Μια γεύση απο τα άγια χώματα
ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΘΕΚΛΑ

Και φέτος αξιωθήκαμε, μία μικρή ομάδα προσκυνητών υπό τον άγιον Σελευκείας κον Κύριλλο, να τελέσουμε την Θεία Λειτουργία στην κρύπτη της Αγίας Θέκλας, κοντά στην Σελεύκειαν, στις 24 Σεπτεμβρίου ημερομηνία κατά την οποία η μνήμη της εορτάζεται.
Η κρύπτη σκαμμένη βαθιά μέσα στον βράχο είναι πραγματικά υποβλητική. Επάνω από αυτήν βρίσκονται τα υπολείμματα μιας μεγάλης βασιλικής κτισμένης τον 5ον αιώνα. Για κάθε ένα γεγονός θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί μέγα, όταν μετά από τόσους αιώνες προσέρχονται χριστιανοί να τιμήσουν την μνήμην της πρώτης μαθήτριας του αποστόλου Παύλου, της πρωτοάθλου Θέκλας όπως αναφέρεται στο απολυτίκιον της.
 Το τοπίο φαντάζει έξοχο, καθώς η κρύπτη βρίσκεται ψηλά επάνω από την σημερινή πόλη της Σελεύκειας, σ' ένα λόφο που νομίζεις ότι εποπτεύει την απεραντοσύνη του πελάγους. Το ταξίδι μας ακολούθως εσυνεχίσθηκε νοτιοανατολικά προς την φημισμένη και ιστορική Αντιόχεια, όπου στον ανακαινισμένο πλέον και λαμπρότατο Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων ευτυχήσαμε, ημέρα Κυριακή, να μετάσχουμε μαζί με τους πιστούς της πόλης αυτής στην Θεία Λειτουργία.
Οι άνθρωποι μας φιλοξένησαν με μεγάλη προθυμία. Ο μελωδικότατος χορός των ψαλτών έψαλλε εκτός από αραβικά και στα ελληνικά. Αργότερα μας παρέθεσαν γεύμα σε κέντρο της πόλης, με θαυμάσια φαγητά που είχαν ετοιμάσει οι γυναίκες της κοινότητας των χριστιανών της Αντιόχειας.
Η συγκίνησης ήταν εμφανής. Μας αγκάλιασαν και μας περιέβαλαν με αισθήματα και πνεύμα ανυπόκριτης αδελφοσύνης και αγάπης εν Χριστώ, πνεύμα που ένοιωθες ότι δεν αφορούσε ένα περιορισμένο κύκλο ανθρώπων αλλά θα έλεγες ότι εκτεινόταν προς όλους, ομοθρήσκους και αλλόθρησκους όπου κι αν βρίσκονταν, την στιγμή ακριβώς που ο κόσμος κυριαρχείται ξανά από την αδίστακτη βία και το φονικό μίσος. Οι Χριστιανοί τής τόσο ωραίας πόλης της Αντιόχειας, εξακολουθούν από τους πρώτους χρόνους να υψώνουν τον φωταγωγούντα Σταυρό του Χριστού και να μας μεταφέρουν ειρήνη και πραότητα Χριστού.
Η περιοδεία μας περιελάμβανε και άλλα πολλά μέρη με χριστιανικά μνημεία, όπως την κωμόπολη της Σύλλης κοντά στο Ικόνιο. Εκεί στον Ναό Αρχαγγέλου Μιχαήλ, ανεγερθέντος από την Αγία Ελένη, εψάλλαμε τον Εσπερινό.
Μετά από πόσα άραγε χρόνια από τον τελευταίο Εσπερινό ακούστηκε και πάλι ο Εσπερινός στον Ναό αυτό;
Σημασία πάντως δεν έχει τόσο το τι ακριβώς επισκέπτεται και βλέπει κανείς στην περιήγηση του - και εδώ θα πρέπει να επαινεθεί η σημαντικότατη προσπάθεια παραγόντων και των αρχών να αναστηλώσουν κατά τον καλύτερο τρόπον τις ερειπωμένες εκκλησίες -όσον σημασία έχει το τι αποκομίζει κάποιος από ένα τέτοιο ταξίδι. Και το τί αποκομίζει το βρίσκει πολλές φορές στα απρόοπτα και τα μικρά που τυχαίνουν με τον οποιονδήποτε τρόπο μπροστά του.
Όπως στον πάμπτωχο οικισμό της Σύλλης εκείνο το σούρουπο, όταν ένας από εμάς ερώτησε ένα αγοράκι, ανάμεσα στα τόσα που είχαν καρφώσει τα μάτια τους επάνω μας και που μόλις εγύριζε από το σχολείο, τι του είχε βάλει η μάνα του στην τσάντα του να κολατσίσει, εκείνο χαμηλώνοντας το κεφάλι, ντροπαλά αποκρίθηκε <<Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΘΕΟΣ>>.Αναρωτιέμαι πόσα παιδιά στον λεγόμενο αναπτυγμένο κόσμο αλλά και στην Ελλάδα μπορούν να διανοηθούν να πουν κάτι παρόμοιο.

30 Σεπτεμβρίου 2001
ΑΓΓΕΛΟΣ Ε. ΦΩΚΑΣ
sorfan@ath.forthnet.gr 

 Κεντρική  Σελίδα

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ