Αγαπητοί φίλοι, Έλληνες της διασποράς,
Δεν πάνε πάνω από δύο μήνες που ξεκίνησα το καθημερινό μου ταξίδι στον κόσμο του διαδικτύου μέσω μιας ιστοσελίδας για το Νομό Τρικάλων, του www.3kala.gr και αίφνης βρέθηκα μπροστά σε μία νέα –συνταρακτική όπως συνειδητοποίηση εκ των υστέρων- πραγματικότητα. Η προσωπική μου τριβή με το παγκόσμιο δίκτυο μετρά πάνω από 8 χρόνια, αυτοί οι δύο μήνες όμως στάθηκαν ικανοί να νοιώσω αισθήματα πρωτόγνωρα, μοιραζόμενος σκέψεις, προβληματισμούς και ανησυχίες με Έλληνες από κάθε γωνιά του πλανήτη, Έλληνες που ξαφνικά κατάλαβα ότι πονάνε την Ελλάδα περισσότερο από εμάς τους Έλληνες που ζούνε στην Ελλάδα, Έλληνες οι οποίοι κρατάνε την Ελλάδα ζωντανή μέσα τους στις προσωρινές ή κατ’ ανάγκη νέες, πατρίδες τους.
Αρχικά -και έχοντας μία μόνο επιδερμική σχέση με τις ιστοσελίδες ανταλλαγής απόψεων ελλήνων της ξενιτιάς- πίστευα πως αυτές γίνανε μόνο από υπέρμετρο ρομαντισμό και ίσως από ανάγκη κοινοποίηση κάποιων απόψεων. Έχω ακούσει πως είναι σκληρή η απομόνωση της ξενιτιάς και το διαδίκτυο ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να «βγεις προς τα έξω», ένα βήμα στο οποίο θα μπορούσες να βγεις όποτε θέλεις και να πεις ό,τι θέλεις ξέροντας πως κάποιος θα σε ακούσει, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί μαζί σου. Τελικά –και έχοντας περάσεις αρκετές ώρες τον τελευταίο καιρό περιηγούμενος στα μονοπάτια της ιδιότυπης και πέρα για πέρα καινούργιας για μένα, ηλεκτρονικής λογοτεχνίας- κατάλαβα πως έσφαλα με την πρώτη μου αυτή εκτίμηση. Οι Έλληνες που ζούνε μακριά από την Ελλάδα –όσοι αντέχουν και κρατάνε μέσα τους τη φλόγα αναμμένη- προσφέρουν έργο, προσφέρουν τις καλύτερες των υπηρεσιών στη διαμόρφωση μιας νέας πραγματικότητας για την Ελλάδα, μία Ελλάδα που βουλιάζει καθημερινά ακολουθώντας τυφλά και αναντίρρητα ευτελή ξενόφερτα πρότυπα, μία Ελλάδα που τάσσεται όλο και περισσότερο στο πλευρό του φτηνού, του εύκολου, του βολικού.
Έχω την εντύπωση πως ακόμη και αυτά, τα μεμονωμένα κείμενα των Ελλήνων της διασποράς αποτελούν σταγόνες, σταγόνες που όμως ενωμένες μπορούν να γίνουν ρυάκι, ποτάμι, χείμαρρος, ικανός να φτάσει μέχρι την Ελλάδα, να «ξεπλύνει» την βρωμιά, να «αφυπνίσει» τα πολιτικά κοιμούμενα μυαλά των περισσοτέρων Ελλήνων, να «δροσίσει» και να «ανακουφίσει» την ταλαιπωρημένη από την ηθική και πολιτική «ξηρασία», ελληνική γη.
Ο ρους του χειμάρρου υπάρχει, είναι το διαδίκτυο, ανήκει σε όλους και δεν φράσσεται με τίποτε! Είναι από τη φύση του ένας ρους ελεύθερος που στο πέρασμά του συμπαρασύρει το όποιο «τεχνητό» εμπόδιο. Το μόνο που χρειάζεται προκειμένου να φτάσει στον προορισμό του είναι ενότητα, αφού ο σκοπός είναι ένας και κοινός. Με ιδιαίτερη –ομολογουμένως- χαρά πληροφορήθηκα πρόσφατα για την πρωτοβουλία που ξεκίνησε με σκοπό τη δημιουργία ενός κοινού και οργανωμένου φορέα ανταλλαγής απόψεων των Ελλήνων συγγραφέων της διασποράς, της «Ένωσης Ελλήνων Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων» (Ε.Ε.Σ.Π.Η.).
Τη χαρά μου αυτή ήρθε να αντικαταστήσει μόλις χθες μία απορία, ένα μεγάλο ερωτηματικό αλλά και μία απογοήτευση διαβάζοντας στον ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ το άρθρο του ΜΑΓΕΙΡΑ, «Οργάνωση» χωρίς καταστατικό. Δεν πρόκειται να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες του άρθρου αφού ο γενικός στόχος παραμένει ο ίδιος και –έστω και με μία δυσκολία- διαφαίνεται και από το άρθρο του ΜΑΓΕΙΡΑ. Αυτό που πραγματικά με στενοχώρησε ήταν η απροκάλυπτη και πέρα για πέρα άδικη επίθεση εναντίον της υπό ίδρυση Ένωσης Ελλήνων συγγραφέων της διασποράς. Ο φίλος ΜΑΓΕΙΡΑΣ φοβάμαι πως ξαφνικά, τυφλωμένος από την αγάπη του για την ελεύθερη σκέψη και έκφραση, βλέπει μπρος του ηλεκτρονικού ανεμόμυλους και σε ρόλο Δον Κιχώτη του διαδικτύου, βάλθηκε να τους ξεπαστρέψει! Του διαφεύγει όμως η ουσία. Το διαδίκτυο είναι εκ φύσεως ΕΛΕΥΘΕΡΟ, είναι τεράστιο και μας χωράει όλους! Κανείς δεν μπορεί να το υποτάξει σε ιδεολογικούς κανόνες, κανείς δεν μπορεί να το κόψει και να το ράψει στα μέτρα του θέτοντας κανόνες μέσω των «καταστατικών» που ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ φοβάται.
Τελικά ούτε η χρόνια διαμονή στο εξωτερικό δεν μπόρεσε να απαλείψει από τους Έλληνες το ένα και μεγάλο μελανό τους σημείο. Την αλληλοφαγομάρα, τη διχόνοια. Κρίμα.
Δεν είμαι Έλληνας της διασποράς, ούτε καν κατά συνθήκη συγγραφέας, γνωρίζω όμως το έργο και την αγάπη κάποιων ανθρώπων, Ελλήνων της διασποράς, για τον τόπο τους όπως και τον διακαή πόθο τους ο τόπος αυτός να βρει το δρόμο του, να ορθοποδήσει, να τρέξει! Το πολιτιστικό έργο τους είναι πολλαπλάσιο των αράδων που καθημερινά γράφουν και σε αυτό, με την ταπεινή μου κρίση, δεν μπορώ να διακρίνω καμία «αόρατη κίνηση επιβολής παγκόσμιας στυγνής δικτατορίας».
Ο «εχθρός» υπάρχει, ο ΜΑΓΕΙΡΑΣ ορθά τον αφουγκράζεται, αλλά για να τον δει πρέπει να γυρίσει αλλού το βλέμμα του. Το «αντάρτικο του διαδικτύου» μπορεί να νικήσει, αρκεί οι «αντάρτες» του να ξέρουν ποιους έχουν φίλους και ποιους εχθρούς, πράγμα που προς το παρόν μάλλον τους διαφεύγει.

Φιλικά
Δημήτρης Παπαστεργίου
dimitris@3kala.gr