Αν ποτέ θα θέλεις να πείσεις τον συζητητή σου, δεν θα προσπαθήσεις να του εξηγήσεις την αλήθεια. Η αλήθεια, όποια κι αν είναι αυτή δεν πείθει, καλά τα ψέματα. Η αλήθεια είναι ανυπόφορη, αυτή δυσκολεύει τη ζωή μας κι όλοι την απεχθανόμαστε. Η ύλη, σαν αρχή και τέλος του ζωικού βασιλείου, είναι συγκεκριμένη κι από «πηλό» είναι φτιαγμένος ο ίδιος ο άνθρωπος. Η αλήθεια ξεγέννησε το «ψέμα» για να αυτο-υπάρξει η ίδια της. Αυτό δικαιολογείται κι από το νόμο της σχετικότητας και της κίνησης όπου παραγκωνίζει το απόλυτο και το «πίστευε και μη ερεύνα» και η «αλήθεια» με το «ψέμα» γίνονται ταυτόσημες με τη «θέση» και την «αντίθεση». Για να υπάρξει λοιπόν η αλήθεια σαν νόημα πρέπει να αντιπαρατεθεί στο ψέμα, με την αντιπαράθεση της όμως αυτή παραδέχεται την υπαρξιακή αναγκαιότητα του ίδιου του ψέματος. Και πόσες φορές δεν είπαμε ψέματα για να σώσουμε μια κατάσταση που τελικά πολλοί από μας θα χάνανε και την ίδια τη ζωή τους αν θα λέγανε πάντα την «αλήθεια». Όλο αυτό το σκεπτικό μοιάζει σαν μια μαγική εικόνα και απλή σοφιστεία. Κι όμως φτάνει να καταλαβαίνουμε σωστά τις έννοιες που δεν είναι άλλες από το δίκαιο και το άδικο και δεν τελειώνουμε εδώ. Κάτι που είναι άδικο για έναν για τον άλλο είναι δίκαιο. Ο Μαζοχιστής ασθενής στον γιατρό του.
-Γιατρέ μη με ναρκώσετε, θέλω να αισθανθώ τη γλύκα το πόνου.
-Δεν θα σου την κάνω αυτή τη χάρη, απάντηση του σαδιστή γιατρού.
Στη περίοδο που βρισκόμαστε οι παραπάνω έννοιες κάτω από την αόρατη δυναμική της παγκοσμιοποίησης έχουν πρεσαριστεί τόσο η μία με την άλλη, που δεν ξεχωρίζουν η μια από την άλλη. Είτε ψέματα μας λένε, είτε αλήθεια δεν έχουμε τη δύναμη να αντιδράσουμε. Πολλοί αναγνώστες θα διερωτώνται δεν είναι κουραστικό και σε τελική ανάλυση μάταιο να στηλιτεύουμε τα «κακώς κείμενα» αφού δεν θα αλλάξει τίποτα; Να όμως όλα αλλάζουν στη φύση και δεν εξαιρούνται οι κοινωνίες και τα συστήματα τους. Οι μηχανικοί που χτίζουν την γέφυρα του Ρίου–Αντίρριου στην Ελλάδα, ένα από τα μεγαλύτερα έργα του κόσμου έχουν φροντίσει η γέφυρα να ισορροπεί μέχρι και δύο μέτρα απόσταση από τις σημερινή του θέση, αφού έχουν υπολογίσει ότι οι δύο θαλάσσιες ακτές απομακρύνονται η μια από την άλλη κατά τέσσερα χιλιοστά του μέτρου κάθε χρόνο. Δηλαδή η ζωή της γέφυρας έχει προγραμματιστεί για πέντε χιλιάδες χρόνια, οπότε η μια ακτή από την άλλη, θα έχει είδη απομακρυνθεί κατά δύο μέτρα. Οι πληρωμένοι τσανακογλείφτες, επαγγελματίες κονδυλοφόροι, κοινώς «δημοσιογράφοι» ούτε το επιούσιο άρτο θα εξοικονομούσαν, αν δεν υπέκυπταν στις ταγές των δικτατόρων του πνεύματος που τους επιβάλει η σιωνοφασιστική κλίκα. Χωρίς όμως να απευθύνουμε κατάρες και αφορισμούς, ας δούμε πως έχουν τα πράγματα στην ουσία. Ο Γκορ Βιντάλ πασίγνωστος συγγραφέας των ΗΠΑ ξάδελφος του Αλ Γκορ σε συνέντευξή του στη Νατάσα Μπαστέα στην Εφημερίδα «Τα Νέα» 9.06.01 μεταξύ άλλων λέγει: «Ο ξάδελφός μου (Αλ Γκορ) εξελέγη Πρόεδρος των ΗΠΑ από τον λαό, αλλά το Ανώτατο Δικαστήριο προασπίζοντας τα συμφέροντα της Αμερικής των ανωνύμων εταιρειών, με ψήφους 5 προς 4 του αρνήθηκε την προεδρία και την έδωσε στον Τζωρτζ Μπους που έχασε τις εκλογές. Όχι μόνο σε ψήφους αλλά και στο σώμα των εκλεκτόρων εάν γινόταν σωστά η καταμέτρηση. Ο πρόεδρος πουλήθηκε στον πλειοδότη. Και κανείς δεν αντέδρασε, επειδή ο εγκέφαλος των περισσοτέρων έχει δολοφονηθεί από την τηλεόραση».και συνεχίζει: «Στις ΗΠΑ έγινε πραξικόπημα και, για να το θέσω με ελληνικούς όρους, οι συνταγματάρχες πήραν την εξουσία. Συγκεκριμένα το Πεντάγωνο. Ο άνθρωπος που διοικεί τη χώρα, ο αντιπρόεδρος Τσέινι είναι άνθρωπος του Πενταγώνου, που θέλει διαρκείς πολέμους, όπως και ο υπουργός Άμυνας Ράμσφελντ. Ο Κόλιν Πάουελ είναι η μόνη φιγούρα που προκαλεί αισιοδοξία, αλλά θα τον ξεφορτωθούν γρήγορα.(ποίοι;Ερώτηση δική μας) Τάσσεται εναντίον των αντιπαραθέσεων και των επιθετικών κινήσεων. Για τις ΗΠΑ τα πράγματα είναι άσχημα». Και όλα αυτά σ΄ ένα άρθρο με τίτλο «Οι ΗΠΑ ετοιμάζουν πόλεμο με την Κίνα». Όλα αυτά έχουν ειπωθεί μέσα από αυτή την ιστοσελίδα από τον γράφοντα αυτό το άρθρο πριν ακόμη βγουν τα αποτελέσματα των εκλογών (Bush-Gore, όταν οι νάνοι γίνονται «γίγαντες»), ότι «ο Τζωρτζ Μπους είναι εκ των προτέρων «εκλεγμένος» και ότι αν δεν γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ, αυτές θα βρεθούν στη δίνη του εμφυλίου». Κανένας δεν τόλμησε να κάνει τέτοια δημοσίευση, όχι γιατί δεν έβλεπαν κάτι τέτοιο, αλλά επειδή το ήξεραν και έτρεμαν το αποτέλεσμα της κάποιας κακοτοπιάς αν δεν συμφωνούσαν τελικά να ορίσουν με κοοπτάτσια πρόεδρο τον Μπους γιούνιορ. Προφανώς σωστά τα λέει ο ξάδελφος Γκορ Βιντάλ, δεν μας τα λέει όμως όλα.
Τι μας κρύβει; Ας αναπτύξουμε τη δική μας ατομική λογική να το βρούμε. Ας παραδεχτούμε, ότι έγινε πραξικόπημα των «Συνταγματαρχών», όπως το λέει ο Γκορ Βιντάλ. Τότε γιατί δεν βγήκε ο ένας από τους δύο πολιτικούς αντιπάλους να καταγγείλει τους πραξικοπηματίες; Απεναντίας βγήκαν νικητής και νικημένος αγκαλιά και με οργανωμένο χαμόγελο κατ΄ εντολή των αρμόδιων του Ντίσνειλαντ μπροστά στις κάμερες της υφηλίου και μίλησαν για κάποια ομόνοια και πολιτική αρμονία που θα εξυπηρετούσε το κοινό συμφέρον των ΗΠΑ.
Δηλαδή, αν θα είχαν διαφορετική γνώμη, σύμφωνα με δημοκρατικές αρχές παραδεκτό και επιβεβλημένο, θα έβλαπταν τα συμφέροντα των ΗΠΑ; Πράγματι η πολιτική μάχη και οι πολιτικές εκλογές των ΗΠΑ τούτη τη φορά μεταφέρθηκαν πίσω από την αυλαία της ράμπας. Εκεί έγινε ένας περιορισμένος εμφύλιος χωρίς όμως δικαστές, αυτοί είχαν σταλεί στα διπλανά δωμάτια και τους φύλαγε η CIA μη λάχει και ξεμυτίσει κάποιος από αυτούς. Ποίοι εναντίον ποιών χτυπήθηκαν. Εδώ είναι το μεγάλο μυστικό που δεν τολμάει κανείς να το πει δημόσια. Χτυπήθηκαν λοιπόν οι δύο αντίπαλοι της κοσμοκρατορίας. Αφού το πολιτικό φιάσκο δεν ήταν πραξικόπημα, αλλά θεληματική υποταγή κατόπιν διμερών υποχωρήσεων, όπου ο μεν και ο δε είχε να κερδίσει περισσότερα με αυτό τον τρόπο, παρά από μια ανοιχτή σύγκρουση, αφού η μάχη δεν διδόταν στη βάση πως θα ζήσουν αλλά πόσα θα κερδίσουν. Προφανώς ο μεγάλος συγγραφέας δεν μας τα λέει τόσο λιανά. Μιλάει για πραξικόπημα και όχι για κοινή συναίνεση όπως έγινε στην πραγματικότητα και μάλιστα αποσιωπώντας τα πιο σπουδαία. Δεν μας αποκαλύπτει ότι οι συγκρουόμενοι ήσαν η σιωνοφασιστική κλίκα με την συντηρητική κεφαλαιοκρατία των εθνικιστών των ΗΠΑ. Οι μεν πρώτοι κατέβηκαν στον πολιτικό στίβο από την αριστερή μεριά με τον έλεγχο των ΜΜΕ και έχοντας δεσμευμένη τις ελπίδες των φτωχών που είναι και παραμένει πλειοψηφία της κοινωνίας των ΗΠΑ, οι δε δεύτεροι με δυναμικό υπομόχλιο τον έλεγχο στον μηχανισμό της CIA και την απειλή, ότι σε περίπτωση μη υποχώρησης, ένας ξεσηκωμός των εθνικιστών δεν είναι και αδύνατος. Δηλαδή ο Γκορ «ο ξάδελφος» στη μια έχει τα κατηγορώ του στην άλλη όμως δεν καταφέρεται εναντίον κανενός. Σα να μας λέει κρίμα που δεν κέρδισε ο ξάδελφός μου ο Αλ Γκορ να αναλάβει αυτά που άφησε από πίσω του ο πορνοπρόεδρος, Κλίντον μ΄ ένα πόλεμο στο κόλπο και βομβαρδισμό της Ενωμένης Ευρώπης. Και θα ήμασταν πιο σίγουροι σήμερα ότι η δεύτερη φάση της επίθεσης των UCΚάδων κατά της χώρας των Σκοπιανών θα είχε ήδη ταρακουνήσει τον ισχύοντα ακόμη status quo της Ευρώπης. Ενώ σήμερα αν και εκτελέστηκε ο Κολ σαν εθνικιστής πολιτικός και, καταποντίστηκε το ενοχλητικό ζουζούνι Lafontaine, οι ΕΕ δίνει μάχη να αποσοβηθεί ένας εμφύλιος στο κομμάτι αυτό των Βαλκανίων ο οποίος αν ξεσπάσει δεν αποκλείεται και μια σύρραξη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, και αυτή θα ακολουθήσει μέσα στην αναμπουμπούλα έξω από τον έλεγχο των πολιτικών αφού θα γίνει υπό τη καθοδήγηση και τον έλεγχο της MΟSSAD και CIA. Είναι καθαρά πλέον τα πράγματα και μιλάνε μόνα τους, ότι ο Γκόρ Βιντάλ δεν είναι ένας τυχαίος, αλλά προγραμματισμένος συγγραφέας, για να εντοπίζει το κακό και να κάνει εποικοδομητική κριτική προς όφελος των μεν και των δε χαλιναγωγώντας τα ερεθισμένα πνεύματα χωρίς να ονοματίζει τη ρίζα του κακού. Ένα κακό που απειλεί την ανθρωπότητα από τους μεν κι από τους δε, διαλύει το νόημα των εθνών και την μοναδικότητα των πολιτισμών και τα πλακώνει όλα κάτω από την ένωση του παγκόσμιου κοσμοπολίτικου ανώνυμου κεφαλαίου μηδενίζοντας την προσωπικότητα του ατόμου που σβήνει μέσα στην καταναλωτική απνευματική κοινωνία της ακατέργαστης ύλης μεταλλαγμένο σε Ζόμπη.
Τι μπορούμε να κάνουμε; Πολλά μπορούμε να κάνουμε. Η αυτοσυγκέντρωση φέρνει γνώση και σοφία. Με τη δύναμη αυτή να δίνουμε το παρόν στη μάχη της διαφώτισης, κάνοντας κριτική για ότι προσωπικά νομίζουμε ότι είναι στραβό. Δεν πρέπει να νιώθουμε ένοχοι και απογοήτευση αν δεν βρίσκει ανταπόκριση ο λόγος μας. Στην πραγματικότητα μπορεί να είναι ο σωστότερος λόγος και γι αυτό δεν βρίσκει. Φτάνει που θα έχουμε γνώση αυτού που κάνουμε. Με τη δουλειά μας μπορούμε να προσφέρουμε ένα πλούτο πληροφοριών από άνθρωπο σε άνθρωπο διαμέσου των ιστοσελίδων μας. Γεγονός που δεν αμφισβητείται και γίνεται κάθε μέρα και με ευθύνη μάλιστα.-Εμείς οι ελεύθεροι δημοσιογράφοι δεν έχουμε ανάγκη διδασκαλίας. Δεν εργαζόμαστε να πείσουμε ούτε είμαστε μεταφορείς έτοιμων πληροφοριών. Δεν είμαστε παπαγάλοι των καναλιών και των εφημερίδων. Εμείς βρισκόμαστε και το νιώθουμε, ότι υπάρχουμε ανάμεσα στις θετικές και τις αρνητικές για την κοινωνία εξελίξεις. Είμαστε γνώστες πλέον ότι δεν είμαστε οικόσιτα ζώα του αόρατου σιωνοφασισμού και δεν παραδίνουμε το πνεύμα στην ακατέργάστη ύλη στους απογόνους των Σαδδουκαίων και των Φαρισαίων στα ανθρωποειδή τέρατα. Δεν είμαστε αποκρυφιστές ούτε μυστικιστές της διαφθαρμένης μασονίας με στόχο την επικράτηση δια του μεσοβέζικου «σοφού λόγου» που δεν ξεπερνάει την αξία και τη δύναμη του χρήματος. Συνάνθρωπε τόλμησε το. Πάρε κι εσύ χαρτί και μολύβι. Κάνε την κριτική σου εμείς δεν περιμένουμε καλά λόγια.
Η επιθυμία μας είναι να μη μείνει προγραμματισμένο το μυαλό του ανθρώπου από τηλεκατευθυνόμενα μέσα. Όλοι μας διαθέτουμε μηχανισμούς μέσα στη δομή του εγκέφαλου μας να προστατέψουμε τους εαυτούς μας. Να μπορούμε να αποκρυπτογραφήσουμε τους μπασμένους κώδικες μέσα στο κεφάλι μας, είτε θρησκευτικοί, είτε πολιτικοί ή και ακόμη ανεξήγητα μυστήρια είναι.

Μάγειρας
e-Maill: metanastis@t.online.de