απόηχο του 3^ου Συνεδρίου Αποδήμων Τρικαλινών
(Ανειλημμένες υποχρεώσεις και απαισιοδοξία!)

Αγαπητοί συμπολίτες Τρικαλινοί. Ψάχνοντας στο αρχείο μου, (Αύγουστος 20 2000) βρήκα αυτό το σχόλιο και σας το παραθέτω ολόκληρο. 'Αλλαξα μόνο την ημερομηνία, το 2^ο Συνέδριο που έγινε 3^ο και συμπλήρωσα κάτι λίγα στο τέλος του άρθρου. Έλεγα λοιπόν:

Απ' όσο είμαι σε θέση να γνωρίζω, πέρα από τις ανειλημμένες υποχρεώσεις ορισμένων ατόμων-παραγόντων τρικαλινών, που δεν μπόρεσαν να παρευρεθούν στις συνεδρίες του 3^ου Συνεδρίου, ανειλημμένες υποχρεώσεις διαπιστώθηκαν και στο ευρύτερο τρικαλινό κοινό, που έλαμψε δια της απουσίας του. Για την απουσία του τρικαλινού κοινού, ως Έλληνας μετανάστης, αλλά και ως σύνεδρος, εκφράζω τη δυσαρέσκειά μου, παρόλο που μερικοί υποστήριξαν το αντίθετο (μεγάλη συμμετοχή, επιτυχία, κλπ.) Συγκεκριμένα θα ήθελα να ρωτήσω -δεν ξέρω ποιον- πού βρισκόταν ο πολιτικός κόσμος του τόπου: ο διοικητικός, ο πνευματικός, ο εκπαιδευτικός, ο κόσμος των γραμμάτων και της τέχνης, στο τρίτο αυτό συνέδριο, που είχε ως στόχο του την τύχη του απόδημου ελληνισμού, αλλά και του τόπου μας. Και αναρωτιέμαι μόνο 40 άτομα μένουν στα Τρίκαλα; Γιατί τόσα μέτρησα τη δεύτερη μέρα του Συνεδρίου. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι «ανειλημμένες» υποχρεώσεις είχαν; Δεν γνώριζαν ότι τον Αύγουστο θα είχαμε το 3^ο Συνέδριο Αποδήμων Τρικαλινών, έτσι ώστε να μάς τιμήσουν με την παρουσία τους και να παρευρεθούν έστω και σαν παρατηρητές; Ποιοι τέλος πάντων νομίζουν ότι είναι; Εμείς δηλαδή δεν είχαμε υποχρεώσεις;

Αυτοί οι παράγοντες, είτε λέγονται πολιτικά κόμματα, είτε οτιδήποτε άλλο, δεν μπορούσαν να διαθέσουν λίγες ώρες; Στους προεκλογικούς αγώνες, όμως, δε διαθέτουν μόνο χρόνο, αλλά και χρήμα. Στοίβα οι υποσχέσεις και τα εκατομμύρια για να κερδίσουν ψηφοφόρους.(Μάλιστα αυτόν τον καιρό ο προεκλογικός αγώνας σε ό,τι αφορά την τοπική Αυτοδιοίκηση βρίσκεται στο ζενίθ!!)

Ομολογώ ότι ντρέπομαι και λυπάμαι για όλους αυτούς, που εξακολουθούν να θεωρούν τους μετανάστες δεύτερης κατηγορίας πολίτες και μετανιώνω, που είχα αναφέρει στο δεύτερο Συνέδριο ότι ζηλεύω τους Τρικαλινούς για την πολιτιστική τους κληρονομιά. Πού ήταν οι διοικητές των αστυνομικών αρχών, της πυροσβεστικής, του ιατρικού κλάδου, οι δικηγόροι, οι δικαστές, οι επιχειρηματίες, οι επιστήμονες εν πάση περιπτώσει, και ιδιαίτερα ο κόσμος των γραμμάτων και της τέχνης, που για τα Τρίκαλα αριθμούν πάνω από τους εκατό; Πού είναι οι άλλοι καλλιτέχνες, οι πολιτιστικοί και άλλοι διάφοροι σύλλογοι; Όλοι αυτοί είχαν ανειλημμένες υποχρεώσεις; Και απορώ πώς τις πρώτες ώρες κατάφεραν μερικοί απ’ αυτούς να παραβρεθούν; Για το «θεαθήναι» ή για τα Μ.Μ.Ε.; Εμάς μας ρώτησε κανείς αν έχουμε διάθεση να ακούμε μεγαλοστομίες, όταν πρόκειται για σοβαρά θέματα;

Βέβαια, υπήρξαν ένας-δυο βουλευτές, κάνα δυο δήμαρχοι, που έδωσαν το παρόν, αλλά από κει και ύστερα λες και έπεσε αραβική ακρίδα και χάθηκαν. Είναι κατάσταση αυτή που παρουσιάζουν τα Τρίκαλα ή μήπως έπρεπε όλοι αυτοί να πάρουν προσωπικές προσκλήσεις; Μήπως τελικά είμαστε άξιοι της μοίρας μας και πρέπει να δεχτούμε τα όσα συμβαίνουν στις μέρες μας αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα;

Προσωπικά θα μπορούσα να χαρακτηρίσω επιτυχές το συγκεκριμένο Συνέδριο εάν και εφόσον παρευρίσκονταν όλοι εκείνοι οι παράγοντες που προανέφερα. Η απουσία τους πραγματικά μ' έχει προβληματίσει και με κάνει να νιώθω ντροπή! Ωστόσο θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους εκείνους που ευαισθητοποιήθηκαν και μάς τίμησαν με την παρουσία τους. Τέλος, όσον αφορά στην τελική έκβαση του Συνεδρίου, ακούστηκαν ακόμα και από συνέδρους, παράπονα και διαμαρτυρίες, με το σχολιασμό των οποίων ίσως ασχοληθούμε κάποια άλλη φορά.

Τρίκαλα-Αύγουστος 20 2000.

Λοιπόν συμπληρωματικά. Δε διατίθεμαι να σχολιάσω τα δρώμενα που διαμορφώθηκαν από τις εισηγήσεις και τις παρεμβάσεις των συνέδρων. Υπάρχει η Τρικαλινή πολιτεία και το κοινό να τα σχολιάσει. Εκείνο που έχει μεγίστη σημασία είναι ότι για όλα τα θέματα είναι ζήτημα προσέγγισης: Και γι' αυτόν που θα χειριστεί ένα θέμα και θα το προβάλει και γι' αυτόν που θα το δεχτεί, αν το δεχτεί, και το αναλύσει. Λοιπόν, κατά την ταπεινή μου άποψη, ο Κόσμος του σήμερα είναι αν όχι μαύρος σίγουρα γκρίζος. Και οι επισημάνσεις ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ. Και επιβάλλονται απ' τον κάθε υγιή πολίτη. Βέβαια για τα κατεστημένα και ορισμένους που δεν διακινδυνεύουν να θιγούν, ιδιαίτερα οικονομικοκοινωνικά, ο δικός τους ήλιος είναι πάντα ζεστός και φωτεινός. Μόνο που ο ήλιος είναι ένας και έχουν μετρικό όλοι. Και αν διεκδικήσεις κομμάτι αυτού του ήλιου για να λιώσεις τα σκοτάδια που γύρα σου απλώνονται, τότε γίνεσαι απαισιόδοξος! Έτσι σου λένε! Ο απαισιόδοξος χαρακτήρας δεν κουνά τα λιμνάζοντα νερά, δεν μένει απαθής και αδιάφορος για ότι γύρα του συμβαίνει, δεν αναλαμβάνει πρωτοβουλίες και δεν αγωνίζεται και παν απ' όλα, σε ό,τι αφορά τον Ελληνισμό της διασποράς, ο οποίος πρωτοστατεί με κάθε τρόπο για τη διάσωση της Πολιτιστικής του ταυτότητας και την αποφυγή του αφελληνισμού. δε μένει «μούτος» κι ούτε κωφός κι ούτε μπορεί να δεχτεί ότι το μόνο που μπορεί να κρατήσει τον Ελληνισμό είναι η ορθοδοξία και όχι η γλώσσα και ο πολιτισμός. Εκεί ακριβώς βγαίνει ο «απαισιόδοξος» προβάλλοντας τις δικές του αντιπαραθέσεις οι οποίες ενοχλούν, εξού και οι χαρακτηρισμοί. Έτσι λοιπόν καλά θα είναι να προσέχουν κάποιοι όταν χειρίζονται το λόγο του. Για να το πούμε πιο απλά, ο γράφοντας αγαπά και τη ζωή και τον Πλανήτη και όλα τα όντα του και γι' αυτά αγωνίζεται και τραγουδά. Αν αυτό λέγεται απαισιοδοξία κρίνετέ το εσείς.

Το Θεαθήναι δε βοηθά και οι μεγαλοστομίες δημιουργούν τα πεδία της απαισιοδοξίας, η οποία γίνεται μέσω εκμετάλλευσης και καταστολής. Δηλαδή τον «απαισιόδοξο» τον αποφεύγουν ή τον απομονώνουν γιατί δεν πάει να κρεμαστεί αλλά ενοχλεί. Είναι μια «ρετσινιά» που ανμή τι άλλο το σερβίρισμά της αποτελεί μια αηδία και μια επιπρόσθετη κοινωνικορατσιστική αγωγή.

Τέλος τις προσπάθειες της Ν.Α. και τη δημιουργία του ΣΑΤ, ο γράφοντας από το ξεκίνημά της τις χειροκρότησε. Το ίδιο συμπεριφέρθηκε και για την ίδρυση του Σ.Α.Ε. Αν το Σ.Α.Ε. απέτυχε παταγωδώς, απέτυχε διότι οι κομματάδες το κάνανε όργανό τους. Δεν χρειάζεται να μετακινηθείτε στο χώρο της διασποράς για να το δείτε. «Καβαλήστε» το άρμα του διαδικτύου να το δείτε. Και θα δείτε και άλλα χάλια που συνεχώς πνίγουν τον ελληνισμό στα κύπελλα ορισμένων δεσποτάδων και κάποιων επώνυμων πολιτικών. Έτσι σε ό,τι αφορά το 3^ο Συνέδριο Αποδήμων Τρικαλινών, σημασία έχει να μην πάρει κομματική χροιά. Αν αυτό δεν καταστεί μπορετό τότε πράγματι οι «απαισιόδοξοι» πρέπει να πληθύνουν.

Ε.Ε.-Ελλάς, Τρίκαλα 26.08.2002

www.fasoulas.de
vaios@fasoulas.de

Το κείμενο εκφράζει την άποψη του συγγραφέα

Όταν "κοιμάσαι" άλλος γράφει ιστορία
ο μετανάστης

 ΑΡΧΕΙΟ